Het Kerstverhaal veranderde

 

Ik was zo graag blijven 

geloven in het Kerstverhaal

zoals het me verteld

is lang geleden.

Het mystieke, 

het bijzondere

het spannende

wat ik altijd voelde

bij het verhaal.

Ademloos luisterde

ik naar de woorden

en aandachtig bekeek

ik de tekeningen.

Een stal, 

een moeder op een ezel

een baby in doeken,

met dieren, met wijzen,

engelen en een ster.

Langzaamaan gedurende

mijn leven werd mijn

kijken anders,

ging ik meer begrijpen

wat het verhaal

werkelijk vertelde.

Het verhaal dat steeds gevormd

werd naar de tijd waarin

geleefd werd.

Het Kerstverhaal veranderde

langzaam voor mij

in een prachtige vertelling

over grenzeloze Liefde

over genade en vergeving

over 'er voor elkaar zijn'

en probeerde de gekleurdheid

die de boeken daar over

schreven te kleuren naar

mijn eigen gevoel.

Het Kerstverhaal

zoals in mijn jeugd werd

verteld, zit echt anders

in elkaar.

Wél geloof ik in

de onvoorwaardelijke Liefde

die mensen kunnen voelen,

en door kunnen geven,

mensen die hun Licht

neer kunnen zetten over

de wereld, zonder

'winstbejag'.

Zo is voor mij 

de verhaallijn

verschoven van een kleine baby

in stro, naar een groot werelds

gebeuren waarin we elkaar,

ieder mens, mogen helpen

op de weg door dit leven

hier op Aarde.

En de Engelen?
Ja die hoor ik nog steeds zingen.

En de ster? ja hoor die is ook

nog zo vaak te zien.

Dus de betekenis

van het Kerstverhaal van

toen is verschoven naar het Nu,

in deze tijd,

waar we de kans krijgen

om iedere dag opnieuw

lief te hebben,

te vergeven

en ons Licht neer te zetten.

En toch, op Kerstavond

denk ik nog steeds even aan

haar, Maria, zittend op een ezel

die de wereld een prachtig

geschenk zou gaan geven.

Ada