Je leerde me...

 

Je leerde me discussie te voeren

tot laat in de nacht,
je leerde me dat zaken altijd
2 kanten hebben
omdat jij strikt vasthield aan
jouw zienswijze, en ik
al vroeg begreep dat er ook
anders naar zaken gekeken
kon worden.

Je leerde me dat dieren, als het
nodig is, onze hulp nodig hebben.
Als je hond moe was, sjouwde je
hem op je nek, en nam hem mee.
Omdat je de oorlog meemaakte
wist je zuinig te zijn, met geld,
maar ook met je materialen
je kon het altijd nog wel eens
gebruiken, nou, nog steeds worden
je spijkers hier gebruikt.

Je leerde me hoe ik kon
ruiken als er regen komt,
leerde me naar de wolken kijken
om te zien wat er op komt was.
Je leerde me ook dat we het
gruwelijk oneens konden zijn,
maar 1 blik was dan genoeg
om na 5 minuten de slappe
lach te kunnen krijgen en het
weer bij te leggen.

Je leerde me bij je overgaan
dat je dat niet alleen hoeft te doen,
je vertelde ons, op het moment
van het in 2 werelden zijn,
dat al je geliefden op je stonden
te wachten, jij de nuchtere man,
die me op dat moment de mooiste
boodschap meegaf, dat je het
niet alleen hoeft te doen,
dat 'ze' er altijd zijn.

Want weet je, je bent nu
misschien wel dichterbij dan ooit,
wanneer ik de regen ruik,
wanneer de wolken drijven,
wanneer er iets getimmerd moet worden,
wanneer ik de vogels in de tuin herken,
dichterbij dan ooit,
want onze energie is zó verweven
dat gaat niet weg.

Vandaag proost ik op het leven,
hier met onze lieverds om ons heen.

Ik wens jullie allemaal een prachtige dag,
en denk met warme herinneringen
terug aan wat was.
Ada

tekening: "Griendman" (omdat mijn vader een man van de grienden was)