Samen onder de vlaggen......

Terwijl heel Nederland oranje kleurt, vieren Pieterman en ik iets heel anders.......lang, lang geleden besloten we onze innige vriendschap om te zetten in een huwelijk, op deze dag! Ik weet nog dat ons dorp vlaggen droeg, het gaf me toen al een bijzonder gevoel om onder een haag van vlaggen door te rijden..... Nog steeds worden op onze trouwdag de vlaggen uitgestoken, en wij grappen altijd, leuk he dat iedereen meeviert.

Jaren samen hand in hand, wel steeds onze eigen wegen en richtingen kiezend, maar altijd samen en weer uitkomend bij elkaar. Rijk gevoel hoor. Waar later ook nog een meisje bijkwam, die nu samen met haar gezin ook stukken meelopen.

En denk maar niet dat het altijd vlekkeloos verloopt, nee, we leren dag in dag uit met en van elkaar. Hier rammelen de dakpannen nog steeds wel eens.........lijkt me ook heel gezond, de relatie wordt gewoon weer even ge-her-ijkt.

Maar gegroeid zijn we, samen. Van jongelui, die zelf een weg aan het zoeken waren......lopend door het leven, met mooie en minder mooie zaken. Maar wat is het fijn en heel bijzonder, dat we vandaag een taartje kunnen eten en vieren dat we lang geleden trouwden. Samen groeien in een leven, hand in hand, we zijn er dankbaar voor.

“Leven is groeien – en steeds weer bereid zijn
om al het oude los te laten; want alleen zo
leren wij het; open te staan en te blijven
voor de beweging van de geest.

Leven is gevoelig worden
en gevoelig blijven voor wat voorbij
de grens van het zichtbare ligt.

Leven is ervaren wat je opdracht is
en die dan vervullen met verwondering.
Alleen zo leef je de liefde, leer je liefde te zijn……

(uit het boek: “Kijken met de ogen van je hart”)

Ik wens jullie allemaal een fijne Koningsdag