Persoonlijk verhaal

 

Mijn eigen verhaal........

Weet je waarom?

Ik iedere avond ga slapen met het H’oponopono?

“Het spijt,

vergeef me,

dank je wel,

ik houd van je”

Laat het me je vertellen…

November 2019……ik had al met enkele dierbaren gevoeld dat er ‘iets’ kwam, en dat het heel groots zou zijn…maar de vinger kregen we er niet op. Wat dan?

In dezelfde maand schoof ik aan, aan een tafel bij iemand die zoveel meer ziet en weet….ze vertelde me over Poseidon die ik bij me had! Huh…die zie ik bijna nooit bij iemand vertelde ze, ik dacht al… heb ik dat!

Verderop in het gesprek vertelde ze, dat heel veel mensen binnen korte tijd de Aarde zouden gaan verlaten, het worden er gigantisch veel. En tegen mij, en jij zult aan je tafel mensen vertellen, mensen kalmeren, mensen troosten. Poehhh.

Toen een paar maanden later het grote wereldgebeuren rond een virus plaatsvond, vielen bij mij nog niet echt de kwartjes, griep, immuumsysteem, ik ben niet zo bang uitgevallen. De beelden van mensen in witte pakken raakten wel, maar meer niet. Toen eind 2020 zogeheten vaccinaties in zicht kwamen én er steeds meer over bekend werd, over inhoud etc. toen werd het voor mij steeds helderder. Dát raakte wel.

Mijn voelsprieten hadden vanaf het eerste moment gevoeld dat dingen niet klopten (gelukkig met zo heel veel meer). We hebben gedeeld, verteld, geschreven en nog eens gedeeld, in de hoop, dat mensen in zouden zien dat heel veel niet klopt(e). We werden verbannen op plekken, ook op social media, we kregen rare namen, werden in elkaar geslagen, nou niets was te gek, waarom dat toch alles? Te dicht bij de waarheid komen?

En nu, weer een aantal maanden verder, is het zover, nu komen steeds meer de berichten binnen over overlijdens die niet te verklaren zijn, vreemde klachten….bijwerkingen van de spuit? In onze directe omgeving komen de berichten binnen van mensen die zomaar uit het niets oogklachten hebben, bloeddruk helemaal van de leg, en nog erger soms zomaar dood neervallen. En dan huil en huiver ik……zou het toch echt zo zijn?

Ook ik heb de wijsheid niet in pacht, maar ik heb zorgen, heel grote zorgen. En vraag ik me steeds af, heb ik niet genoeg gewaarschuwd, was ik daarin niet helder, mensen die me altijd na stonden, stuurden een mail……blijf gezond, neem die spuit. Och weet je, het deed zo’n zeer, mensen hebben dus echt nooit begrepen hoe ik/wij hier in elkaar zitten. Ik die altijd werk met reiki, kruiden, stenen, met zelfondersteuning.

De mensen die zeiden….neem die spuit, maakten zelf graag gebruik van de reiki die ik stuurde……zucht het niet begrepen zijn, dát doet zeer. Het voelen dat er iets groots kwam, het verteld worden over het grote verlies van vele mensen……heb ik niet genoeg verteld, gedeeld, uitgelegd…….Nu kunnen velen niet meer terug met een prik, wat erin zit? Niet veel goeds, wat de toekomst zal brengen? Niemand die het weet.

Daarom zing ik voor het slapen het H’oponopono, voor iedereen die ik niet heb kunnen bereiken met mijn zorgen, voor degenen die niet wilden snappen, maar ook voor mezelf, omdat ik wist, maar blijkbaar niet iedereen heb kunnen bereiken. En ja ik weet, iedereen zijn/haar weg…….maar of iedereen voor deze weg gekozen zou kiezen met de wetenschap van nu?

Mijn zorgen…..ik neem ze mee door de dag, ik leg ze in de avond neer, en zing, omdat ik anders geen leven meer zou hebben, niet meer zou kunnen slapen.

Ik teken met mijn kleurpotloden het Licht, omdat ik weet dat het Licht door zal breken, dat het Licht alle waarheid naar boven zal brengen.

Daarom….in de avond het H’oponopono en de kleurpotloden, die mijn Licht willen laten schijnen, soms voelt het als mijn ‘overleving’.

ik wens je een heerlijke avond (en kijk je mee naar de vallende sterren?)

Ada

(en nog steeds zoek ik een antwoord over Poseidon wát die te vertellen heeft....)