Het verhaal van de regenboog.......

Op 'n dag gebeurde het dat de kleuren van de wereld met elkaar een verhitte discussie kregen. Allen claimden dat zij de beste kleuren waren. De meest belangrijkste, de beste, de favoriet. 

GROEN zei: Natuurlijk ik ben de meest belangrijkste. Ik ben het teken van leven en hoop. Ik ben gekozen voor het gras, bomen en bladeren. Zonder mij, zouden alle dieren sterven. Kijk maar eens naar het landschap en je zult zien dat ik majestueus ben. 

BLAUW onderbrak en zei: Jij denkt alleen aan de aarde. Maar kijk eens naar de lucht en de zee. Het is toch het water die de basis vormt van al het leven. In de lucht bij de wolken en vanuit de oceaan. 

GEEL gniffelde zachtjes: Jullie zijn allemaal zo serieus. Ik breng de blijdschap, de vrolijkheid en de warmte in deze wereld. De zon, de maan en sterren hebben allemaal mijn kleur en iedere keer als je kijkt naar een zonnebloem dan lacht de hele wereld. Zonder MIJ zou er geen vrolijkheid bestaan. 

ORANJE begon gelijk te blazen: En ik ben de kleur van gezondheid en levenskracht. Ik mag dan wel zeldzaam zijn, maar ik ben wel precies  omdat ik zorg voor de behoeften van het menselijk leven. Ik draag de belangrijkste vitaminen denk maar aan wortels, pompoenen, sinaasappelen en mango's.  Ik hang hier niet de hele tijd rond zoals jullie hoor maar als ik dat wel doe dan vul ik de morgenstond en de avondkleur. Mijn Schoonheid is zó opvallend, dat niemand van jullie aan mij kan tippen. 

ROOD kon het niet meer uithouden en schreeuwde: Ik ben bloed, leven gevend bloed. Ik ben ook de kleur van het gevaar en helden moed. Ik wil vechten voor een zaak, ik breng vuur in het bloed. Zonder mij zou de aarde leeg en dor zijn  zoals de maan. Ik ben de kleur van passie en liefde en de roes het puntje op de i. 

Het PAARS stond op in zijn hele omvang. Hij was erg groot en sprak met grote luister:  Ik ben de kleur van de koninklijke kracht van keizers, leiders en bisschoppen Zij kiezen voor mij. Want ik ben het teken van de  autoriteiten en wijsheid. Mensen vragen niets aan mij zij luisteren en dienen.   

Uiteindelijk sprak INDIGO zachter dan de andere kleuren maar duidelijk met vastberadenheid: "Denk eens aan mij, ik ben de kleur van de stilte. Jullie bemerken mijn aanwezigheid bijna niet. Maar zonder mij zouden jullie allemaal oppervlakkig zijn zonder diepgang. Ik vertegenwoordig de gedachten en afspiegeling.  Ik vertegenwoordig de schemerzone en de diepgang. Jullie hebben mij nodig voor de balans en contrast voor de gebeden en innerlijke vrede. 

De kleuren begonnen te pochen  ieder overtuigd van eigen gelijk, zijn of haar superioriteit. Hun gekibbel werd luider en luider. Opeens was er een lichtende felle flits. De donder rolde en knalde door de ruimte, een regenhoos viel meedogenloos neer. Alle kleuren krompen ineen van schrik, zochten bescherming bij elkaar  en boven het protest van de kleuren, het geluid van de donder  sprak de regen opeens helder en luid. 

Jullie domme, domme kleuren om zo te vechten tegen elkaar. Ieder wil de ander domineren. Weten jullie dan niet dat jullie er zijn, voor een speciaal doel dat heel anders is, en uniek? Geef elkaar eens een hand en kom naar mij toe. De kleuren deden wat de regen had gevraagd en maakten een halve kring met elkaar. Toen ging de regen onverstoorbaar verder: Van nu af aan als het regent, en de zon speelt hierop in  dan zal ieder van jullie door de lucht gaan, in een boog van kleuren als Her-innering! Zodat jullie allemaal in vrede kunnen leven. 

Want de regenboog is een teken van  vergeving en hoop voor de toekomst. En iedere keer als er een fikse regenbui  de wereld weer gewassen heeft en de regenboog weer verschijnt laat die ons HER-INNEREN  dat wij de ander kunnen leren  waarderen en respecteren. Er is iets speciaals in ieder van ons. Een ieder heeft zijn eigen talent gekregen  en zó is de mogelijkheid geschapen, om verschillend te kunnen zijn. Als we ons daarvan bewust worden, verwerven wij door de kracht van onze visie de macht om de toekomst te vormen. 

(Auteur onbekend)