Zaadjesplanter

 

De verbindingen zijn gemaakt.

Soms onzichtbaar maar wel voelbaar.

De weg naar elkaar is gevonden,

maar 'de wereld' ziet het niet.

Afgelopen week trof ik 2 mensen

op totaal diverse momenten,

die me vertelden: "Ada ik lees

je berichten hoor, allemaal".

Ja ik weet, dat veel gelezen wordt

en dat velen geen reactie geven,

om wat voor redenen dan ook.

Dat is helemaal ok!

In dit leven ben ik aangesteld

als "zaadjesplanter".

Niet om mensen over te halen

voor het één of ander,

maar wel om te proberen mensen

bewust te maken van zoveel

dingen die spelen, achter de

schermen, soms zó onzichtbaar, maar

zó verraderlijk.

Het gaat mij niet om het aantal

duimpjes, of likes die ik krijg,

nee, ik hoop vanuit het diepst

van mijn hart, dat mensen na gaan

denken, in gaan voelen, over

de toestand waar we ons als

mensheid in bevinden.

Als 'zaadjesplanter' is het soms

tegen de storm in lopen,

tegen de stroom in roeien,

ik ben er mijn hele leven van

bewust, altijd de 'rare', de 'vreemde'

och ik weet niet beter.

Ook nu in deze tijd, maar gelukkig

gaan toch steeds meer mensen zien

en voelen wat er aan de hand is.

En wanneer je dan iemand treft, die

tegen je zegt:

"Ada als de 'klap' komt

weten we elkaar te vinden hoor".

Dan raakt me dat, dat ontroert me.

Meer is er niet meer nodig voor verbinding,

elkaar weten te vinden, ongeacht wat er

gebeurt.

Lieve jij (ik weet dat je dit leest)

die ik gister even sprak, dank

je wel voor je woorden, het sterkte mij

om tóch door te gaan met schrijven,

met het melden van dingen die niet in de

haak zijn.

Ik wens jullie een heerlijke dag!

Ada

mandala: "Zaadjes planten"