Na zoveel jaren mandala’s getekend te hebben, heb ik in ieder geval
1 ding geleerd. Oh wat vind ik het lastig om ‘opdrachten’ te maken, om dingen
te tekenen die gevraagd worden….dingen die ‘moeten’.
Als ik mijn lessen maak en schrijf, teken ik zelf altijd het
voorbeeld uit……..naar mijn eigen idee. Maar op het moment dat ik na moet gaan
denken over iets wat in mijn mandala ‘moet’, nou dan blokkeer ik, bijna
volledig.
Vorige week, samen met mijn zusje gewerkt met Engelenkaarten, en
het symbool wat erbij hoor, dat zouden wij uit gaan werken, in de vorm van een
mandala. Tja en daar is dan toch écht mijn valkuil. Ik vind het gewoon niet
leuk. Er ‘moet’ iets op papier gezet worden. Gebogen over mijn papier, worstel
ik met lijnen, het MOET erop………ohhhh. Lastig!!
Het allerliefst fladderen mijn potloden over het papier, vinden als
vanzelf de lijnen die getekend willen worden. Gedachteloos…….en soms
verschijnen er dan spontaan vormen of lijnen die iets laten zien…..een engel,
een bloem, een symbool. Kijk en dat vind ik dan geweldig, zonder na te denken,
komt er iets tevoorschijn. Dan wordt mijn hart blij……..dat komt echt uit het
diepst van mijn ziel.
Deze week nog, de Keizerskroon, meegetekend naar aanleiding van een
les een paar weken geleden. Leuk al die strakke lijnen, maar ik veeg zoveel
mogelijk weg. En laat maar gebeuren wat er uit (lees op papier) wil.
Het klinkt misschien allemaal wat tegenstrijdig maar toch is het
zo. Geef mij een stukje papier en ik kladder gewoon lekker op mijn manier. Zalig,
de vrijheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.