Twente,
donderdagmorgen,
iets over half 7,
wordt de paarse Panda gestart....het 'gewone' leven vangt weer aan. Al jarenlang zijn de donder- en vrijdag vaste oppasdagen, nu na 2 weken 'kerstvakantie', gaan we weer het normale ritme in.
Het 'gewone' leven, hoe dankbaar kun je er voor zijn, om na 2 weken de draad van het leven weer op te kunnen pakken. Iedereen gezond, geen rare, gekke dingen, een auto die start, de douche die werkte.
Oh het lijkt allemaal zó gewoon, maar ik ben er erg van bewust dat het dat niet is. Fases in mijn leven voelden soms zo heel anders (wie kent die fases trouwens niet), moest ik alle zeilen bijzetten om het 'gewone' te kunnen vinden. Gelukkig, was alles van voorbijgaande aard, maar soms is het bij mensen een blijvende fase, het gemis van iemand, ziekte die zomaar uit het niets opdoemt, soms wordt het licht gewoon niet meer gezien......
Dat overdenk ik terwijl ik door Twente toer, onderweg een enkele auto of fietser tegenkomend. Rustig aan over de hele stille binnenwegjes, omdat er zomaar een paar herten of een paar slaperige konijnen voor je auto weg kunnen schieten.
En het is zó donker, zo intens donker nog.
Nadat ook hier in Twente alle winterwende/kerstlichtjes zijn verdwenen, voelt het nog echt als nacht, terwijl het al ochtend aan het worden is.
Het voelt warm en vredig zo in mijn auto, die me door de ochtend rijdt...…..waar na 15 km. warme kinderarmpjes wachten, waar dikke klapzoenen uitgedeeld worden.....ja dan vangt het 'gewone' leven weer aan.
Ik wens je met alle liefde een 'gewone' dag
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.