Believe in Rainbows....

"Believe in rainbows.
Believe in magic.
Believe in the goodness of others.

Most of all, believe in yourself
Because you carry within you
the Light of the Universe".

tekst: Lauren Bleadon

Behóórlijk grensoverschrijdend...........

Nou nou, dat was me het dagje wel zeg. Een 'zwoeg-dag' op papier. Terwijl buiten de herfst echt aanbreekt, zat ik uren gebogen over deze tekening. Wel nog even heerlijk gewandeld, dat wel. Maar toen moest ik écht van mezelf aan de slag.

Een opdracht gekregen van mijn zusje. Mijn trouwe volgers weten dat we samen regelmatig op afstand tekenen. Zij verzint een opzet voor een mandala, die we samen, ieder aan onze eigen tekentafel uitwerken. Mijn zusje is een echte schrijfster, zo heerlijk op mooi briefpapier stuurt ze me regelmatig brieven. Wat een feest in de brievenbus, ik herken het handschrift en het mooie papier waar ze op schrijft. Zo ook deze opdracht. Nou ik kan zeggen, ik zuchtte wel een beetje.

Ze schreef: "we gaan aan de slag met een Flower of Life (tot hier vond ik het geweldig), óp zwart papier (oei dat werd al een dingetje) én we gebruiken ook een plaatje/foto (nou, dat vind ik helemaal wat)". 
De datum die we afspraken, 1 november 'moet' ie klaar zijn (heel goed een einddatum, anders blijft het maar hangen). Dus ja, eind oktober is in zicht, dus er moest echt actie ondernomen worden, en wel vandaag.

Daarom  zweefde deze opzet al een tijdje door mijn gedachten. Hoe en wat? De Flower of Life opzet och, dat is het probleem niet. Maar zwart papier, ja ik was het tegengekomen toen ik mijn atelier opnieuw aan het inrichten ging. Wel A4-formaat, maar doet moest kunnen. En dan het plaatje.

Alle materialen heb ik eerst bij elkaar gezocht. Zwart papier, fotokarton, waarom ik het ooit kocht? Geen idee, maar het kwam nu goed van pas. En mijn neonkleurpotloden bij elkaar gelegd. Ik gebruik ze bijna nooit, maar op zwart papier, ja, dat voelt wel goed.

En zo begon ik te tekenen...….de opzet

en wat ik écht nooit doe......omdat ik geen zwart oefenvel had, ja, ik deed de probeersels op de achterkant (ik denk dat dit de allereerste keer is), een beetje oefenen met de vorm en kleur.

het voelt op zwart papier ook als bijna kleuterkleuren...….voluit gaan met het kleuren, want anders 'pakt' het papier de kleur niet op (althans niet op dit fotoblok)

En ja, toen dit verscheen, werd ik blij...…..maar oh, er moest nog een foto of plaatje in. En het zou fijn zijn als het een beetje bij elkaar paste.

Omdat ik een 'verzamelaar' ben, vond ik nog een oude kerstkaart met daarop een Engel......een beetje geknipt, och en kijk nou, het lijkt of ze voor elkaar gemaakt zijn, de vorm en de Engel.

Langzaamaan werd het één geheel, met veel gumwerk, ontstond deze tekening, waar ik uiteindelijk wel blij van werd, maar die al mijn mandala-grenzen overschreed. Op zwart papier werken, wat helemaal geen tekenpapier is, niet kunnen sluieren, want dat werkt niet op zwart, dus echt knetterhard op de potloden duwen, in het midden een plaatje plakken, en als klap op de vuurpijl de achterkant als kladje gebruiken. 

Ik heb veel geleerd vandaag. Dat het heel leuk was om op deze manier te werken, en dat er grenzen mochten worden overschreden (grenzen die ik mezelf opleg), dat voelde dus als een enorme vrijheid. En nu...…..staat er een tekening in de kamer, waar ik, hoe langer ik er naar kijk, steeds blijer van word. 

Misschien een vervolg? Maar wie weet wat mijn zusje de volgende keer in petto heeft. Ik wacht haar prachtige briefpapier met mooie handschrift weer af...…..feest in de brievenbus! Ik hoop dat jij ook zo'n zus of vriendin hebt waar je zulke fijne 'mandala-opdrachten' mee kunt maken.

Over 'oer'moeders, linnengoed en kinderen

Och terwijl ik de was ophang kom ik het tegen. Het grote tafellaken wat ik heel lang geleden kreeg van mijn eigen moeder. Zo'n lekkere grote, waar onze hele lange tafel onder past en waar veel mensen aan kunnen eten. Zo'n laken wat je alleen op 90 graden wassen schoon krijgt…...want ja, met 3 kleinkinderen, die ook graag oma's pasta eten, nou dan weet je ook dat er heel veel tomatensaus gesmeerd wordt. Kortom dit laken zit nog wel eens in de was.

Linnengoed, ik ben er dol op. Mooi linnengoed, terwijl ik niet zo van strijken houd, maar dan toch, wanneer er stapels gestreken klaar liggen om de kast in te gaan, word ik blij van binnen. Dan denk ik ook aan één van mijn verre grootmoeders, een Française, die werkte in de havens, in een wasserij. 

op één van haar oude theedoeken droog ik de madeliefjes

dit is de dochter van de Française (mijn oma)

De bemanning bracht het linnengoed bij haar, zij waste en streek alles snel, zodat het weer mee kon wanneer het schip weer verder op reis ging. Zij die trouwde met een Nederlandse zeeman, die helaas op jonge leeftijd overleed. Nog steeds bewaar ik linnengoed van haar (en ook een beetje koester).
En ja ik gebruik het ook hoor. Dit gaat ook gewoon hupsakee in de wasmachine. Hoezo, meer dan 100 jaar oud, het is écht bestand tegen de wasmachines van nu. Evenals haar theedoeken en servetten (oh dat vind ik zó chique, linnen servetten)

Och ze zouden het eens moeten zien, die vrouwen, mijn 'oer'moeders, hoe wij hier genieten aan de tafel met linnengoed uit een ver verleden. Zij, de vrouwen, die ergens in het diepe onbewuste mij de voorliefde voor mooi, schoon, gestreken linnengoed meegaven. Zij, die de kleinkinderen die hier door het huis razen, hollen, spelen, eten niet kennen, maar waar zij wel een stukje genen aan hebben gegeven. Verweven in generaties.....zo voelt het soms. 

deze oma hield ook van schoon!

En ik die daar tussenin staat (samen met Piet). Ook wij die een stukje mee mogen geven aan deze (klein)kinderen, die de toekomst in gaan, maar wél hebben gegeten aan een tafel waar antiek linnengoed op ligt. Ha het zal ze werkelijk 'een worst' zijn, zolang ze maar lekker hun buikje vol kunnen eten bij opa en oma (en dat doen ze ook echt).

dit zijn mijn mams en ik

Deze mijmeringen komen allemaal boven drijven wanneer ik was ophang, het linnengoed van mijn 'oer'moeders, terwijl we straks met hun nazaatjes weer aan tafel schuiven...…..en pasta eten...en die wederom tomatensaus over dat prachtige tafellaken smeren...…..de geschiedenis blijft zich gewoon herhalen.

Ze gaat naar......

Na mijn oproepje om het kleine oranje Lichtwezen uit te laten vliegen, kreeg ik zoveel reacties. Per mail, per Messenger, via facebook......soms word ik er stil van. En zeker ook van de verhalen die komen wáárom het Lichtwezentje gewenst wordt in een leven. 

Zoveel troost is er nodig in deze wereld, zoveel verdriet en zoveel zorg, op welk gebied dan ook. Ach en ik heb nu maar 1 kaart om te versturen. Zoals ik al wel eens eerder schreef, ik zou iedereen wel willen voorzien van zo'n fijne troostkaart. Maar ik weet ook dat ik niet alleen in mijn uppie met mijn tekeningen de hele wereld kan 'verzorgen'.

En ik laat het Universum écht zijn eigen werk doen........alle namen in een prachtige houten schaal, met in mijn ene hand de kaart en met de andere hand een naam trekken. Ja.....dan gebeurt het zoals het gebeuren moet.

De kaart gaat naar Elly Haulez de Poorter...........gefeliciteerd Elly, misschien is ie voor jezelf, of misschien maak je er iemand anders blij mee. In ieder geval komt de kaart één dezer dagen jouw kant op.

Ook schreef ik al eerder, dat er nog meer wezens staan te dringen om op papier te komen. Er zweeft er al 1 'opdringerig' om te heen. Maar ik ga tekenen, wanneer er tijd is. In rust en Liefde.

Dank jullie wel voor al jullie berichtjes, en van mijn kant wens ik, zovelen van jullie heel veel sterkte en succes met alle dingen die gaande zijn in jullie levens. En weet dat er hier in huis écht alle avonden een kaars brandt voor jullie allemaal!

Een warme groet en een heerlijke zondag gewenst

Trouw aan jezelf

Jezelf niet forceren
Bloeien zoals jij bedoeld bent.
Niet vervreemden van jezelf.
Dicht bij de aarde blijven,
de aarde die je voedt.

Gevoelig zijn voor het licht,
ontvankelijk voor de regen,
Meedoen met de wind.

Jezelf niet forceren.
Leren van de bloemen.
Oneindig veel bloeiwijzen,
Maar slecht één de jouwe.

Uit: 'Trouw aan jezelf' van Hans Bouma

klein Lichtwezen, ik ga haar weggeven.......

Deze week toen ik in de tuin liep, zag ik haar.
Ze kwam zich even melden. Ze stond me op wachten nadat ik de kipjes had gevoerd. Met zien bedoel ik eigenlijk, ik voelde haar. Haar vorm, haar wezen, haar schuchterheid, haar zachtheid.

Ze vertelde dat zij en nog meer van deze Lichtwezens op papier zullen gaan verschijnen bij mij, omdat er zoveel mensen zijn die ze troost willen gaan bieden. Ik mag ze tekenen, op mijn manier, maar met hun intentie erin. Als ik ze dan wél maar wil opsturen naar degene die er troost en liefde in zal gaan vinden.

Ja ik herken het wel, ik heb in het verleden wel meer zo gewerkt, maar ik dacht, oh er komt er geen één meer. Het heeft een hele poos geduurd, dus ik dacht ach, het is niet meer nodig. Nou blijkbaar staan deze kleine Lichtwezens te trappelen om te komen. In deze tijd, waar mensen troost nodig hebben, om welke reden dan ook. En ja, in het verleden bleek ook echt dat de kaarten op precies de juiste plek terechtkwamen...….dus deze manier van werken werkt, voor mij, voor de Lichtwezens, maar vooral voor de ontvangers. Die troost vinden in de kaarten of aan een diepgaand helingsproces mogen beginnen.

Dus, voel je je aangetrokken door dit kleine oranje Lichtwezen en voel je de troost en liefde die ze uitstraalt, mail me dan maar...…...ik schrijf alle namen op, en zoals al eerder is gebleken, op deze manier kan ze haar weg vinden naar degene die haar nodig heeft.

Mijn mailadres: ada@adaenpietbouman
of berichtje op mijn fb pagina!

Ik verzamel alle namen die binnenkomen en zaterdagavond 19-10-2019 zal ik een naam trekken en die meld ik hier dan op mijn blog.

Mét zonder jas

Zomaar een kleine herfstmandala.

Omdat, ondanks de zonnestralen hier in Twente het toch écht herfst begint te worden. De draadjes in de lucht, waar de zon zo prachtig op schijnt, de hortensia, die loom, zwaar en bruinig begint te worden. De laatste bramen waar af en toe nog een merel zich te goed aan doet. De meesjes die zich laten horen, steeds dichter bij het huis komen.

De temperatuur laat eigenlijk iets anders voelen, die doet zich voor als lente, maar nee de natuur laat zich niet foppen. De blaadjes van de bomen zijn klaar met deze zomer, kleuren bruin/geel, en enkelen laten zich op de zachte windvlagen mee naar beneden dwarrelen, om te rusten op het gras. Ik zou zeggen na deze zomer krijgen ze een welverdiende rust. Ze hebben ons zo veel heerlijke schaduw geschonken, de vogels een veilige broedplek gegeven, ze mogen uitrusten van het harde werken aan de bomen.

Dus ja, ondanks dat mensen toch weer tevoorschijn komen mét zonder jas, of korte broek, het wordt herfst. En voor wie tijd heeft vandaag, geniet van de zonnestralen.

Ik wens je een heerlijke dag.

Mother Nature

Mother Nature


Have you heard from the girl with the sun on her skin.
Who can make flowers grow with light from within.
And she runs through the world having life in her wake
With blossoms all lining the path that she takes

She must be quite shy because she's never been seen.
But she's what painting the grass stich a rich shade of green.

I've heard people say that there's dew in her veins.
That whenever she's hurting or lonely, it rains,
And if you listen on nights that are early in spring,
You might just hear her voice on the breeze if she sings. schrijver onbekend mandala: Luchtkasteel

Alles heeft te maken met energie-overdracht

Zoveel draadjes in ons leven, draadjes van verbondenheid…….soms onzichtbaar en soms zó voelbaar en tastbaar. Verbondenheid met het leven om ons heen. Mensen, dieren, planten, situaties……….er zijn allemaal lijntjes naar elkaar. Het éne kan niet zonder dat andere.

We gaan er in ons razendsnelle levenstempo zo vaak aan voorbij. Maar ben je je wel bewust….dat wanneer je in het ochtendgloren gewekt wordt door vogelzang, je gevoel totaal anders is, je heel anders wakker wordt dan wanneer het klettert van de regen?

Dat wanneer je in de ochtend net 5 minuten later vertrekt naar je werk……..je misschien wel heel andere dingen onderweg tegenkomt dan wanneer je wat eerder vertrekt. Wanneer jij die glimlach aan de ander schenkt, dat die ander de dag misschien wat gekleurder ziet…..

Och zo is iedere beweging, iedere handeling……een draadje….wat zijn invloed op jou uitoefent maar ook op de ander….en niet alleen een handeling, maar ook het denken aan of over. Hoe vaak gebeurt het niet dat je aan iemand denkt…………en jawel daar gaat de telefoon óf er komt een mail van diegene binnen. Het bericht kwam door het welbekende draadje naar je toe…….

Ik heb al zo vaak verteld over Emoto, hij die zichtbaar maakte, wat het met water doet wanneer er positieve energie óf negatieve energie 'over gestrooid' wordt. Zo ook met mensen, dieren en zeker ook planten. 

Echt waar, ik heb eens tijdens een heftige periode in ons huis, een bos verse bloemen gewoon zien verwelken terwijl we erbij zaten (en heftige gesprekken voerden). Ik heb het gezien met een kristal wat ik iemand gaf in een zéér, zéér pijnlijke situatie. Ze deed zelf de kristal om haar nek, en werkelijk binnen 30 minuten was het kristal vanbinnen helemaal gescheurd, verbrijzeld, terwijl ik de meest zuivere, heldere voor haar gekocht had. Dát doet energie dus, we zijn ons er zo vaak niet van bewust.

Alles heeft te maken met energieoverdracht…..alles wat leeft op Aarde, maar ook daarbuiten, heeft die energie…..alleen door de vele ‘ruis op de lijn’ nemen we het niet altijd meer waar. Maar ik leef in de overtuiging dat iedere handeling die je maakt in je leven er toe doet……….misschien niet altijd voor jezelf, maar dan wel voor een ander……


"Weet dat je nooit alleen bent,
je bent verbonden met alle mensen, planten en dieren.
Voel en ervaar hoe we met elkaar verbonden zijn.
We zijn samen, hier, op dit moment,
om met elkaar een magische weg af te leggen".

Ik wens je nog een heerlijke zondag......
(ik plaatste dit artikel al in 2017)

Eikelkindjes

Diep in de nacht, terwijl de wind zijn stem en kracht laat horen én voelen, hoor ik ze weer. 

De eikelkindjes...…...ze vallen op het dak van een schuurtje wat dicht tegen het bos aanstaat. Zware klappen maken de nacht wakker. Wat een kabaal kan zo'n klein eikelkindje maken zeg. Wanneer de wind even heel hard aantrekt vallen ze soms met tientallen tegelijk. Ik moet er soms in de stilte om grinniken.

Moet dan ook denken aan al die vogels die ergens verstopt tussen de takken hun slaapje zitten te doen......zouden zij dit ook horen en schrikken? En de kabouters en de elfjes, en alle andere natuurwezens. Zouden die ook een soort kleine 'hartstilstand' krijgen bij zoveel lawaai. Maar misschien horen ze het niet eens, omdat ze natuurlijk ook heel kleine oren hebben. Of misschien wel met die kleine oren diep onder hun kabouterdekens liggen.

Intussen ligt onze tuin en het weiland helemaal vol met eikeltjes. Soms kwamen buurkinderen ze wel eens rapen, om ze in de winterdag te voeren aan de varkens. Maar nee, dat is nu niet meer. Dus de eikelkindjes blijven heerlijk rusten in het gras van de tuin. 

En heel misschien groeit er uit al die vruchtjes nog wel eens een eikenboom. Wanneer je Peter Wohlleben (hier zijn site) moet geloven komt er misschien van al die eikels maar 1 of 2 bomen tot volle groei! Ongelooflijk, zo weinig, maar wat hebben die exemplaren een overlevingsdrang! Niet te geloven. Trouwens een geweldig boek, voor iedereen die iets meer wil weten over het leven van bomen, is dit een echte aanrader (er is ook een versie voor kinderen).
En er is een geweldig boekje wat hij schreef over het leven in de tuin.

En dat overdenk ik dan allemaal  in de diepe donkere herfstnacht...….terwijl de eikelkindjes een weg naar beneden vinden en daar rustig verder slapen. En ik......ik draai me nog een keer heerlijk om, en slaap verder. 

Ik wens je een heerlijke herfstdag.

Acrobaten in de tuin.....ze zijn er weer!

Dat het herfst is, merken we wanneer we naar de bomen kijken waar blaadjes beginnen te kleuren. Wanneer we kijken naar de enorme paddenstoelen die verschijnen in alle kleuren, groottes, mét of zonder stippen, dan weet je gewoon dat de herfst en daaropvolgende de winter in aantocht zijn.

Maar er is nóg iets waaraan ik altijd zie dat het winterig wordt...…..aan de kool- en pimpelmezen. Ineens, waar komen ze vandaag zeg, zijn er 'zwermen' te zien in de tuin, aan de dakrand, in de langzaam verdorrende hortensia's, op de tuinstoelen, overal zijn ze ineens te zien, druk kwetterend. En niet één maar gewoon een stuk of 10. Ze tuimelen soms gewoon over elkaar heen.

Ik word er blij van.....zoveel vogels die blijkbaar ook de beschutting van de tuin gaan zoeken, zo een beetje scharrelen rond ons huis, en dan ook nog laten 'horen' dat ze er weer zijn.
Ok ik las dat het dit weekend misschien wel weer boven de 20 graden gaat worden, maar toch de herfst is in gang gezet, we kunnen er niet omheen. En de mezen, nou die hebben zich weer rondom de huizen gehuisvest, dat zullen ze blijven doen, tot volgend voorjaar wanneer ze met hun jongen de wijde wereld weer invliegen.

hier wachten we nog mee, voeren doen we pas als het écht winter wordt

Ik wens je een heerlijke dag.

Belgie en Nederland, wát een heerlijke energie.

Gisteren was een meer dan zalige dag.

Allereerst wakker worden met zonnestralen en herfstige mist. Wat een weelde, na een dag volledig gevuld met regendruppels.

En de dag beloofde nog fijner te worden. Gisteren zaten er 2 Belgische dames aan de tekentafel. Een grote reis werd ondernomen om hier in Reutum te komen tekenen. De datum was nog niet zo heel lang geleden gepland, en eindelijk was het zover dat we elkaar gingen ontmoeten. Want dat is het grappige, via mail en telefoon 'kende' ik één van de vrouwen, maar in het echt is het natuurlijk veel leuker.

Het was een hartelijke en zeer fijne ontmoeting. We gingen de dag vullen met Energie. 
We gingen aan de slag met het tekenen van Energielinten, we dronken mijn eigen gemaakte energiewater, er werd ervaren wát een voor energie van kleuren je uit je potloden kunt halen, we voelden de energiebol tussen onze handen. We aten samen (hoe fijn kan het zijn met mensen die je nooit eerder ontmoette).

In de middag werd ons eigen persoon centraal geplaatst in een Yantra, pure energie. Omdat er nog wel wat tijd over was, werd er een roosvenster getekend.

En toen...…..was de energie een beetje opperdepop. 
Met koffie en thee werd nagepraat, werden de kaarten gelezen die in de vroege ochtend getrokken waren en zo sloten we af. Wat een zaligheid. Wat een eer, dat mensen zo ver willen reizen voor 'tekenles'.

Dankbaar kijk ik terug op deze heerlijke dag. Ook omdat ik nog dingen kon vertellen en laten zien én vooral laten voelen wat nog een beetje een onbekend terrein was. Af en toe met een klein beetje 'ondertiteling' van beide kanten ging het gesprek geweldig. Haha, beide landen hebben toch wel een beetje de eigen uitdrukkingen. Maar het woord Mandala, nou dat wordt begrepen hoor, zowel in het Belgisch als in het Nederlands!

Lieve Belgische dames, dankjulliewel voor de zalige dag die ik voor mocht verzorgen!

Het leven van een beukenblad

"Vroeg in het voorjaar hing ik als een klein rolletje in de beukenhaag. Na de winter was ik langzaam aan het groeien gegaan, maar nu het warmer werd, voelde ik hoe ik groeide.
Ik ontvouwde me rond de Paasdagen, samen met miljoenen andere blaadjes hier in een beukenhaag bij de tekenvrouw. Vlinders vlogen voorbij, vliegen en bijen zoemden om me heen, af en toe kroop er een eekhoorn door alle takken, waar hij stiekem doorheen zat te koekeloeren. Duiven bouwden een nest hier in een haag, net als een merelpaar, kortom het was me de zomer wel. Vol met nieuw leven en een drukte van jewelste.

Ik zag hoe de kinderen door de tuin holden, joelden soms, en werden in de haag touwen gespannen, voor de hutten die ze maakten. En ik zag en hoorde de bijenman die af en toe op de grasmaaier rondreed. Het was gezellig, al het geroezemoes om me heen.

Een tijd later, voelde ik hoe het anders werd. Kouder, natter en mijn kleur werd anders, en het leek wel of ik me weer oprolde, net zoals ik begonnen was. En oh jee, daar kwam de tekenvrouw langs...….en ze vroeg aan mij: "mag ik je plukken en meenemen naar mijn tekentafel?". 

Oh ja knikte ik, wist niet wat het inhield...….maar wat een avontuur. Ik werd tussen een aantal andere blaadjes en een paar oranje lampionnetjes op een houten tafel gelegd, waar later allemaal dames rondom heen gingen zitten. We werden één voor één uitgekozen, en de dames gingen ons natekenen.

De tekenvrouw had mij uitgekozen. Ik lag daar maar een beetje op haar tafel. Soms duurde het dagen voordat ze weer terugkwam en weer naar me ging kijken. En ik werd steeds bruiner en bruiner. Totdat er bijna niets meer van me over was...…….ze heeft me toen in de tuin neergelegd, tussen alle andere blaadjes die aan het vallen zijn...….en nu dwarrel ik nog een beetje rond in de tuin in Reutum, maar mijn beeltenis is wél gebleven. 

Voel me best een beetje trots....dat mijn beeltenis nu ook op papier getekend is...….en ik wacht tot het winter wordt, en me helemaal kan verstoppen in de grond. En daarna, in de lente zullen hier in de beukenhaag bij de tekenvrouw weer allemaal blaadjes verschijnen aan de takken...….maar of die getekend zullen worden?"

Ik, de 'tekenvrouw' wens jullie een heerlijk weekend!

Donderdagochtend

Iedere donderdagmorgen sta ik in alle vroegte op (voor 6 uur) om snel naar de kleinkinderen te reizen, die ik donderdags 'onder mijn hoede heb'. Wakker maken, bijkletsen, aankleden, nog meer bijkletsen. 

Ondertussen.... oma ik kan mijn sokken niet vinden enz enz. En dat alles in drievoud, en ik kan zeggen er wordt wat bij-gekletst, en dan het liefst alle3 tegelijkertijd, door elkaar heen. Mijn oren zijn altijd snel wakker die morgens.

Samen met elkaar ontbijten, tanden poetsen, motiveren voor plas, jas en schoenen. Hup in de auto, en dan naar school. Ondertussen staan de monden niet stil....er wordt gezongen onderweg of juist helemaal niet, bij school de tassen pakken......en wie mag het eerst?? Dus ja, ook discussies oplossen.

Totdat 'de Benjamin' een grote groep vogels ziet (kauwen denk ik) en roept.....oma....kijk de vogels zijn ook al wakker! Daarbij hard zwaaiend en roepend, goedemorgen vogels!!!! Mensen om ons heen grinniken, zo heerlijk dit.
We fantaseren even verder hoe het zou zijn met vleugels, we zouden naar de zon vliegen of juist naar de sneeuw, en zo lopen we naar school! En begint hun schooldag.

'Mijn' bloemenkind. Omdat hij altijd deze dingen ziet, bijvoorbeeld in de zomer op het stoepje staat en roept, hallo bloemen hier ben ik weer. Is het niet geweldig en hartverwarmend, ik hoop dat hij het vasthoudt......

Zo zijn dus vaak mijn donderdagmorgens, gevuld met kinderstemmen, gezelligheid, bijkletsen, discussies in goede banen leiden, en genieten, vooral heel veel genieten.

Nee, ik heb geen mandala met kauwen, maar wel één met zwaluwen, ook vogels, die ook door dit kleine mannetje gezien worden....

ik wens je nog een heerlijke dag!

Vergeven

Vergeven

is iemand bevrijden

iemand de kans geven

nieuw te worden.

Vergeven

is iemand de hand reiken

iemand over zijn zwakheid heen helpen.

Vergeven

is zon brengen

is de muur afbreken

is een brug bouwen.

Vergeven

is de ander

weer net zo graag zien

als jezelf.

Vergeving vragen

dat is bescheiden zijn

en bekennen dat je liefde nodig hebt.

Vergeven

is de liefde

opnieuw gelijk geven.

tekst: Ward Bruyninckx