De Uil en het Labyrint

Een tijdje lang werkte ik aan een ‘opdracht”. Gekregen van mijn zusje, met wie ik, op afstand, samen teken. Zij had bedacht wat we zouden gaan tekenen. Een heerlijke uitdaging. Wanneer je zo lang tekenlessen schrijft en uitwerkt voor anderen dan is het fijn om zelf ook een keer een onverwachte opdracht te krijgen waarvan je niet weet hoe dit uit zal gaan pakken (weet je met mandala’s nooit .....maar…….).

Een labyrint schreef ze (we appen heel graag en heel veel met elkaar), dát gaan we tekenen. Zo bijzonder, wel labyrinten gezien, gelopen en me er wat in verdiept, maar nog nooit getekend (nee ook nooit in lessen uitgewerkt dus). Nou het was een heel bijzondere weg om er mee aan de slag te gaan. Eerst mezelf ‘ingelezen’, over het hoe en wat van labyrinten……..en daarna tekenen. Nou ik heb wat geoefend………..er zijn heel wat labyrinten in ’t klad’ gemaakt….keer op keer, om het vloeiende te gaan voelen, niet alleen maar met mijn arm en hand, nee om het te voelen in mijn hele lijf, om met de cadans mee te gaan. Stromen, meegaan en loslaten………stromen, meegaan en loslaten.......

In dat ‘voortraject’, waarin ik bezig was met oefenen en inlezen, was ik ook in mijn hoofd bezig…….tja een labyrint tekenen dat is tot daar aan toe, maar wat dan? Ik weet je kunt het gewoon niet bedenken hoe je mandala eruit gaat zien, maar het houdt me dat wel bezig…….

Totdat ik op een hele vroege morgen, terwijl het buiten nog donker was, ik een Uil hoorde roepen. Wij zijn gezegend met een bos zo dichtbij waar van alles gebeurt, waar van alles scharrelt…….en wat was ik blij met zijn/haar roep. Ik wist het gelijk, het mystieke van de Uil, én het mystieke van het labyrint mochten samenkomen in mijn mandala. Weken ben ik ermee bezig geweest.

Zelf heb ik altijd een ‘mapje’ met voorbeelden. Prachtige vormen, afbeeldingen, kleursamenstelling (denk aan een soort moodbord) die me raken. En waarvan ik denk te weten dat ik daar nog wel eens iets mee wil doen………zo ook deze Uil. Het was de prachtige vorm die me bezighield en die ik wilde weergeven……. de afbeelding van de Uil had ik blijkbaar bewaard voor deze mandala.

Deze tekening, gemaakt op een keerpunt in mijn leven (tja en als je het goed bekijkt staan we ieder moment in ons leven op een keerpunt), maar dit keer voel ik t écht. Een keerpunt……….en de Uil en het labyrint mogen mij de weg gaan wijzen……waar het toe zal gaan leiden?……….ik laat me leiden door de roep van de Uil.......