Deze week vroeg iemand: "welke Engel geeft jou al je inspiratie?".
Ha een
mooie vraag die me een dag lang bezighield………wie is dat eigenlijk. En ik denk
dat ik het weet. Mijn lieve moeder,…….die me al van zo jongs af aan creatief
leerde zijn. Ze leerde me haken, breien en borduren en met zo’n Engelengeduld……stap
voor stap wees ze me de weg. Ik mocht leren werken op haar Singer naaimachine,
wauw.
Al vroeg maakte ik mijn eigen kleding…..daar begon het, mijn eigen creativiteit.
Daarna kwam het tekenen. Uit het
meisjesblad “Tina” tekende ik figuren over, mijn lieve mams zorgde dat er overtrekpapier
in huis was, waar ze het vandaan haalde? Geen idee!
Stap voor stap ging het verder. Ik ging als 14 jarige voor een
boetiek werken, maakte macramé hangers (mijn handen kapot van het harde touw,
maar zó leuk), ik maakte armbanden met kralen, de meest mooie werkjes, die
werkelijk over de toonbank vlogen. Nou als 14 jarige is dat wel een echte
opsteker en ik verdiende daar mijn eerste eigen geld. Ik werkte later ook nog
in een wolwinkel, waar ik de meest prachtige materialen leerde kennen, mocht
het allemaal proberen (materiaalkennis heel belangrijk). Kortom vanaf mijn
prilste jeugd ben ik ‘overgoten’ met creatief zijn. En dat is nooit weggegaan.
En dan het tekenen….och mijn tekenlerares op de middelbare school gaf de
eerste aanzet al. Zowel met het tekenen als met de engelen. Tijdens een
tekenles maakten we een prachtige grote papieren engel, voor boven in de
kerstboom. Het gezichtje, daarvan vroeg ze aan mijn klasgenoten…….ga maar naar
Ada, zij tekent het gezichtje wel voor je………iekkkkks..nou dat is voor een puber
écht spannend……….en of ik dat toen zo leuk vond, nou nee. Een paar jaar later,
op weer een andere school, daar had ik een tekenlerares …..een grote bos rode
krullen en een enorme zwarte onyx ring……..en toen bedacht ik me………dit wil ik
later ook, tekenles geven én die grote zwarte ring……alle 2 de wensen zijn
uitgekomen.
Verder werd op creatief gebied zo’n beetje alles geprobeerd (met
het toppunt van wat ik niet leuk vond, maar wel probeerde….
kantklossen!). De mandala’s en het tekenen gingen uiteindelijk de boventoon
voeren. En tussen alle andere drukke bezigheden door, heb ik me dat eigen
gemaakt. Vind daar de rust in……en het allerfijnste is om het tekenen door te
geven, mensen te laten voelen wát mandala tekenen met je doet.
Tja en dat ik in de bomen, op tegels, op muren de meest prachtige
figuren waarneem en die soms uit wil werken……..ik weet niet wat dat is. Of dat
bij mijn moeder vandaan komt……(misschien een tekenlerares)…...of toch van een
andere engel? Het zal een raadsel blijven door wie me dat is gegeven……..maar ik
ben er blij mee…….en ik geef het graag door aan iedereen die dat wil……
een heerlijke creatieve dag gewenst!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.