Zachte Kracht

Ze zweefde al tijden om me heen.
Vanaf het moment van lezen van het boek (voor mij één van de mooiste)
“Merlijn en het sluiten van de Poorten” van Veronika Reniers.
Waarin ik o.a. las over de Draken en hun energie.

Iets werd in mij aangeraakt, diep voelde ik zoveel vriendschap voor deze energie. Terwijl ik eigenlijk helemaal niks heb met Draken.
Want als ik ze voor de geest haal ‘zie’ ik de Chinese draken, vol vuur,
vol met (lijkt het) agressie.
Of uit de Science Fiction films, waar ze ook niet altijd even vriendelijk overkomen.

Maar het gevoel bleef, er bleef iets om me heen hangen…..
Totdat wij een paar weken geleden in Zweden waren.

In een tijd, die zo anders was dan nu. 

Dat we nog vrij over grenzen heen konden reizen.

Ineens, daar was ze aan mijn tekentafel. Dit Drakenwezen.
Lieflijk kwam ze tevoorschijn.

Ze vertelde me dat ze blauw-groen moest worden……

Tegelijkertijd met alle kleuren van de Regenboog.

Neeeeee, dacht mijn denkhoofd, ik had toch een rode Draak bedacht?

Ik had me er juist op verheugd om eens flink uit te pakken met rode kleuren.

Zucht.
Maar het voelde als een wezen met zo’n eigen grote wil, dat ik wel gehoor moest geven aan haar wens......anders klopt het gewoon niet.

En het grappige is, dat ik dacht aan een Draak met voeten/poten.
Ook dat moest anders worden.
Nee…….ze wilde zweven of drijven.
Mét natuurlijk iets van de Flower of Life.

Vleugels, ja die wilde ze wel heel graag.

Werd het een Hemeldraak of een Waterdraak?

Langzaamaan ontstond ze………ik heb er al eerder foto’s van laten zien.

Ik tekende heerlijk aan de keukentafel in Zweden, met uitzicht op het bos.

Omdat ik uren en uren teken aan zo'n wezen (misschien 40 uur), moest ze mee naar Nederland, gedeeltelijk al in opzet, gedeeltelijk nog in schets.

Maar, thuisgekomen vanuit Zweden wilde het niet meer.
Ik wist niet hoe verder met haar te gaan.

De onrust die ik voelde van over de wereld, terwijl er zoveel rust in mezelf was. 

Voelde vooral heel veel verwarring. Voelde ik het nu zo verkeerd?
Terwijl de wereld in 'chaos' belandde, was ik de rust zelve, maar er moest ook privé ineens heel veel bijgestuurd worden. 

Ik was met hele andere dingen bezig dan met mijn drakenvriendin.


Totdat de hele wereldwijde situatie
(scholen dicht, ontsmetten, cursussen afgezegd, boodschappen minimaal doen)
een beetje begon te landen bij me, kwam ze weer op tafel.
Er was ineens ook zoveel tijd. Tot haar grote genoegen.

“Het is tijd” zei ze. “Ik moet de wereld in, ik moet gezien gaan worden”. 

Ik heb getekend, en gegumd, en weer getekend…..

nog een randje erbij, weer gummen………een ‘lastige’ tekening. 

Nog een beetje sluieren, tjonge ik heb écht gemopperd.

En ja dan ineens is ze daar....in volle glorie.

Deze tekening vertegenwoordigd Kracht en Zacht.
Beiden zijn voor mijn gevoel zó aanwezig.

De Draak die ondanks Kracht zoveel zachtheid en lieflijkheid uitstraalt.

De Levensbloemen, die voor mijn gevoel van het papier afspatten.

En zo ontstond Draak Zachte Kracht!

Of het klaar is?  Ik weet het nog niet. 

Ik ga haar één dezer dagen in een lijst doen, krijgt ze een plekje hier in de woonkamer. 

Kan ik fijn naar haar kijken…..en als er nog iets bij moet, dan ‘hoor’ ik het wel van haar.

En als er ‘kenners’ onder jullie zijn van Drakenenergie…….

lees ik het graag, want het blijft me zo boeien.
Ik zag dat er mensen zijn die sessies doen met Draken, dat er geurfrequenties zijn met Drakenkracht......iets in mij zegt dat ik nog niet klaar ben met Drakenenergie.

Ik wens je een heerlijke Krachtige maar vooral ook Zachte dag.