Meestromen

 

Soms lijk ik in

herhalingen te vallen,

lijkt het of ik steeds

dezelfde woorden gebruik

over Licht,

Liefde

Vrede

‎in‎ Samen.

Maar diep bij mij,

van binnen, wordt

steeds weer een

diepere laag

aangeraakt met deze

woorden.

We zijn zo snel in

de verandering nu,

bijna niet bij te benen.

Iedere dag een

andere golflengte,

het lijkt iedere dag

een andere dimensie.

Iedere dag wéér een

nieuwe ontwikkeling

niet alleen wereldwijd

maar ook in ieder mens.

Dus mijn stille mantra

over Licht

Liefde

Vrede en

Samen

krijgt ook iedere

dag een andere lading,

een andere betekenis.

Het voelt alsof de

veiligheidsgordels heel

stevig vast gemaakt

moeten worden,

want we gaan maar

door en door,

geen houden aan.

'Meestromen'

is de boodschap

dat doen we ook,

met elkaar uit alle macht

maar af en toe de luwte

zoeken voelt fijn,

is broodnodig.

Zodat we de komende tijd

dicht bij ons zelf

kunnen blijven,

onszelf niet verliezen

in strijd

in woede,

in onmacht,

in onbegrip.

Maar om juist te gáán

voor die lang geleden

gesloten belofte

om met elkaar,

Samen,

het Licht,

de Liefde

en de Vrede

terug te brengen

naar Moeder Aarde.

ik wens je een heerlijke dag in de luwte

Ada

tekening: "Hoop, het Licht komt binnen"

Gaan de ogen open?

 

Wordt het nu doorzien?

Gaan nu de ogen open?

Één voor één vallen ze door de mand.

Een ander de schuld geven

voor iets wat door henzelf gecreëerd werd.

De zaken net zo lang om denken

te draaien om er mee weg te komen.

De slachtofferrol die geweldig lijkt te passen

maar waaraan weinig charmants is te zien.

Mensen staan op, massaal,

omdat het niet meer langer gaat,

het dicteren is voorbij.

Handen ineen, en oh ja, dat

zal ook nog wel eens mis gaan,

maar de toon is gezet.

Mensen laten zich niet meer wegzetten.

De harde eerlijke werkers,

dag en nacht in touw,

met eelt op hun handen

staan nu in frontlinie,

wetende dat er achter hun een

'leger van gewone' mensen

staat, om te steunen

omdat de ogen zijn opengegaan

omdat het wordt doorzien.

En we zijn er nog niet,

Er zullen er nog wel een aantal

meer door de mand gaan vallen.

Maar het plan is doorzien.......

en daar begint het mee!

mandala: "Kijken door de tijd"

Werk in uitvoering

 

Werk in uitvoering

voor workshop volgende week maandag.

Een prachtige ontdekkingsreis,

Ook voor mij 💛🧡❤️💛🧡❤️

Zomaar wat tekenopzetten

Na zonneschijn, nu regendagen.

Misschien heerlijk de tijd om te tekenen.

Hier staan een paar linkjes naar de opzetten

zodat je gelijk aan de slag kunt.

Veel tekenplezier!

(onderstaand is maar een klein aanbod in opzetten

er staan er nog veel meer hier op mijn blog)

Zonnestralen tekenen

hier de uitleg

Een Hexagram tekenen

hier de uitleg

Hier vind je een link naar heel veel opzetten

o.a. Open Lotus en de enkel getrokken Lotus

hier de link

En nog een mandala in 11 deling

hier de link

Je leerde me...

 

Je leerde me discussie te voeren

tot laat in de nacht,
je leerde me dat zaken altijd
2 kanten hebben
omdat jij strikt vasthield aan
jouw zienswijze, en ik
al vroeg begreep dat er ook
anders naar zaken gekeken
kon worden.

Je leerde me dat dieren, als het
nodig is, onze hulp nodig hebben.
Als je hond moe was, sjouwde je
hem op je nek, en nam hem mee.
Omdat je de oorlog meemaakte
wist je zuinig te zijn, met geld,
maar ook met je materialen
je kon het altijd nog wel eens
gebruiken, nou, nog steeds worden
je spijkers hier gebruikt.

Je leerde me hoe ik kon
ruiken als er regen komt,
leerde me naar de wolken kijken
om te zien wat er op komt was.
Je leerde me ook dat we het
gruwelijk oneens konden zijn,
maar 1 blik was dan genoeg
om na 5 minuten de slappe
lach te kunnen krijgen en het
weer bij te leggen.

Je leerde me bij je overgaan
dat je dat niet alleen hoeft te doen,
je vertelde ons, op het moment
van het in 2 werelden zijn,
dat al je geliefden op je stonden
te wachten, jij de nuchtere man,
die me op dat moment de mooiste
boodschap meegaf, dat je het
niet alleen hoeft te doen,
dat 'ze' er altijd zijn.

Want weet je, je bent nu
misschien wel dichterbij dan ooit,
wanneer ik de regen ruik,
wanneer de wolken drijven,
wanneer er iets getimmerd moet worden,
wanneer ik de vogels in de tuin herken,
dichterbij dan ooit,
want onze energie is zó verweven
dat gaat niet weg.

Vandaag proost ik op het leven,
hier met onze lieverds om ons heen.

Ik wens jullie allemaal een prachtige dag,
en denk met warme herinneringen
terug aan wat was.
Ada

tekening: "Griendman" (omdat mijn vader een man van de grienden was)

Mijn Oermoeders

 

Het was in de nacht dat de

Maan vol was,

supergroot verscheen aan de Hemel

en oogverblindend Licht gaf.

Het was in de nacht dat ik

'ten einde raad' was,

een diep verdriet voelde

en zelf geen antwoord had.

Het was in de nacht dat ik

ze vroeg mij te komen helpen,

te ondersteunen, ook

de ánderen waar ik

zorgen om had,

om juist die te ondersteunen

in hun weg,

in hun proces.

Het was in de nacht dat ik

mijn Oermoeders heb

gevraagd om te komen,

om mij hun Kracht te laten

voelen, om het verdriet

te verzachten.

Niet alleen van mij maar

ook de anderen die

hulp nodig hadden.

Het was in de nacht dat ik

nadat mijn vraag gesteld was

met een diepe intentie

ik heerlijk en rustig sliep

en uitgerust wakker werd.

Het was op de dag,

toen de Zon de aarde

verwarmde

dat er een oplossing was

gekomen voor de grote

zorg die ik voelde.

Mijn Oermoeders,

ik koester ze,

ik luister naar ze,

ik vraag ze

altijd met de meest zuivere

intentie, niet te vaak,

alleen als het écht nodig is.

De Kring van de Oermoeders

wat een rijk gevoel

dat verleden en heden

zo verweven kunnen zijn.

Zo dankbaar!

ik wens je een heerlijke dag

Ada

Reisgids

 

Je kunt mensen die je

liefhebt niet genezen,

Je kunt geen keuzes voor ze maken,

Je kunt ze niet redden.

Je kunt wél beloven dat ze niet

alleen hoeven te reizen

Je kunt ze je 'reisgids' lenen,

maar de reis moeten ze zelf maken.

Wees zacht voor je jezelf

wees je bewust dat je steeds

waakt voor de keuzevrijheid

van de ander.

ik wens je een heerlijke dag

Ada

Zon op je Pad

 

Als mensheid lopen we

allemaal ons eigen pad,

linksom,

rechtsom,

vooruit,

of we blijven stokstijf staan.

We hebben allemaal

een eigen keus daarin.

Nu op dit moment in de tijd

worden we gedwongen te kiezen

wat we willen, we moeten

naar ons eigen hart luisteren

om onze weg te kunnen

vervolgen, óf om te wachten.

Er kan geen veroordeling zijn,

er kan geen 'meeslepen' zijn,

er kan geen 'kom je me' zijn

nee, ieder voor zich maakt de keus.

En ja in dat proces zullen veel

mensen elkaar kwijt raken,

elkaar uit het oog verliezen,

maar de hartsverbinding zal

er zijn, zal er blijven,

om het mooie,

het goede,

het lieve,

het fijne wat er ooit was

tussen mensen.

We lopen allemaal ons

eigen pad.

En op die weg, komen

weer nieuwe ontmoetingen,

weer nieuwe gelijkgestemden

waar we van kunnen houden,

waar we van kunnen leren,

waar we mee kunnen leven.

Daarom lijkt de wereld nu zo

chaotisch, zo raar, en onduidelijk.

We lopen allemaal richting

ons eigen kruispunt van wegen,

om daar onze eigen afslag

te nemen,

naar ons nieuwe leven,

naar onze nieuwe toekomst.,

naar ons nieuwe menszijn.

En soms mag je nu in deze

verwarrende tijd, voor de ander,

heel even een richtingsbord zijn,

maar niet meer dan dat,

want iedereen neemt een eigen

afslag, een eigen pad.

En soms blijven mensen

'gewoon' bij je, omdat

je zielsverwanten bent,

omdat je zó verweven bent,

en samen bereid bent

om een weg te lopen.

een pad samen te vervolgen.

Veroordeel dus niet, weet alleen

dat de ander zijn weg aan

het zoeken is,

zijn afslag probeert te vinden.

Een reis die we allemaal

aan het maken zijn,

en stap voor stap,

komen we allemaal bij ons

einddoel,

de plek waar

we zielsgelukkig zullen zijn!

Waar onze ziel rust

zal vinden.

Waar we de hemel op aarde

zullen maken.

Ik wens je een mooie reis

én een heerlijke dag en geniet!

Ada

mandala: "Zon op je Pad"

tekst plaatste ik al eerder

De waarheid is aanstaande

 

Voor degenen die denken,

wat een gezeur,

wat een onzin

wat een complot.

Aan die mensen,

een vraag,

maak je schoenveters vast,

zorg dat je in een stoel

met goede leuningen zit,

de waarheid is aanstaande.

En je zal op je grondvesten

staan te trillen.

Met zovelen hebben we

geprobeerd wakker te schudden

bewust te maken,

inzicht te geven,

nu is de tijd gekomen

om zelf je onderzoek te

doen, want de wereld

zoals je die denkt te

kennen, stort in

(is al ingestort).

Zoveel jaren heb ik verteld,

heb ik geschreven,

geschud,

gerammeld.......

en voor de laatste keer

"it's all about the children".

Doe in godsnaam zelf

onderzoek.

Ik wens je een mooie dag

Ada

mandala: "Zaadjes geplant"

Salie-Anne

Ik had haar al een paar dagen gezien.

Zag haar scharrelen tussen de planten,

takjes die wiebelden,

bloemen die als belletjes bewogen…..

Totdat ik een moment stil op het bankje

bij ons weiland zat te mijmeren….

stond ze voor me.

In haar prachtig paarse kleedje,

te stralen van oor tot oor.

Ze vertelde:

“Ik laat me even zien,

ik kom bij jou…..zodat jij het door kan geven

aan de hele wereld.

Mijn naam is Salie-Anne, ik hoor bij het oudste kruid

ter wereld, de Salie (Salvia officinalis).

Zo goed, en krachtig voor de mensheid, maar vaak zo

vergeten, zoveel klachten kunnen verholpen worden met

Salie….keel, spijsvertering, goed voor de zenuwen en nog veel

meer, laat de mensen het maar eens opzoeken.

Datgene wat hun voorouders altijd gebruikten weet de mensheid

nu bijna niet meer."

En ze vertelde verder:

"En weet je dat er altijd, altijd heel

veel bijen om me heen zwermen?

Met nog zoveel meer andere klein zweefbeestjes?

Iedereen zou eigenlijk zo’n plantje moeten bezitten,

om lekker mee te koken of een blaadje van te snoepen…..

vertel jij het de mensen? Zodat niemand de kracht vergeet

van de Salieplant?"

Dus lieve mensen, bij deze, ik heb Salie-Anne haar woorden

opgeschreven, en heb het kleine wezentje in beeld gebracht.

Salie-Anne, die bij de Salvia Officinalis hoort

(en nieuwe plantjes zijn zo gemakkelijk te stekken)

 

Onze Kracht

Mijn kracht,

jouw kracht,

onze kracht

zoekend naar de zin van het leven

kwam ik in mijn diepere gevoelens

mijn pijn, mijn verdriet,

mijn leed tegen,

maar óók mijn vreugde.

Kan ik leren van wat mijn lijf,

mijn gevoel

me te vertellen heeft,

geef ik mezelf die ruimte?

Of verstop ik me weer

achter mijn masker

wat bescherming geeft en

verhult wie ik eigenlijk ben.

Ik zoek,

en ik ontdek dat Leven anders kan

het juk wat ik te lang tors

kan ik neerleggen,

op ieder moment

ik hoef er niet onder gebukt te gaan.

Los van dat gewicht kan ik zien

hoe veel vrijer ik mij kan gaan bewegen

opnieuw, zonder oordeel,

onderzoek ik mijn mogelijkheden

ik word opener en voel me warmer, behaaglijker.

Vanuit de diepte omhoog,

om daar gekomen

te beseffen, ik had dit alles nodig om te groeien

te groeien tot een meer ‘heel’ mens.

Een mens die verantwoordelijk wil zijn.

Verantwoordelijk voor wat ik aan ga

verantwoordelijk voor mijn welbevinden

verantwoordelijk, naar anderen toe,

genietend van de kracht die in mij is ontstaan.

Kracht die mensen in zichzelf ervaren,

wanneer ze durven te leven

durven te delen,

wat voorheen niet mogelijk leek,

daar ontstaat Liefde voor het leven

en wordt eenzaamheid langzaam doorbroken.

Ik wens je een mooie 1e Pinksterdag

Ada

schrijver tekst: onbekend

mandala: "Kracht"