Afgelopen dagen las ik woorden over dieren, over het eren van hun eigen weg:
"Realiseer je dat dieren een eigen bewustzijn hebben. Ze hebben gekozen voor hun leven op Aarde, om hier te leren en te groeien in bewustzijn. Dieren zijn innerlijk bereid veel te geven en dienstbaar te zijn aan de mens. Het is zeker zo dat zij gevoelsmatig lijden onder een respectloze behandeling.
Het helpt hen echter niet als je hen als slachtoffer zien, als je meegaat in hun pijn en met hen mee gaat lijden. Eer hun weg. Het helpt hen meer als je bij jezelf blijft en nagaat wat jij positief kunt bijdragen aan hun welzijn. Dieren zijn al met weinig blij. Vertrouw op de kracht van een klein gebaar".
Deze woorden schreef Pamela Kribbe, in haar boek "Ode aan de Aarde, Ode aan jou".
Een prachtig boek, waar ze nog véél meer schrijft over de dieren hier op aarde en hun taak hier, er is haar boek een heel hoofdstuk aan dieren gewijd.
Poe, woorden die me dus echt raken. Ja want wij eten ook een stukje vlees, weliswaar hier bij de plaatselijke slager, hij heeft alleen dieren die hier grazen in de Twentse land. Aan de andere kant wordt een spinnetje, torretje of wat dan ook hier levend uit huis verwijderd, en wordt buiten in de tuin neergezet. Joekels van spinnen (griezel griezel) worden hier met ware doodsverachting buiten de deur gebonjourd. En ze krijgen een woord mee van mij. Ik vertel ze dat ze niet meer terug mogen komen en ook of ze even aan hun vrienden willen melden dat ze in ons huis ook niet welkom zijn. De tuin is prima, maar niet in huis.
Zelfs Piet werkt mee, die stoere man, ook hij verwijdert al dat kleine levende goed naar buiten. Onze tuin voelt ook als een plek waar al die beestjes terechtkunnen. Tegelijkertijd weet ik ook van vroeger, als de serie "Lassie" op tv werd uitgezonden, ik dit zó spannend en zielig vond dat ik onder de tafel, dóór de franjes van het tafelkleed tóch keek. En oh wat een verdriet allemaal. Dat was dus echt mee-lijden van een kind die zulke dingen zo intens zielig vond.
Dus ja de woorden van Pamela Kribbe, ze zetten me aan het denken. Dierenleed op tv of hier op fb, ik kijk er echt niet naar. wat ik wel doe is op afstand medeleven sturen (maar is dat écht wel genoeg).
Dilemma's dus...…...want wel een stukje vlees eten.....kan dat dan nog wel. Ik als diepe nadenker, ik ga hier eens over nadenken. Ik zal er nog wel eens op terugkomen. Misschien denken jullie met me mee.
ik wens je een heerlijke dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.