Hoe gaan we de weg weer
naar de ander vinden?
De verdeeldheid die
gezaaid is, en waar door
sommigen gretig gebruik
van is gemaakt,
hoe gaan we dat
weer lijmen?
Bij elkaar brengen?
In relaties zie ik
soms de diepe kloof van
het niet willen begrijpen
van het niet willen luisteren
waar de compassie
volledig is weggeslagen.
Hoe gaan we dat herstellen?
Want zoveel mensen zijn
beschadigd,
soms diep beschadigd.
We kunnen straks echt
niet de schouders ophalen
en net doen of er niets
gebeurd is,
nee, de kloof zal gedicht
moeten worden.
Nu zijn we nog in de
overlevingsmodus,
maar moeten we wel na
gaan denken, hoe we straks
als de storm is gaan liggen
de draad weer op pakken
in relatie met en naar de ander.....
Willen we dat nog wel.
Of is het echt over en uit.
Zal het nog te overbruggen zijn?
Ja, ik denk en hoop het wel.
De weg zal lang zijn,
maar compassie,
luisteren,
met elkaar praten
dat zal de uitweg zijn.
Ik hoop dat de handen
ineen geslagen kunnen worden
er een warme omhelzing zal
zijn, een schouderklop,
een liefdevol samenzijn....
het verleden niet vergeten
maar er wel van geleerd hebben
dát is mijn hoop,
voor iedereen,
om de weg naar elkaar
hoe anders denkend dan ook
weer te kunnen vinden.
Ik wens je een fijne avond
Ada
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.