De stilte ben ik ingedoken
en nog meer ervaren dat het
grootse geluk juist in het
kleine aanwezig is.
In 'ons' Zweedse bos
waar we met elkaar waren,
werden stokken gezocht
hutten gebouwd,
buiten koffie drinken
terwijl de dag daarvoor
nog dikke sneeuwvlokken
naar beneden dwarrelden.
Doelpalen werden gezet
van boomtakken,
rotsen bedwongen,
verwonderd werd gekeken
naar de 3 magische witte herten
die ons pad kruisten.
En werd gekeken naar de
reeën die in de tuin liepen.
Kleine bloempjes
zomaar in het gras,
die we hier in Nederland
niet kennen.
Zittend aan het meer,
kraanvogels zien vliegen
luisteren naar de overvliegende
gakkende ganzen.....
In de kleine keuken lachen
en ruzie maken, waar ook
met zijn 7en aan de tafel
gegeten werd.
Waar ik in de vroegte werd
opgewacht om om half 8
te tekenen met elkaar.
En een internet wat weigerde,
dus ja, ik ben de rust
ingedoken, samen met lieverds
om ons heen.
Wereldnieuws kregen we bijna
niet mee, dát gaf ook rust.
Want daar in het Zweedse bos
draait het leven een eigen leven
met bomen die ontluiken,
beekjes die stromen,
herten die grazend rondlopen
sneeuwklokjes die zichtbaar
werden na een periode onder
de sneeuw gelegen te hebben....
Het gaat gewoon allemaal door
ook zonder internet
zonder nieuwsgaring.
Dat heeft de wereld nodig,
de rust induiken, genieten
van het 'gewone', het kleine,
om op te laden
voor de volgende stap
die komen gaat.
Kortom, ik ben weer terug
mijn batterij weer vol,
en morgen ga ik alle
mails beantwoorden
die ik kreeg.
En nagenieten van
ons samenzijn.