Vlierbes Engel..........

Een tekening die ik opgezet had, kreeg een heel andere wending. Toen ik vanmorgen zag dat de vlierbesstruiken achter onze tuin weggehaald waren, was ik gewoon van slag. Tja ze stonden achter ons hek......niet van ons.....dus niks over te zeggen. En trouwens ze waren al gekapt toen ik t in de gaten had.

De vlieren die zulke onschatbare waarde hebben voor ons allemaal....met hun prachtige bloesems en bessen......die zoveel geneeskracht hebben.
De Engel laat mijn verbazing zien........over wat er om ons heen gebeurt......overal ter wereld........soms doet het zo'n pijn. Ik denk wel eens, ben ik nu echt de enige die t voelt en ziet.

Wij gaan een nieuwe vlierbessenstruik kopen..........en die in onze tuin zetten......zodat wij het nog een beetje goed kunnen maken. Met Moeder Aarde, met alle prachtige krachtige natuur om ons heen.........
En de Engel heeft uiteindelijk een naam gekregen "de Vlierbes Engel'.......ter ere van.......

De Uil en het Labyrint

Een tijdje lang werkte ik aan een ‘opdracht”. Gekregen van mijn zusje, met wie ik, op afstand, samen teken. Zij had bedacht wat we zouden gaan tekenen. Een heerlijke uitdaging. Wanneer je zo lang tekenlessen schrijft en uitwerkt voor anderen dan is het fijn om zelf ook een keer een onverwachte opdracht te krijgen waarvan je niet weet hoe dit uit zal gaan pakken (weet je met mandala’s nooit .....maar…….).

Een labyrint schreef ze (we appen heel graag en heel veel met elkaar), dát gaan we tekenen. Zo bijzonder, wel labyrinten gezien, gelopen en me er wat in verdiept, maar nog nooit getekend (nee ook nooit in lessen uitgewerkt dus). Nou het was een heel bijzondere weg om er mee aan de slag te gaan. Eerst mezelf ‘ingelezen’, over het hoe en wat van labyrinten……..en daarna tekenen. Nou ik heb wat geoefend………..er zijn heel wat labyrinten in ’t klad’ gemaakt….keer op keer, om het vloeiende te gaan voelen, niet alleen maar met mijn arm en hand, nee om het te voelen in mijn hele lijf, om met de cadans mee te gaan. Stromen, meegaan en loslaten………stromen, meegaan en loslaten.......

In dat ‘voortraject’, waarin ik bezig was met oefenen en inlezen, was ik ook in mijn hoofd bezig…….tja een labyrint tekenen dat is tot daar aan toe, maar wat dan? Ik weet je kunt het gewoon niet bedenken hoe je mandala eruit gaat zien, maar het houdt me dat wel bezig…….

Totdat ik op een hele vroege morgen, terwijl het buiten nog donker was, ik een Uil hoorde roepen. Wij zijn gezegend met een bos zo dichtbij waar van alles gebeurt, waar van alles scharrelt…….en wat was ik blij met zijn/haar roep. Ik wist het gelijk, het mystieke van de Uil, én het mystieke van het labyrint mochten samenkomen in mijn mandala. Weken ben ik ermee bezig geweest.

Zelf heb ik altijd een ‘mapje’ met voorbeelden. Prachtige vormen, afbeeldingen, kleursamenstelling (denk aan een soort moodbord) die me raken. En waarvan ik denk te weten dat ik daar nog wel eens iets mee wil doen………zo ook deze Uil. Het was de prachtige vorm die me bezighield en die ik wilde weergeven……. de afbeelding van de Uil had ik blijkbaar bewaard voor deze mandala.

Deze tekening, gemaakt op een keerpunt in mijn leven (tja en als je het goed bekijkt staan we ieder moment in ons leven op een keerpunt), maar dit keer voel ik t écht. Een keerpunt……….en de Uil en het labyrint mogen mij de weg gaan wijzen……waar het toe zal gaan leiden?……….ik laat me leiden door de roep van de Uil.......

Madeliefjes

Het is Lente! Met een hoofdletter. Wat een heerlijkheid, de zon, de wind, de aangename temperatuur om buiten te werken. De afgelopen dagen heb ik geen potloden in mijn hand gehad....té mooi buiten om binnen te zijn. En de tuin die roept om aandacht. Alles lijkt ineens de grond uit te schieten (ook onkruid). De bloemen van de magnolia, ach die staan op het punt van uitkomen. Wat zal het weer een bloemenzee zijn.

Wij zijn geen mensen van strakke bemestingsplannen, wij vinden dat Moeder Natuur heel goed in staat is te laten groeien en bloeien wat nodig is. Onkruid? Nou heel veel plantjes die wij, in onze huidige tijd en maatschappij, zien als onkruid zijn supergoed te gebruiken voor allerlei klachten en kwalen.

Paardenbloemen, madeliefjes, brunel, zevenblad, brandndetel……….alles is érgens goed voor. En ja hoor, het komt hier, soms veel, en soms weinig voor in de tuin.

Gisteren was het ‘oppasdag’….drie kindjes die vrolijk door de tuin hollen en dollen (en af en toe ruzie maken over de bal, karretje, enz). Terwijl de tweeling nog een kort middagdutje deed ging onze oudste kleinzoon bloemetjes redden (want opa was bezig met een verticuteermachine om het mos weg te halen dát doen we dan wel).

Oh……..zo schattig………..'oma, oma kom je helpen plukken……anders gaan ze dood'. Wij hebben saampjes bloempjes geplukt en uiteindelijk vaasjes opgezocht. Het waren er té veel die van de dood gered moesten worden. Hij heeft ze in emmertjes gedaan, met water, lekker in de zon. En zo ontstonden er mandala’s van madeliefjes.

Het allerleukste is dat ik al een tijdje bezig ben………met madeliefjes tekenen….in een cirkel, ik laat t snel zien hoor. Maar zolang het dit zalige lenteweer is moeten jullie nog even wachten…….trek zo weer mijn tuinkleren aan, om fijn naar buiten te gaan. 

Een heerlijk weekend gewenst…….

Engelen.......ze zijn zo dichtbij......

Werken met Engelen, het zit me zo in t bloed. Vanaf kinds af aan.

Dagelijks werk ik met ze, met grote én met kleine zaken. Ik weet gewoon niet anders, Engelen, ze horen ‘gewoon’ bij het leven. En ze wachten, geduldig, op al onze vragen. En wij, wij hoeven alleen maar de vraag te stellen in alle eenvoud en goed te luisteren………en écht, wonderen gaan gebeuren...........


"Jullie die wij liefhebben
jullie zien ons niet
jullie horen ons niet
jullie zoeken in de verte
maar we zijn zo dichtbij.

Wij zijn Boodschappers
brengen nabijheid aan wie ver weg is.
Wij zijn Boodschappers
brengen het Licht aan wie in duisternis verkeert.
Wij zijn Boodschappers
brengen het Woord aan wie vraagt.

Wij zijn niet het Licht, wij zijn niet de Boodschap,
wij zijn de Boodschappers'.....

uit: Engelen als Levensbegeleiders van Petra Schneider en Gerhard K. Pieroth

Labyrint tekenen....in opdracht......

Nadat we een tijdje geleden zijn gestopt met het Teken-je-Mee project kwam er voor mij en mijn zusje een heleboel ruimte voor andere ‘opdrachten’. Voor ons samen………samen werken we aan een opzet……..dit keer hoef ik het niet te bedenken, nee ik word door haar aan t werk gezet. Ze bedenkt de opzet en samen gaan we, ieder op onze eigen plek, aan onze eigen tekentafel werken aan een mandala. Natuurlijk wel met tussentijds een melding van hoe ver we zijn, hoe leuk of lastig we het vinden……..het delen, daar worden we alleen al zo blij van. We tekenen zonder tijdsdruk dat wel, ieder heeft een eigen vol leven………..gevuld met zoveel dingen……maar we maken heel graag tijd voor onze gezamenlijke opzet.

Dit keer was de opdracht: ‘teken een Labyrint’. Jippie wat leuk, dat had ik nog nooit gedaan. Wel veel gezien, bekeken, gelopen (wauw dat is ook heel bijzonder) maar van tekenen was het nog nooit eerder gekomen. “De boeken’ erop nageslagen……en toen oefenen, oefenen, en nog eens oefenen. Ha dat is voor een bijna-perfectionist zoals ik nodig……..en het labyrint is verre van perfect geworden, maar wat was het fijn om er mee te werken. Het doorlopen van de lijnen……..het gevoel wat er ontstaat bij en door het tekenen.

En nu……..is ie af, bijna denk ik. Altijd zet ik mijn mandala’s voor ik ze aan de wereld toon (of aan Pieterman) eerst eens een poosje weg…..ergens in het zicht waar ik de mandala kan zien. En omdat ik er zo’n tijd aan gewerkt heb, zit ie helemaal in mijn wezen…….dus denk ik er ook vaak aan. Soms krijg ik dan ineens een ingeving van héé, daar moet je nog iets mee…………

Nu is mijn Labyrint dus in dat stadium……..dat ie even mag ‘staan’, wachten tot het moment dat mijn naam eronder gaat…….dan is het écht klaar. En dan laat ik mijn mandala hier ook zien, mét Labyrint, dit is vast een voorproefje.........nog even geduld.........jullie, maar ik ook.....wachten op wat er misschien nog bij moet komen.......

Welke weg...............

Soms liggen er zoveel kansen, zoveel wegen open..........

welke wil je nemen, welke zou bij jou passen?
Herkennen we het niet allemaal van tijd tot tijd?

Het denken, bedenken.........wat wil ik.......en hoe kan ik het vormgeven?

Toen ik deze prachtige overdenking tegenkwam wilde ik het graag met jullie delen:

"Genoeg wegen bieden zich aan.

Maar slechts één is voor jou.

De weg waarop je stap voor stap jezelf kunt zijn - 

en steeds meer jezelf kunt worden.

Niet de gemakkelijkste weg. Wie volgt je nog, wie wacht op je?

Soms zou je terug willen gaan. Een andere weg.

Maar het zou een weg van vervreemding zijn.

Steeds meer raakte je bij jezelf vandaan.

Déze weg.

Trouw zijn aan de mens, die je zo prachtig bent en nóg prachtiger mag worden.

Deze weg.

De enige, die je niet wegvoert uit het landschap van je ziel………."

(schrijver onbekend)

Heilige Geometrie

Waarom ontroeren de woorden van Drunvalo Melchezidek mij zo?…………altijd wanneer ik het voorwoord van zijn boek lees (De Heilige Geometrie van de Schepping 1) ben ik diep geroerd. Over Heilige Geometrie notabene.

Blijkbaar wordt er diep in mijn kern iets aangeraakt………over de geometrie……….waar ik zo heerlijk mee kan werken, strakke lijnen en ritme, en toch……..vind ik juist mijn creatieve vrijheid hierin, omdat ik die ruimte kán nemen op papier, om te spelen met die geometrische vormen. Dat ik kan en mag creëren,  dat het blijkbaar totaal resoneert met mijn zijn. Dat dingen die in je leven spelen, écht in beweging gezet kunnen worden. Zo wonderlijk dat die gevoelens dan zó diep in je zijn verborgen kunnen liggen.

Dit zijn zijn woorden die mij zó kunnen raken:

“Als je besluit om het onderwerp Heilige Geometrie meer te gaan bestuderen wil ik je het volgende zeggen:

Als je in een zaal zit en naar de Heilige Geometrische vormen kijkt óf erover leest in een of ander boek, ontvang je de informatie op een passieve manier en neem je slechts een kleine hoeveelheid van de informatie uit deze tekeningen in je op. Als je er evenwel voor zou gaan zitten en ze zelf zou tekenen, ze daadwerkelijk zou construeren, zou er iets met je gebeuren, iets dat veel verder gaat dan wat er gebeurt als je er alleen maar naar kijkt. Iedereen die dit ooit gedaan heeft, zal dit beamen.

Als je er wérkelijk voor zou gaan zitten en de dingen op een rij zou zetten en de lijnen echt zou trekken, schijnt er iets te gebeuren dat veel weg heeft van een openbaring. Je trekt een cirkel en je begint het te begrijpen. Er gebeurt iets van binnen. Je begint op een heel, heel diep niveau te begrijpen waarom de dingen gedaan worden zoals ze gedaan worden. Volgens mij is er niets dat zit zelf construeren van deze tekeningen kan vervangen”

Drunvalo Melchizedek

Uit zijn boek “De Heilige Geometrie van de Schepping”, deel 1

Dank zij zijn boeken, zijn woorden, én door te werken met geometrie, heb ik door de jaren heen zoveel mensen kennis mogen laten maken met wát geometrie eigenlijk is….en vooral wat het met je (kan) doen, dat mensen het ook echt gaan voelen…..dat je kunt resoneren met al het Heilige om ons heen, dat we er ook een onderdeel van zijn………

En als je je dan realiseert is het Leven één groot worden………en soms hoef je niet alles te weten, soms is voelen alleen al voldoende.

Dus, het stukje papier, de passer, de liniaal en de potloden....het reikt zoveel verder dan alleen leuk tekenen en kleuren.......en dát kun je alleen ervaren door zelf te doen......

ik wens jullie allemaal een heerlijke dag.......

Nog even iets over het Teken-je-Mee project.....en dan.......tekenen maar......

Zo….en nu mag ik het loslaten……….’mijn’ kindje het Teken-je-Mee project, wat 4 jaar geleden startte, wat groot werd door ons, wij, alle tekenaressen……….die samen met elkaar, weliswaar op afstand, aan de slag gingen met mandala’s. Ieder met hun eigen intentie. Ieder aan hun eigen tekentafel…….en uiteindelijk samenkomend op de site.

Toen ik los moest laten, omdat er te veel tijd in ging zitten, waren mensen zó teleurgesteld…….vonden het zo jammer de welbekende stok achter de deur kwijt te zijn, en ook het inspirerende delen. En dát zette mij weer aan t denken.

Omdat er nu ook wat ruimte was gekomen in mijn tijd, was er ook wat ruimte om het project op een andere manier neer te gaan zetten. Mijn vraag gesteld op facebook……..en het leverde zoveel lieve, blije reacties op dat deze week de nieuwe pagina "Teken-Je-Mee? Mandalagroep" is gelanceerd.

Hier op t blog vind je bij de pagina’s de opzet………..en hier op facebook kunnen de mandala’s geplaatst worden, gewoon op jullie eigen tijd, geen tijdsdruk meer. Maar gewoon tekenen wanneer jij wilt, misschien ook mét je verhaal erbij.

Nu wacht ik met grote spanning op de eerste mandala die erop komt. Natuurlijk kan ik mijn mandala die ik eerder maakte plaatsen, maar nee, ik laat het nu bij alle tekenaressen.

Ik mag t laten gaan………..t enige waar ik regelmatig voor zal zorgen is een nieuwe opzet.

En zo krijgt het Teken-je-Mee? Project een heel ander vervolg, wat mooi, om toch ‘met elkaar’ verder te gaan………op weg met elkaar door de wondere wereld van de Mandala………

Ik wens jullie een heerlijk weekend, met misschien wel zonnestralen én manestralen……….

Teken-Je-Mee krijgt nog een ánder vervolg.....als jullie het leuk vinden.......

Wat ontzettend veel en lieve en leuke reacties kreeg ik op het feit dat het Teken-Je-Mee project een ander vervolg gaat krijgen. Mensen die er zó blij mee waren…….omdat het duwtje in de rug er weer is om met mandala’s aan de slag te gaan.

Maar………..dan loop ik zo de afgelopen dagen rond met het idee dat de grote kracht van het project óók zat in het feit van het delen. Het aan elkaar laten zien wat we maakten………om de ander ook weer te inspireren, zo van hé wat een leuk idee is dat nou.

Tenslotte hebben we de 4 jaren zo ongelooflijk veel uitwerkingen voorbij zien komen dat ik zeker weet dat ieder op haar manier af en toe een nieuwe manier ontdekte om te tekenen. Om met een nieuwe techniek of materiaal aan de slag te gaan.

Enfin……dan loop ik rond met een idee! Maar ik vraag het ook aan jullie, tekenaars. Zouden jullie het leuk vinden, als er een pagina komt waar jullie zelf je mandala’s gemaakt naar aanleiding van het project (of misschien gewoon eens een andere mandala) kunnen plaatsen. Mét misschien het verhaal wat erbij hoort. Zodat het met elkaar delen gewoon doorgaat. Maar net op een andere manier……dan kunnen jullie zelf de tekening plaatsen mét bijbehorend verhaal (het verhaal hoeft natuurlijk niet).

Laat het maar weten……..als ik positieve reacties krijg dan komt er vandaag of morgen een pagina waar de mandala’s gemaakt naar aanleiding van Teken-Je-Mee geplaatst kunnen worden.

Hier vind je in ieder geval de 1e 'opdracht'......

Ik ben reuze benieuwd naar jullie reacties.....ik wens jullie een heerlijke dag.........

Het verhaal van het potlood...........

Soms kom je zulke prachtige verhalen tegen..........

Het verhaal van het potlood
Paulo Coelho

Een jongen keek toe hoe zijn oma een brief schreef. Nieuwsgierig vroeg hij: “Oma, schrijf je een verhaal over ons? Of over mij misschien?” Z’n grootmoeder antwoordde de jongen: “Dat klopt, ik schrijf over jou. Maar veel belangrijker dan de woorden is het potlood waarmee ik schrijf. Ik hoop van harte dat als jij groot bent, dat je zo wordt als dit potlood.” Een beetje bedenkelijk keek de jongen naar het potlood. Daar was toch echt niets bijzonders aan te ontdekken! Daarom vroeg hij: “”Oma, dat is toch een gewoon potlood zoals alle ander, of niet?” “Dat is maar de vraag, hoe je naar de dingen kijkt, m’n jongen,” antwoordde z’n grootmoeder glimlachend. “Weet je, dit potlood heeft vijf eigenschappen. En wanneer het je lukt om je deze eigenschappen eigen te maken, dan zal je een mens zijn die in vrede met de wereld leeft.

De eerste eigenschap luidt: je kunt grote dingen doen. Maar je mag nooit vergeten dat er een hand is, die al je stappen leidt. Die hand noemen we het Universum, je bent altijd verbonden met alles om je heen.

De tweede eigenschap laat zien, dat ik het schrijven af en toe moet onderbreken om het potlood opnieuw te slijpen. Daardoor lijdt het puntje wel een beetje, maar is daarna weer goed scherp. Leer dus om af en toe pijn te verdragen, want dat zal je van nut zijn.

Kijk, de derde eigenschap zie je aan het potlood einde: daar zit een stufje, waarmee je fouten kunt verbeteren. Het is namelijk zo, dat correcties niet verkeerd zijn. Integendeel zelfs, ze zijn dringend noodzakelijk om op de rechte “weg” te blijven.

De vierde eigenschap zegt ons, dat het bij een potlood niet om het hout of om de uiterlijke vorm gaat, maar om de kwaliteit van de kern, die in het binnenste zit. Let dus altijd op hetgeen er vanbinnen in je omgaat.

Als laatste de vijfde eigenschap van het potlood: het laat altijd een spoor na. Dat geldt ook voor jou: alles wat je in het leven doet, laat sporen na. Probeer daarom alles wat je doet, bewust te doen”

Teken-Je-Mee krijgt een (ander) vervolg............

Soms zet één zin die iemand zegt of schrijft je zó aan t denken. Het laat je dan niet meer los. Wordt er een zaadje geplant………en niemand weet wanneer het tot groei en bloei komt.

Zo ook bij mij. Een tijdje geleden ging het over het “Teken-je-Mee” project. Samen met elkaar dezelfde opzet maken, en uitwerken zoals jij het zelf wilt. Na 4 prachtige creatieve jaren ben ik ermee gestopt, omdat er té veel tijd in ging zitten. De groep tekenaressen werd groter en groter. Op een goed moment werd het teveel. Had ook te maken met het moment in mijn leven, waar het privé gewoon even heel druk was.

Totdat Nel (dank je wel) schreef: “Je kunt ook een boekje maken van alle opdrachten Ada……….” en ja hoor, daar werd een zaadje geplant. Het bleef maar doorzingen in mijn hoofd. Een boekje, leuk…….maar oh, er zijn al zoveel mandalaboekjes………en voor veel mensen geldt, nóg een werkboekje in de kast……waar het ook vaak blijft staan. Nee mijn wens was om het wat directer te gaan doen. En weten jullie……..ik heb misschien wel een meter aan mappen staan met mandalalessen en opdrachten……….wat me ook wel fijn lijkt om het te gaan delen. Met nadruk op delen.  Soms is het fijn om ‘dingen’ rond te strooien waar mensen gewoon van genieten, zonder er geld voor te vragen. Zeker nu ik mijn nieuwe blog heb, wat veeeeel gemakkelijker te bewerken is dan mijn oude site.

Lieve mensen om een heel lang verhaal wat korter te maken, vanaf nu wil ik met regelmaat mandala-opzetten op mijn blog gaan zetten. Zodat iedereen er mee aan de slag kan gaan om ze uit te werken (maar ze worden niet zoals voorheen op mijn blog geplaatst, nee het is echt voor jullie zelf om ze uit te werken).

Je gaat ze vinden op de pagina’s naast mijn hoofdblog onder de naam Teken-je-Mee.

Omdat mandala’s mijn levenspassie zijn, en omdat ik het heerlijk vind te delen. Mijn droom is om zoveel mogelijk mensen kennis te laten maken met wát een mandala met je kan doen, de vredige rust, de ontspanning, de creativiteit…………kortom “De wereld van de Mandala”.

Sprakeloos kun je zijn..........

Vandaag was het heerlijk weer om buiten te zijn. Heerlijk want vandaag waren onze 3 kleinkindjes hier ook........fijn buiten spelend..........dollend, fietsend, en vooral de jongste 2 op ontdekkingsreis........bijna 3 jaar......ach dan gaat de wereld voor ze open.

De benjamin van het 3span...........zag ik kijken naar de hoge bomen achter ons huis.........stond heel blij te zwaaien naar een vogel.........'daaaaaag vogel'.............riep ie hard. Oh. Zo ontroerend........

Helpen met veger en blik, met de bezem.......tjonge wat valt er veel te leren daar in de tuin bij opa en oma. Genietend van die stralende blije koppies, rode wangen van het buitenzijn..........ach door de ogen van de kleintjes mocht ik vandaag weer even sprakeloos zijn........dankbaar zijn.

Jaren geleden schreef ik een stukje over het Sprakeloos kunnen zijn:

"Sprakeloos kun je zijn. Over iets wat je waarneemt, wat je stil maakt. Schoonheid, ontroering, herinnering. Het komt meestal op een heel onverwacht moment. Wanneer al je zintuigen ontspannen zijn, neem je iets in zijn volheid waar, wat je zo intens roert, dat je niet weet wat je zeggen moet..

Sprakeloos........in de hectiek van het leven van alledag, met alle geluiden, indrukken is het soms zo heerlijk iets waar te nemen, wat je in stilte meevoert.

Laten we hopen dat we het nooit kwijtraken. De sprakeloosheid, zodat we het kinderlijk blije niet verliezen.........".

Het beeld van onze jongste kleinzoon, die de vogel nazwaait...........staat voor altijd op mijn netvlies...........ik ben er dankbaar voor...............

Zelf kaarten tekenen (een kleine workshop)

Oh herkennen jullie dat? Mooie plaatjes tegenkomen en er ‘iets’ mee willen doen. Zelf lees ik al jaren de Happinez, en wát een prachtige afbeeldingenkom je er in tegen. Ik bewaar ze dan ook trouw in een mooie houten kist, en regelmatig duik ik erin om te kijken of ik er inspiratie in kan vinden.

Zoals laatst……..ik wilde graag een paar mooie kaarten versturen. En op zoek bij een boekwinkel vond ik niets passends.  En terwijl daar een wereld aan kaarten staat en hangt, kan ik nét niet vinden wat ik zoek. Twijfelend sta ik er met een paar in mijn handen en denk nee, ze zijn het net niet. Ik ga ze zelf maken……………

Gelukkig ben ik niet alleen een trouwe verzamelaar van mooie tijdschriften……….ook van stukken tekenpapier die als rest ergens van overgebleven zijn. Weggooien, no way, alles gaat op een mooie stapel…….wie weet komt het van pas.

En daarom had ik de basis gewoon voorhanden........en kon direct aan de slag gaan.

Deze wil ik jullie graag als voorbeeld laten zien. Getekend en gemaakt op handgeschept papier, een mooie en zware kwaliteit (het is wel fijn als je kaart stevig is en blijft staan).....De kaart maakte ik voor een heel dierbare vriendin.......jarig......en op een heel bijzondere drempel in haar leven........

een prachtige flower of life uitgeknipt (van de kleinste afbeeldingen kun je echt de leukste dingen maken)

en in het midden geplakt....met een goede foto lijm

contouren gezet met een fineliner (ook hulpcirkels gezet)

de kleuren die ik gebruikte zijn háár kleuren....dat is het leuke van zelf maken

al kleurend ontstaan bij mij de vormen in gedachten en die werk ik uit.....

en dit was het eindresultaat......

en de tekst die ik erin schreef.....

dat is alleen voor mijn dierbare vriendin.....

deze plaatjes wachten geduldig.....

om in een mandala verwerkt te worden.......

Ik wens jullie een creatieve dag.......misschien gevuld met kaarten maken.....