maandag 9 juni 2025

Bereid je voor

 




Bereid je voor
op wat komen gaat.
Waar al tijden en tijden
over geschreven werd
waar over verteld werd
wat uitgelegd werd,
maar waar zoveel mensen
hun oren en ogen voor sloten.
En nog steeds voor sluiten.
Het niet willen weten
het niet willen begrijpen.
Bereid je voor,
want de onthullingen
staan op het punt van
wereldwijd verschijnen.
De kracht hiervan zal
ongekend zijn.
Bereid je voor dat
je een korte tijd
even helemaal
op jezelf vertrouwen moet.
Omdat wat er om je heen gebeurt
onbegrijpelijk zal zijn.
Blijf bij je eigen kern, blijf
in je zelf vertrouwen.
Je hebt zoveel geleerd,
je zult het nu moeten
gaan inzetten.
Bereid je voor
op het Licht
wat eindelijk door zal breken.
Niet zonder slag of stoot
want het verdriet van het
weten zal groot zijn.
Immens groot zijn.
Dat de wereld helemaal niet
was wat zoals het leek
dat dingen totaal anders in
elkaar steken dan dat
we voor geschoteld kregen.
Bereid je voor
als mens,
maar ook als helper,
ondersteuner,
begeleider,
de tijd breekt aan
om het Licht écht
daadwerkelijk te laten schijnen
over alles wat het
Licht niet kan verdragen,
zodat nu alles,
maar dan ook echt
uitgezuiverd gaat worden.
Want daarvoor ben jij hier
op dit moment op aarde.
Laten we zorg dragen
voor elkaar,
want het komt er NU
op aan.
Ik wens je een heerlijke dag.
Ada
mandala: "Onderweg naar Huis"
(noot: nogmaals plaats ik deze tekst, omdat we steeds
dichter bij het punt komen dat we voorbereid
moeten zijn, dát we moeten weten wat er gaande is.
zoek de stilte, ga naar binnen en luister en kijk en voel)

maandag 2 juni 2025

Vroeg of laat

 



Hoe lang houden we
het nog vol, in
de wereld die in waanzin
is ondergedompeld.
Een mensheid hopeloos
op zoek naar méér,
vermaak,
hossen,
feesten,
partijen
meedeinen,
kopen.
Op zoek naar grote
menigtes om zich
daarin onder te
dompelen, om maar
niet te hoeven voelen.
Om maar niet te hoeven
voelen hóé de energie
soms niet meer te harden
is, ongekende hoogtes
aan het bereiken is.
Een energie die de Aarde
op deze manier nog nooit
bereikt heeft (althans 🙃….)
Zelf word ik alleen maar stiller
in deze dagen,
doorleef alle gekke, rare
pijnen, de éne dag dit
de andere dag weer wat anders.
Ik voel, luister, kijk,
en vooral,
verwonder ik mezelf
dat zo weinigen écht
realiseren wat er gaande is.
Hun weg,
mijn weg,
ik word alleen maar stiller,
en geniet
van alle eenvoud
van het gewoon Zijn,
want meer is er niet.
Ik word alleen maar stiller
en probeer de energie
die nu binnenkomt
als liefdevol en zorgzaam
te ervaren
én dat is al een
uitdaging, ieder moment.

Makkelijk, nee
niet echt,
maar er moet wel
doorheen gegaan worden.
Vroeg of laat.

Over aardbeien en merels

 


 


Ohhhhhh wat een giller,
ieder jaar rond dit tijdstip,
is er het ‘gevecht’
tussen de enorme
merel-populatie hier in
onze tuin en mijzelf.
De strijd, wie is er eerder
de zwarte vogels
of de ’grijze duif’ (moi)
Het gaat om de aardbeien,
kilo’s en kilo’s hangen er
hier te bungelen,
én zijn er al verdwenen
in gerechtjes en vriezer.
Iedere morgen (en middag en avond)
vind ik lekker aangesmikkelde
restanten van aardbeien,
niet 1 tegelijk, ben je
gek, uit al die lekkere
rode rakkers 1 hapje (lees snaveltje).
En ik zie ook dat pa en ma merel
het jonge volk begeleiden naar onze
aardbeien bak, waar ze ze leren hoe
ze kunnen scoren.
Moet er smakelijk om lachen
want eerlijk is eerlijk ze
verdienen het,
die heerlijke smaak van
onbespoten aardbeitjes.
Als dank voor hun
heerlijke ochtendzang
én avondzang, laat ik het
maar gebeuren.
En toch hè, als ik zo’n
kleine rode aardbei vanuit
de keuken spot, ga ik m op
een holletje halen.
Haha wie is er eerder,
zij of ik.