De Rebel in mij

Het voelt soms alsof
ik weer een kind ben,
opgroeiend in een wereld
die ik werkelijk niet snapte.
Gelukkig niet thuis,
bij mijn ouders,
daar was openheid, vrijheid,
eerlijkheid, oprechtheid,
nee in de wereld daaromheen
waar etiketten werden geplakt
op mensen die ‘anders’ waren,
waar je buitengesloten werd,
omdat je niet deed
zoals het ‘hoorde’.

Rebel
Outlaw
Free Spirit

Allemaal woorden die op mij
toepasbaar zijn.
Altijd gevoeld dat de wereld
zoals ik die zag gewoon
niet bij me paste,
de dingen werkelijk
té vreemd vond.
Ageerde tegen ‘het normale’.

Mijn eigen levensweg gevonden,
met een paar lieverds
die me wél nemen
zoals ik ben, waar ik voor sta.
Het zijn er weinig,
maar gewoon voldoende!

Ik leerde al in mijn vroege jeugd,
dat ik mezelf niet moest verliezen
want dáár was het veilig,
ik snapte mezelf wél!
En altijd,
áltijd terugkerend bij
mijn eigen kern,
mijn eigen weten,
mijn eigen voelen,
mijn eigen waarheid,
het daarbij horende ‘alleen-zijn’
nam ik op de koop toe.

Tot ik deze week bij een zorgpraktijk
een thermometer op
mijn hoofd gedrukt kreeg,
er een formulier moest worden ingevuld,
oh toen kwam mijn innerlijke Rebel
tevoorschijn……in alle heftigheid
ik vroeg of ze wel
helemaal lekker waren.

Ik snap deze mensen wel,
diep van binnen,
protocollen,
richtlijnen, ze hebben angst,
anders raken ze hun praktijk kwijt.
Maar bij mij gebeurde er iets anders
De opstand die ik voelde,
Na al die jaren!
Het voelde weer alsof ik op
zondag op mijn fiets klom
in een dorp waar op zondag
geen beweging was,
alleen richting kerk.
Hoezo niet fietsen op zondag?
wat een onzin!
Hoezo haren kammen?
Een grote bos (intussen grijze) wilde krullen!
Hoezo laatste mode?
Zwart is mijn kleur, altijd al geweest!

Wanneer ik nu naar de wereld kijk
weet ik,
dat zoveel andere Rebellen
zich net zo voelen als ik nu,
op dit moment.

Het moet anders, de wereld,
we hebben niet voor niets zoveel
eenzaamheid moeten voelen,
het ‘anders zijn’ zó moeten ondergaan,
om nu, opnieuw, in een andere tijd,
waarin de bakens echt verzet gaan worden,
(maar vooral met een heel andere leeftijd nu)
om weer ondergesneeuwd te worden,
na gekeken te worden.
weg gezet te worden.

Ik ben er klaar mee,
ik ben ik,
en respecteer anderen, zoals
ik mijn hele leven deed.
Wil me niet meer dat kind voelen,
ik ben verdorie een volwassen vrouw,
een oma,
een rebelse oma,
die voor haar (klein)kinderen
een andere wereld wil.

En die zal er komen ook!
Weg met de muilkorven,
weg met de teveel
opgelegde kaders!
De wegen liggen open,
de wereld wil bewandeld worden,
wil een heerlijke plek zijn
om te leven,
voor iedereen
en vooral Samen,
in Licht, Liefde en Vrijheid!

Ada