Nu we allemaal tot rust ‘moeten’ komen,
en er zoveel ruis in het leven wegvalt,
kunnen we weer écht gaan luisteren,
kunnen we woorden weer écht tot ons nemen
kunnen we beelden tot onze diepste kern voelen.
Dat is wat deze onstuimige tijd brengt,
de verbinding voelend met onbekende mensen,
maar die zo de rakende tekst schrijven,
die zó de muziek maken die ontroert,
die zó beelden schetsen die je ziel raken,
dat je de oneindige verbinding met elkaar voelt,
op afstand,
zonder elkaar in dit leven ontmoet te hebben.
Dát is de verbinding die wij met elkaar
voortbrengen, tot op het diepste niveau,
ieder op een eigen gebied,
ieder met die eigen talent,
maar allemaal nu hier,
op dit moment in de tijd zijn aangekomen,
om de anderen te helpen,
te dragen,
te leren,
te laten inzien,
te laten voelen….
Vroeger werden ze Meesters genoemd,
de enkelen,
de mensen die de mensheid onderwezen.
Maar nu is een groot gedeelte
van de Mensheid al opgestaan,
ieder in een eigen Meesterschap,
om kennis en verbondenheid uit te dragen.
Niet iedereen wordt hierin begrepen
en dát geeft eenzaamheid,
maar, weet dat we daarin met zovelen zijn,
je hoeft je ogen maar even te sluiten
even stil te zijn,
even te voelen,
en je voelt het massieve collectief
wat zich wereldwijd aan het opbouwen is
echt er is geen ontkomen meer aan.
De wereld zal de waarheid weten,
alles zal op de juiste tijd in openheid komen.
Ondertussen wordt de verbondenheid
groter en groter
totdat……..
we écht met de meerderheid zijn.
En dan zal alles in het Licht gezet worden.
Bouw door,
blijf onderzoeken,
voel,
vertel verder,
laat het de ander weten……
elkaar (soms) niet kennend,
maar wel hand in hand
van hart tot hart,
dát draagt de wereld verder
want alles komt goed,
we gaan het met elkaar doen.
Ik wens je een heerlijke dag.
Ada
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.