Zoals ik het voel,
op dit moment in de tijd
daarom deel ik graag
zodat jij misschien snapt
wat er gaande is met
jou.....en je gevoeligheid.
Altijd een hooggevoelig
mens geweest
van kleins af aan,
niemand die me snapte,
niemand die me begreep,
mijn ouders luisterden wel,
probeerden me te begrijpen
en ik kreeg alle ruimte
om te zijn wie ik toen was.
Maar de kern, nee
daar snapten ze niet veel van,
maar dankzij hun ruimte die
ze me altijd gaven
kon ik wel opbloeien in mijn Zijn
(met heel veel vallen
en gelukkig ook weer opstaan).
Gaande weg mijn leven kwam
ik er achter dat er nog zoveel meer zijn,
zo heel veel meer mensen zijn
die diep voelen,
weten,
ruiken
horen,
voorvoelt,
zien,
aan je wie geen onzin hoeft
te verkopen want je valt
direct door de mand.
De boeken die op mijn pad
kwamen, een enkel mens
die me wegwijs kon maken
ze leerden me er mee om te gaan
(omdat ik vaak dacht
dat ik knettergek was)
nog steeds zo dankbaar daarvoor.
Zelf mocht ik dit stokje van
bewustmaken o.a. tijdens
mijn tekenlessen door gaan
geven, en nu
nu is de term hooggevoelig
iets heel normaals geworden
gelukkig, nee nog niet bij
iedereen, maar die groep
groeit gestaag.
Alleen zelf bemerk ik in deze
periode van tijd,
dat al die gewaarwordingen
nog een tandje erbij gaan doen.
Nog beter waarnemen
ruiken,
horen,
zien....
mijn gevoel zegt dat dit
het stuk overlevings-mechanisme
is wat wij in de toekomst
nodig zullen gaan krijgen.
En we mogen nu leren
ermee om te gaan,
op een nog dieper niveau,
nog meer ervaren,
nog meer erover vertellen
nog meer luisteren
naar wat al die
zintuigen te vertellen hebben.
Mijn beleving,
dat tandje erbij in
zoveel opzichten
daarom deel ik
zodat jij,
die dit herkent
beseft dat je
hierin ook niet
de enige bent.
Ada
boekentip wat mij alle inzichten voor
de rest van mijn leven gaf:
"Hooggevoeligheid van opgave naar gave"