Draaikolk van het Leven

 

We bevinden ons er

bijna allemaal in, op dit

moment in het Leven.

In de Levensdraaikolk.

We worden naar beneden

geslingerd op een manier

dat er geen ontkomen

aan is.

Neergehaald in welke

vorm dan ook.

Het Leven wil ons de

weg wijzen, wil ons laten

zien dat we de juiste weg

mogen kiezen, en soms

worden we dus massaal

onderuit gehaald.

En als je goed kijk

(en luistert) zie je het

overal om je heen

gebeuren.

Mensen 'vallen'

bij bosjes om, trekken

het gewoon niet meer.

De Draaikolk,

mijn vader leerde me,

aan een kind wat aan de rivier

opgroeide, dat áls ik

in een waterkolk terecht

zou komen, ik mezelf mee

moest laten gaan,

helemaal tot op de bodem

van de rivier, en wanneer

dan mijn voeten de bodem

hadden geraakt,

ik mezelf af zou moeten

zetten met beide voeten

om als een speer naar

boven te schieten om

het hoofd weer boven

water te krijgen.

Misschien is het dat,

dat de draaikolk ons wil

vertellen, 'ga de overgave in'

want er komt een moment

dat er weer grond onder je voeten

te vinden is, dat je weer houvast

vindt en zo weer zachtjes

naar boven mag komen

drijven, met heel veel

helderheid en weten

in je hoofd.

Velen van ons bevinden

zich op dit moment in

die Draaikolk van het Leven,

en écht, je komt weer boven,

maar vindt zelf eerst de overgave,

om daarna verkwikt

weer boven te drijven.