Als een diepe, diepe
draaikolk voelt
het leven nu voor mij.
Heen en weer
geslingerd worden, in een
waarin alle facetten van het
leven te zien zijn
mensen die je leven
ingeslingerd, maar net
zo hard er weer
uitgeslingerd worden.
Mijn gevoel zegt dat we
bijna bij de bodem zijn,
van de diepe waanzin
die nu velen voelen.
Als rivierenkind heb ik
altijd geleerd dat je werkelijk
tot de bodem van de rivier
moest gaan, zonder verzet,
jezelf mee laten draaien in
de kolk, en wanneer je dán
de grond had bereikt
je jezelf met een enorme
vaart omhoog moest
laten schieten!
En dan ineens, was er de
ruimte, kwam je letterlijk
en figuurlijk boven water drijven.
Zo voelt het nu precies voor mij,
meegezogen worden in de
waanzin, en ja je kunt nog zo je
best doen om je kop boven
water te houden,
soms duikel je koppie onder.
Nog even een stukje dieper
nog even een stukje meer
waanzin ervaren, om dan
ineens als een kanonskogel
de vrijheid ingeschoten te
worden.
Om dan in de volheid
de ruimte in Licht en
Liefde te mogen gaan
ervaren.
We zijn er bijna!
Ik wens je een heerlijke dag
Ada
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.