Soms overvalt het me, zo’n intens verdrietig gevoel! Waar het vandaan komt? Ergens uit een donkere diepte die blijkbaar nog verwerkt moet worden. Verdriet om dingen die er voor mij niet eens toe doen, maar het heeft te maken met het zien van anderen, het gevoel van anderen wat zó bij me binnenkomt.
Heb door de jaren geleerd, hoe ik daar afstand van kan nemen, nou dat lukt goed hoor. Ik hoef de hele wereld niet op mijn schouders te nemen. Met kleine gebaren, zoals een glimlach naar een ander, of even je hand als groet opsteken, kan bij de ander ook al veel goed doen.
Nee dit gevoel voelt zo anders………..pfffff zit ik in mijn paarse autootje, rollen ineens de tranen over mijn wangen, zo intens……terwijl Coldplay zingt over “Paradise”, het vluchten van iemand in haar dromen naar een paradijselijk gebied. Is het dat, het eeuwige gemis van wat we ooit gekend hebben, het paradijsgevoel. Terwijl je de wereld ziet strijden in zo’n verdeeldheid. Terwijl ik altijd in de volle overtuiging vertel, wanneer het lijkt alsof de wereld uiteenvalt, valt alles op zijn plek. Die overtuiging voel ik ook tot in het diepst van mijn wezen.
Misschien is het ook wel goed dat er eens tranen rollen, ze wassen schoon tenslotte, maar mag het ook gewoon op een ander moment? Als ik thuis ben, en alsjeblieft niet in mijn auto? Haha het was toch een beetje mistig hier in Twente.
En ja we zitten in een enorme shift met de wereld, we gaan de goede kant op, dat merk je aan alles……..en ik mag mijn zorgen laten varen……..voor alles en iedereen. Mijn tranen vloeiden even voor de hele wereld, en weet je soms lucht het zo op. En nee, geen sterkte betuigingen voor mij, het is al goed, maar ik wilde jullie dit gewoon even laten weten, omdat er meer mensen zijn zoals ik, eeuwige optimisten, die soms ook een moment een traan laten.
Ik mag straks weer oma zijn, in volle overgave……..het leven kan ook zó goed zijn.
Een dikke kus voor jullie allemaal die dit lezen! Heb het goed!
