Wáár is het jaar gebleven?

 

Wáár is het jaar gebleven?

De dagen, de weken, de maanden.

Ze gleden zomaar door mijn vingers.

Terwijl de momenten zó gevuld waren,

vol van ontdekken,

lezen en luisteren,

uitpluizen,

tegen de stroom in,

uitleggen, vragen stellen

en vol verbazing zijn.

Niet alleen de dagen waren

gevuld met uitzoeken,

maar zelfs de nachtelijke uren

brachten verwondering.

Wat eerst een paar weken zou

zijn, werden maanden,

en is nu bijna een jaar,

in een onwezenlijke situatie.

Het einde daarvan is bijna

in zicht, daar heb ik het

volste vertrouwen in.

Allemaal, ieder mens op Aarde

werd ondersteboven gezet

alles wat we gewoon vonden

bleek ineens zó ongewoon.

Een jaar lang tekenen en schrijven

over het abnormale, het rare

om anderen te informeren

en om te inspireren.

We deden het met zoveel samen,

zoveel mensen sloegen de handen

ineen, om inzichten te verwerven

niet om te beïnvloeden,

maar ter kennis name

en om te delen,

zodat alle puzzelstukjes

konden vallen.

En oh wat een prachtige mensen,

en wegen kwam ik tegen op mijn

pad, zoveel inspiratie en inzichten

uit totaal verschillende

windrichtingen.

Wat heb ik veel van ze geleerd.

En wat me daarin opviel,

het was altijd zo liefdevol.

Wat een krachtenbundeling

wat een wijsheid

wat een Liefde voor alles

om samen die nieuwe toekomst

in te gaan.

Het was/is zeker niet altijd fijn,

dit rare pad wat we lopen.

En toch zijn alle ontdekkingen

hoe schokkend soms ook,

zo leerzaam geweest,

omdat we samen met zoveel anderen

uitkomsten vonden, die door de

media niet verteld zouden worden.

Nog een aantal uren leven we in 2020

de wensen zullen klinken,

als het vuurwerk de lucht inspuit

(want daarvan ben ik overtuigd)

de glazen zullen geheven worden

nog even nadenkend over het

afgelopen jaar……

en stappen we de grens over naar

een nieuwe jaar, een nieuwe tijd

elkaar veel Licht

en Liefde toewensend.

Mijn wens voor jullie allemaal,

houd elkaar vast, wees er voor

de ander, deel, informeer,

wees open, maak van je hart

geen moordkuil,

oordeel niet.

Ga naar buiten, als je kunt,

zoveel mogelijk!

Voel de wind, de regen, de zon,

verbind je met de Aarde

én de Kosmos.

Want daar liggen je wortels.

Ik wens je een heerlijke dag

Ada

mandala : Engel van Vrede

Voor iedereen

 

Voor iedereen die het probeert,

die wil leren,

die wil begrijpen,

die aardig wil blijven

ondanks soms harde woorden.

Voor iedereen die bést wel

in de spiegel durft te kijken

voordat een ander

de schuld krijgt.

De dingen van twee

kanten wil bekijken.

Voor iedereen

die soms moedeloos is,

met de handen in

het haar zit,

het water aan de lippen heeft,

het even niet meer weet,

gewoon een rotdag heeft.

Weet je,

we zijn daarin samen,

jij draagt ook je steentje bij

in dit grote geheel,

op deze weg die we samen lopen.

Weet je,

we maken de wereld gewoon

een beetje mooier,

op onze eigen wijze,

op onze eigen soms rare manier.

Dát maakt de wereld zo mooi gekleurd,

dát maakt dat we zo’n bonte

mensenmassa zijn

Iedereen doet mee,

iedereen hoort erbij

dát maakt ons samen

zo krachtig,

en we kunnen niet zonder jou!

Ik wens je een heerlijke dag.

Ada

(ik plaatste deze tekst al eerder)

Van 2 kanten te bekijken

 

winternacht

zomernacht

Een fijne tekening, die als thema heeft:

Alles van 2 kanten bekijken!

Ik maakte deze tekening tijden geleden in ons 2e thuisland Zweden (oh mijn geliefde land lijkt verder weg dan ooit), aan mijn tekentafel, uitkijkend op 'mijn' geliefde bos. Waar de elanden lopen, hazen, vossen, waar je heel soms zeearenden ziet vliegen, oh mijn hart hunkert (net zoals wereld alle mensenharten hunkeren naar....)

Wanneer ik teken, ben ik vaak in diepe concentratie, vergeet veelal de wereld om me heen voor een poosje. Totdat zo'n tekening klaar is, dan krijgt hij een plekje op een kast, zodat ik ernaar kan kijken of ik nog iets wil toevoegen......of juist niet.

Zo ook bij deze tekening. Toen kwam het moment van draaien....och en wat er toen gebeurde.....het bleken 2 tekeningen in één te zijn. Bij de ene tekening die je het bos in de winter, en als je hem andersom bekijkt dan zie je het bos in de zomernacht.

Vandaar mijn tijdelijke profielfoto, de hunkering naar mijn geliefde 2e thuisland, en de rust van de nachten, de stilte en donkerte in de bossen, het komt allemaal tot uitdrukking in een tekening.

Ik wens je een heerlijke winterdag

Ada

Softenon-moeder

 

“Softenon-moeder”

Ik vergeet nooit haar ogen, haar schuchterheid.

Blijkbaar was ik met ca. 6 jaar oud al zo gevoelig

dat ik in haar ogen haar verdriet kon lezen.

Opgroeiend in een rivierdorp, aan de Merwede, waar

de zomers heerlijk met hele families gevierd werd aan

de oever van de rivier. Jaar in, jaar uit. Iedere zomerse dag

waren de gezinnen daar te vinden.

Haar vergeet ik nooit, en nu in deze dagen van de vele woorden

over vaccineren komt ze zo vaak terug in mijn gedachten,

moeder van het jongetje wat een ‘softenon-arm’ had. Hij speelde

gewoon tussen ons in, plonste net als alle andere kinderen

in het water. Natuurlijk heb ik de eerste keer dat ik hem zag,

(wat doet een zesjarige) die een jongetje ziet waar de onderarm hoort te zitten,

en daar nu een handje begint? Natuurlijk keek ik, vroeg ik aan mijn moeder

wat er met hem aan de hand was.

Och en kinderen, ze accepteren en spelen gewoon met elkaar verder.

Alleen zij, de moeder, zat altijd achteraf, maakte geen praatje met de andere moeders, ze zat daar maar, te kijken, ze las…….maar contact, nee dat was er niet. Ik hoorde de andere moeders smoezen (vroeger was dat zo) dat ze zich schaamde. En daarom geen contact zocht, en altijd alleen op haar deken toekeek hoe haar zoontje zich vermaakte.

En nu in deze tijd, plopt ze iedere keer weer in mijn gedachten. Omdat zij toen ook een medicijn nam zodat haar misselijkheid tijdens haar zwangerschap onder controle kon blijven. Ze nam het te goeder trouw, de arts schreef het haar toch voor?

In een korte tijd, werden veel kinderen geboren met lichamelijke

gebreken, die toegeschreven werden aan het gebruik van Softenon.

Het voorschrijven werd onmiddellijk gestopt. Maar toen was het kwaad al geschied. Een kind voor zijn leven getekend, een moeder, die waarschijnlijk altijd met een groot verdriet rond heeft gelopen.

Nu de vaccins klaar liggen, waar geen onderzoek naar is gedaan, waar heel bijzondere ingrediënten inzitten, waar niemand nog van weet wat de gevolgen zullen zijn naar 2-3 vaccinaties (want zoveel zouden er nodig zijn), en ik sommige mensen bijna als eerste in de rij zie aanschuiven, van zo “dan kan ik weer terug naar normaal” of van “dan besmet ik verder niemand”…..

Toch zou ik deze mensen heel graag willen vragen, kijk eerst eens wat er allemaal inzit, in dit vaccin, kijk eerst eens wíé biedt het aan, een minister die zijn eigen kinderen niet vaccineren? Ga op onderzoek! Lees je in, voordat je je in laat spuiten.

Ik hoef en wil niemand overtuigen, vrijheid en eigen keus staan bij mij zo hoog in het vaandel, dat wens ik ieder ander ook toe.

Maar, ik voel me ook geroepen om dit verhaal, (één van de vele, vele, want er is later nog veel meer ingespoten en medicatie gegeven wat dramatisch fout ging)

te vertellen, zodat je écht nadenkt over wat er hier nu toch gebeurt!

Ieder een eigen keus, maar doe ook alsjeblieft je eigen onderzoek.

Voor het te laat is…….

Want ik ben haar ogen nooit vergeten.

Ik wens je een heerlijke dag.

Ada

Kerst 2020

 

Voel je het,

de magie, de stilte?

Anders dan andere

jaren wordt de Kersttijd

gevierd, de tijd van

de boodschap van Hoop.

Ieder zal het anders

ervaren,

deze tijd van

verandering,

deze tijd van

inkeer,

deze tijd van

nadenken,

we worden allemaal

aangeraakt door

de energie die zo

anders is.

De één zal rouw ervaren

over verlies,

de ander zal hoop ervaren

omdat het Licht gloort

de ander zal boos zijn

omdat de controle

volledig weg is,

de ander zal stil worden

om dicht bij zichzelf

te kunnen komen.

Iedereen ervaart een eigen

gevoel, een eigen inzicht.

Juist in deze dagen

waarin velen het Kerstfeest vieren.

Iedereen zal het beste ervan

maken, naar eigen gevoel en

inzicht.

Alleen, of juist met elkaar

óf met collega's.

Bewust 'vieren' we de dagen

stilstaand bij de grote

verandering die gaande is.

Veranderingen die nog veel

grootser zullen worden.

Stilaan bereiden we onszelf

voor op de nieuwe tijd.

En mogen we nadenken

over het beeld van onszelf

over hoe we verder willen

over wat onze dromen zijn,

over hoe we de wereld

een nieuwe vorm willen

gaan geven.

Voel de nieuwe tijd

voel de verandering.

We staan op het punt

van springen,

springen in het onbekende

vol overgave,

zonder angst,

want wees niet bang

je vleugels zijn klaar

ze zullen je de nieuwe

tijd indragen.....

Lief mens, sla als het tijd is

je vleugels uit en

Vlieg!

Ik wens je een heerlijke Kerstdag

Ada

Ik wens je.....

 

Ik wens je vurig rood

om in je eigen kracht

te blijven staan.

Ik wens je oranje

om je te verbinden in liefde

met de ander.

Ik wens je geel

om te schijnen als

prachtige zonnestralen.

Ik wens je groen

om je hart te volgen en

vol passie te laten kloppen.

Ik wens je lichtblauw

om je eigen waarheid

te spreken, in vrijheid.

Ik wens je indigo

om tot universeel

bewustzijn te komen.

Ik wens je violet

om je intuïtie

te gaan volgen en

daarop te vertrouwen.

Ik wens je het

wit gouden Licht

wat vanaf vandaag de

Aarde zal overspoelen

en de overgang naar de

nieuwe tijd, van Aquarius

zal inluiden.

Ik wens je alle kleuren

van de regenboog

zodat je mag stralen

zoals je bedoeld bent!

Ik wens je een heerlijke dag

Ada

mandala: Tijd van Transformatie

(onderstaande mandala's horen ook bij deze serie van 3)

Luister goed naar Moeder Aarde

 

Zoveel mensenstemmen

buitelen op dit moment

in onze tijd over elkaar heen.

Schreeuwend,

tierend,

huilend,

vragend,

krijsend,

bulderend,

gelijk zoekend,

dwingend.......

Ja, ieder mens

heeft een eigen stem,

een eigen idee,

een eigen mening,

een eigen plan,

een eigen vraag

een eigen beeldvorming.

Ja, ieder mens

is een weg aan het zoeken

door het donkere,

door het massale,

door de waanzin,

door de wanhoop.

Maar door al die stemmen

van de vele mensen

hier op Aarde,

die allemaal iets roepen,

iets willen vertellen,

het gelijk aan hun kant willen....

Is er één stem die bijna

niemand meer hoort,

de stem van Moeder Aarde,

die alle wezens die óp

en in haar wonen,

wil toespreken,

wil vertellen over háár verdriet

over háár zorgen

over háár pijn!

Maar ze wil ook vertellen

over haar grootsheid,

dat alles zal verlopen zoals

ZIJ het wil,

zoals zij het samen met

het Universum heeft

afgesproken.

Zij en niemand anders heeft

het leven hier op Aarde in handen,

zij bepaalt of de mensheid

hier kan blijven,

kan verblijven.

Haar stem gaat bijna teniet

tussen al het geschreeuw,

al het gebulder.......

maar gelukkig,

er zijn er enkelen

die haar wel verstaan,

die wél haar verhaal begrijpen,

die haar, ónze Aarde

een stem willen geven.

Luister dus goed

of je de stem van Moeder Aarde

hoort, die je écht iets te vertellen

heeft.

Luister naar de wind,

de regen,

de donder en bliksem

naar de zomerbries.

Zó kan zij haar boodschap geven,

en heel, heel soms

is er een mens die de woorden

vindt om haar boodschap

te vertellen......

dus luister goed,

tussen regendruppels,

tussen windvlagen,

tussen bliksemschichten

vind je het antwoord

van onze Moeder Aarde.

Ik wens je een heerlijke dag.

Ada