Softenon-moeder

 

“Softenon-moeder”

Ik vergeet nooit haar ogen, haar schuchterheid.

Blijkbaar was ik met ca. 6 jaar oud al zo gevoelig

dat ik in haar ogen haar verdriet kon lezen.

Opgroeiend in een rivierdorp, aan de Merwede, waar

de zomers heerlijk met hele families gevierd werd aan

de oever van de rivier. Jaar in, jaar uit. Iedere zomerse dag

waren de gezinnen daar te vinden.

Haar vergeet ik nooit, en nu in deze dagen van de vele woorden

over vaccineren komt ze zo vaak terug in mijn gedachten,

moeder van het jongetje wat een ‘softenon-arm’ had. Hij speelde

gewoon tussen ons in, plonste net als alle andere kinderen

in het water. Natuurlijk heb ik de eerste keer dat ik hem zag,

(wat doet een zesjarige) die een jongetje ziet waar de onderarm hoort te zitten,

en daar nu een handje begint? Natuurlijk keek ik, vroeg ik aan mijn moeder

wat er met hem aan de hand was.

Och en kinderen, ze accepteren en spelen gewoon met elkaar verder.

Alleen zij, de moeder, zat altijd achteraf, maakte geen praatje met de andere moeders, ze zat daar maar, te kijken, ze las…….maar contact, nee dat was er niet. Ik hoorde de andere moeders smoezen (vroeger was dat zo) dat ze zich schaamde. En daarom geen contact zocht, en altijd alleen op haar deken toekeek hoe haar zoontje zich vermaakte.

En nu in deze tijd, plopt ze iedere keer weer in mijn gedachten. Omdat zij toen ook een medicijn nam zodat haar misselijkheid tijdens haar zwangerschap onder controle kon blijven. Ze nam het te goeder trouw, de arts schreef het haar toch voor?

In een korte tijd, werden veel kinderen geboren met lichamelijke

gebreken, die toegeschreven werden aan het gebruik van Softenon.

Het voorschrijven werd onmiddellijk gestopt. Maar toen was het kwaad al geschied. Een kind voor zijn leven getekend, een moeder, die waarschijnlijk altijd met een groot verdriet rond heeft gelopen.

Nu de vaccins klaar liggen, waar geen onderzoek naar is gedaan, waar heel bijzondere ingrediënten inzitten, waar niemand nog van weet wat de gevolgen zullen zijn naar 2-3 vaccinaties (want zoveel zouden er nodig zijn), en ik sommige mensen bijna als eerste in de rij zie aanschuiven, van zo “dan kan ik weer terug naar normaal” of van “dan besmet ik verder niemand”…..

Toch zou ik deze mensen heel graag willen vragen, kijk eerst eens wat er allemaal inzit, in dit vaccin, kijk eerst eens wíé biedt het aan, een minister die zijn eigen kinderen niet vaccineren? Ga op onderzoek! Lees je in, voordat je je in laat spuiten.

Ik hoef en wil niemand overtuigen, vrijheid en eigen keus staan bij mij zo hoog in het vaandel, dat wens ik ieder ander ook toe.

Maar, ik voel me ook geroepen om dit verhaal, (één van de vele, vele, want er is later nog veel meer ingespoten en medicatie gegeven wat dramatisch fout ging)

te vertellen, zodat je écht nadenkt over wat er hier nu toch gebeurt!

Ieder een eigen keus, maar doe ook alsjeblieft je eigen onderzoek.

Voor het te laat is…….

Want ik ben haar ogen nooit vergeten.

Ik wens je een heerlijke dag.

Ada