Stil liggen wij te genieten
van de eerste winter-lente zonnestralen.
De wind ruist zachtjes
door de grote eikenbomen,
waar wij de kinderen van zijn.
Verstopt onder een laagje vochtige,
zachte, bruingekleurde eikenbladeren liggen we te wachten....geduldig.
Misschien duurt het wel een jaar.
Geeft helemaal niets, we hebben de tijd.
Ondertussen kletsen we wat af,
daar onder die oude blaadjes.
"Hoe zou het zijn, om als grote eik
boven alle andere bomen uit te toornen?
Hoe zou het zijn? Uit te kijken over de huizen?
Hoe zou het voelen om als eerste
de grote windvlagen op te vangen?
Of de kletsnatte regendruppels te voelen?
Hoe zou het zijn om een laagje sneeuw
te zien verschijnen op je takken?"
Allemaal vragen die gesteld worden door de Eikel-kindjes.
Ze liggen te dromen, daar,
onder een zacht bladtapijt...……
geduldig totdat het écht zomer wordt...…
totdat ze écht de groeikracht voelen ontstaan
om omhoog te schieten.
Nog even wachten Eikel-kindjes,
het is nu nog steeds een beetje winter,
de lente komt vanzelf,
jullie tijd komt, wacht maar af.
Voor nu,
klets nog maar even door.
geniet en droom
daar onder die zachte bladeren...….
Moeder Natuur wekt jullie, als het tijd is.
tekst en mandala Ada
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.