Het kleine meisje
die al heel vroeg
dingen zag die
de anderen om haar
heen niet zagen.
Waar ze in haar
jonge jaren
bang voor was.
Maar gaande weg haar
levenspad probeerde
ze vrede te sluiten met
de energieën, die ze
voelde, hoorde en rook.
Met vallen en opstaan,
door veel te lezen
en een paar juiste mensen,
verdween de angst
en werden de boodschappen
steeds beter begrepen.
En nu, zoveel jaren later
is er een prachtig verbond
gesloten en mag ik soms
een doorgeefluik zijn
voor anderen die soms
ook de angst voelen zoals
ik als klein meisje.
Een leven lang
zijn ze gewoon bij me
De Engelen,
de Natuurwezens
de Ouden,
de Draken....
en nog zoveel meer.
We leven nu in goede harmonie
en daar ben ik zo
dankbaar voor.
Het was een lange weg,
en met een paar grote
lieverds om me heen
heb ik het gered
om te begrijpen en om
het 'doorgeefluik' te
mogen zijn.
Vandaag leeft het kleine
meisje nog steeds heel
dicht bij en in me,
maar de angst is weg.
Alleen maar dankbaarheid
voor alles wat om me
heen aanwezig is.
Vandaag vier ik mijn 64e
levensjaar, ik ga straks
naar buiten, en vanmiddag
met mijn grote lieverds
taartjes eten......
(schoonzoon is ook jarig jahoeee)
en naar het Paasvuur kijken!
Ik wens je een heerlijke dag
Ada
(samen met mijn nichtje
en ik ben de krullenbol met pop)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.