Mijn handen vouwden zich open
en lieten alles wat ik al zo
lang krampachtig vasthield los.
Mijn hoofd ging op stil
en de rust daalde op me neer.
Mijn hart juichte,
sprong open tot volledige bloei.
En liep over van liefde.
Het vertrouwen wat ik voel
is zo groot, zo intens.
Het samenwerken met
de Engelen,
de natuurwezens,
de Draken,
het Universum,
het mag er meer dan ooit zijn,
de hele dag door,
integreren in het dagelijkse leven
wat er tenslotte óók is.
Bij iedere voetstap die ik de natuur
zet, hoor ik ze, steeds meer en meer.
De gesprekken die we voeren
het reikt tot aan de Hemel,
zo dankbaar voor.
En de Draken, hebben zo'n
bijzondere plek.
Ze beschermen, samen met
de Engelen, onze woonplek.
De Draken ieder op een hoek
van het huis, en de Engelen
die in stilte daar zich tussen
begeven.
Toen ik mijn handen open vouwde
en losliet, gebeurde het wonder.
Hoofd leeg, hart vol.
We staan op een belangrijke
drempel in onze levens.
Morgen, zal intens zijn,
ik ben er even niet,
ik ga naar buiten,
de wezens ontmoeten
ik ga met ze wandelen
én praten.
En ik zal tekenen aan
mijn vredesduif.
Omdat morgen de Hemel
een beetje open zal gaan.
De energie heel hoog zal zijn.
Ik wens je morgen een bijzondere,
geweldige dag.
Ada
heb je zin om morgen een 2 te tekenen
hier vind je een fijne opzet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.