Nadat we een tijdje geleden zijn gestopt met het Teken-je-Mee
project kwam er voor mij en mijn zusje een heleboel ruimte voor andere ‘opdrachten’.
Voor ons samen………samen werken we aan een opzet……..dit keer hoef ik het niet te
bedenken, nee ik word door haar aan t werk gezet. Ze bedenkt de opzet en samen
gaan we, ieder op onze eigen plek, aan onze eigen tekentafel werken aan een
mandala. Natuurlijk wel met tussentijds een melding van hoe ver we zijn, hoe
leuk of lastig we het vinden……..het delen, daar worden we alleen al zo blij
van. We tekenen zonder tijdsdruk dat wel, ieder heeft een eigen vol leven………..gevuld
met zoveel dingen……maar we maken heel graag tijd voor onze gezamenlijke opzet.
Dit keer was de opdracht: ‘teken een Labyrint’. Jippie wat leuk,
dat had ik nog nooit gedaan. Wel veel gezien, bekeken, gelopen (wauw dat is ook
heel bijzonder) maar van tekenen was het nog nooit eerder gekomen. “De boeken’
erop nageslagen……en toen oefenen, oefenen, en nog eens oefenen. Ha dat is voor
een bijna-perfectionist zoals ik nodig……..en het labyrint is verre van perfect
geworden, maar wat was het fijn om er mee te werken. Het doorlopen van de
lijnen……..het gevoel wat er ontstaat bij en door het tekenen.
En nu……..is ie af, bijna denk ik. Altijd zet ik mijn mandala’s voor
ik ze aan de wereld toon (of aan Pieterman) eerst eens een poosje weg…..ergens
in het zicht waar ik de mandala kan zien. En omdat ik er zo’n tijd aan gewerkt
heb, zit ie helemaal in mijn wezen…….dus denk ik er ook vaak aan. Soms krijg ik
dan ineens een ingeving van héé, daar moet je nog iets mee…………
Nu is mijn Labyrint dus in dat stadium……..dat ie even mag ‘staan’,
wachten tot het moment dat mijn naam eronder gaat…….dan is het écht klaar. En dan laat ik mijn mandala hier ook zien, mét Labyrint, dit is vast een voorproefje.........nog even geduld.........jullie, maar ik ook.....wachten op wat er misschien nog bij moet komen.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.