Kriebels in mijn buik,
het voelt een beetje
zoals vroeger, om als kind de
andere dag jarig te zijn.
Opgetogen spanning.
Ben nooit zo van de drempel
over naar het nieuwe jaar,
maar dit keer is er een blije
onrust, iets ongrijpbaars.
Omdat ik weet, we zijn nu
met zovelen, die gaan inzien
dat er niks van klopt.
Die gewoon weten dat
het anders gaat worden
en dat we iedere dag geen
stap vooruit gaan,
maar een flinke sprong.
Het voelt voor mij
alsof we de hartsverbinding
weer terug gaan vinden,
dat we er achter zijn gekomen
dat we het écht samen
zullen moeten gaan doen.
Over onze eigen ego zullen
moeten stappen om de
wereld te gaan veranderen.
Dus ja, kriebels in mijn buik,
opgetogen verwachting
omdat ik weet dat we met
zovelen zijn.
Wat een rijk en blij gevoel!
Ada
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.