Ik dank mijn creatieve handen

 

Ik schreef wel eens eerder dat je ook té creatief kunt zijn, té veel dingen leuk vindt om te proberen, té blij wordt van alle prachtige eigen gemaakte dingen die je soms voorbij ziet komen. Het proces van zelf maken, ik vind het geweldig! Pinterest is zo'n plek waar ik niet te vaak moet komen, er is té veel!

Als jong meisje mocht ik van mijn moeder achter de naaimachine, met de hand draaien nog...ik maakte poppenkleertjes. Het wonder dat je door een paar lapjes aan elkaar te zetten een kledingstukje kon maken wauw.

Diezelfde weg bewandelde ik met haken, borduren, breien, macramé, kralen sieraden maken....och al wat niet meer. Met mijn 13e verkocht ik sieraden gemaakt van kralen aan een boetiek in mijn geboortedorp, samen met mijn macramé plantenhangers. Ik had het er druk, ik reeg en knoopte wat af.

Dus ja, altijd ben ik bezig geweest met maken van iets. Altijd! Ons huis huisvest ook allerlei materialen, waarvan ik wel altijd de goede soort van uitzocht, en daar heb ik dus nu mijn leven lang al profijt van. De kleinkinderen vinden het geweldig, ze vinden het een soort snoepwinkel. Oma, je hebt ook echt alles, wordt er vaak geroepen.

Later kwam daar het tekenen van mandala's en het tekenen met houtskool bij, ach wat super! Dát is uiteindelijk mijn echte levenspassie geworden, papier, potloden, kleur, cirkels......maar tekenen kan niet altijd, kan er ook niet altijd de rust voor vinden, er is ook nog een ander leven dan tekenen.

In de avonduren 'werk' ik wel gewoon door, deze afgelopen periode met een heerlijke deken. Begonnen eind vorig jaar....en nu is ie klaar. Alle gedachten die tijdens het maken zijn gepasseerd, ongelooflijk! In zo'n deken zit het hele gebeuren rond corona verweven, maanden aan gewerkt, en wát veranderde de wereld in die periode.

Een lieverd, die zelf zijn eigen sokken breit, zei: "Ada......tijdens het breien praat ik met boven, kan ik heerlijk mijn gebeden prevelen, kan ik bidden met God". Oh ja.....dát dus, dat doet werken met je handen met je. Je komt zó dicht bij jezelf, zó in de verstilling, zó dicht bij je kern.

Maar....het kan alleen maar als je handen goed zijn, als je lijf en je ogen meewerken..........dus daarom heb ik mijn handen vandaag eens fijn bedankt, en prevelde ik een gebedje naar God, dankjewel Lieve Heer voor mijn gaven van creativiteit.........maar mag ik ook een 'zak met tijd' van je, want ik kom echt tijd tekort! Te veel leuke dingen nog in het verschiet.........

Ik wens je een heerlijke (creatieve) avond

Ada

op mijn blog heb ik heel lang geschreven over haaksels enzo.....misschien pak ik die draad ook weer eens op, wil je kijken wat ik daar schreef?

hier de link

Vergankelijkheid

 

Ga je het nu écht zien?

Ga je het écht begrijpen?

Dat alles in het Leven vergankelijk is?

Er absoluut geen garantie op 'voor altijd' is?

Dat vriendschappen, banen, relaties,

of wat dan ook altijd tijdelijk zijn?

Een moment in de tijd deel je

met mensen, met dieren,

.Je deelt de liefde, de zorgen,

de blijheid, het verdriet.....

noem maar, maar het gaat

altijd voorbij.

Is dat erg? Als je je vasthoudt

en vastbijt in iets wel ja.

Maar als je mee kunt stromen

met dat wat komt of gaat

kun je veel meer in overgave

leven, meegaan met wat is!

We zijn allemaal mensen (of dieren)

kwijtgeraakt in dit leven,

soms eigen keus,

soms door de overgang naar

de 'andere zijde',

soms omdat het samen

niet meer paste.

Maar ben je ze echt kwijt,

nee, ze gaan mee in je hart.

Omdat ergens het moment van delen

is geweest, waar je van

leerde, waar je blij van werd,

wat je sterkte,

wat je liet groeien.

Het moment van verdriet of boosheid

van verlies of laten gaan,

ook daar leerde je van,

ook dat draag je mee in je Zijn.

Ook daar zit de kern

van liefde in.

Geen enkel mens op deze wereld

wordt hiervan gevrijwaard,

het hoort bij het menszijn!

Het samenzijn, het verlies,

het verdriet, maar ook de blijheid.

Wanneer je op die manier in het

leven staat, zó naar het leven

probeert te kijken,

gaat er een nieuwe wereld

voor je open, gaat de hemel

voor je open.

Liefde voor alles wat

is én was,

dat neem je voor altijd

mee in je hart,

dat neemt niemand je af,

dat is van jou!

Koester het.

Ik wens je een liefdevolle dag

Ada

Zoveel mensenstemmen

 

Zoveel mensenstemmen

buitelen op dit moment

in onze tijd over elkaar heen.

Schreeuwend,

tierend

krijsend,

bulderend,

gelijk zoekend,

dwingend.......

Ja, ieder mens

heeft een eigen stem,

een eigen idee,

een eigen mening,

een eigen plan,

een eigen beeldvorming.

Ja, ieder mens

is een weg aan het zoeken

door het donkere,

door het massale,

door de waanzin,

door de wanhoop.

Maar door al die stemmen

van de vele mensen

hier op Aarde,

die allemaal iets roepen,

iets willen vertellen,

het gelijk aan hun kant willen....

Is er één stem die bijna

niemand meer hoort,

de stem van Moeder Aarde,

die alle wezens die óp

en in haar wonen,

wil toespreken,

wil vertellen over háár verdriet

over háár zorgen

over háár pijn!

Maar ze wil ook vertellen

over haar grootsheid,

dat alles zal verlopen zoals

ZIJ het wil,

zoals zij het samen met

het Universum heeft

afgesproken.

Zij en niemand anders heeft

het leven hier op Aarde in handen,

zij bepaalt of de mensheid

hier kan blijven,

kan verblijven.

Haar stem gaat bijna teniet

tussen al het geschreeuw,

al het gebulder.......

maar gelukkig,

er zijn er enkelen

die haar wel verstaan,

die wél haar verhaal begrijpen,

die haar, ónze Aarde

een stem willen geven.

Luister dus goed

of je de stem van Moeder Aarde

hoort, die je écht iets te vertellen

heeft.

Luister naar de wind,

de regen,

de donder en bliksem

naar de zomerbries.

Zó kan zij haar boodschap geven,

en heel, heel soms

is er een mens die de woorden

vindt om haar boodschap

te vertellen......

dus luister goed,

tussen regendruppels,

tussen windvlagen,

tussen bliksemschichten

vind je het antwoord

van onze Moeder Aarde.

Ik wens je een heerlijke dag.

Ada

Bedank de Ouden

 

In ons leven,
zijn op dit moment
oude, zelfs eeuwenoude
cirkels zich aan het sluiten.
Het voelt bevrijdend,
losgelaten worden,
het voelt als volbracht,
als 'schoongemaakt'.

Wat zo lang geleden
in gang werd gezet,
door Ouden, die voor ons
de lijnen uitzetten,
komt tot stilstand.
Wij mogen een nieuwe
geschiedenis gaan
schrijven,
ónze geschiedenis,
vrij van wat was,
vrij van eeuwenlange
verstrengeling.

Onze weg kiezen,
met onze kinderen.
Tijdlijnen zolang
verweven met elkaar,
worden ontknoopt,
worden ontwart,
worden geschoond.

Op naar een nieuwe
toekomst, een nieuwe weg.
Het voelt alsof je opnieuw
geboren bent,
alsof je alles nieuw mag leren,
vanuit je zienswijze
in het hier en nu.

Bedank de Ouden,
ze deden hun best,
in de hoop voor al
het goede wat ze ons
toe wensten.

Ze kijken mee,
ze hebben geweten dat deze
tijd zou komen,
dat wij ons zouden ontdoen
van de oude banden,
banden die zouden gaan knellen.

Het is goed zo,
voor ons allemaal,
hier op Aarde
en aan de 'andere kant'.

Het is goed zo.
Het stond al tijden
in de sterren
geschreven,
heb er Vrede mee,
dat hebben de Ouden ook.

Ik wens je een heerlijke dag
Ada

(mandala getekend naar aanleiding van de
sterke vrouwenlijnen in mijn familie)

Onderweg

Als mensheid lopen we
allemaal ons eigen pad,
linksom,
rechtsom,
vooruit,
of we blijven stokstijf staan.

We hebben allemaal
een eigen keus daarin.
Nu op dit moment in de tijd
worden we gedwongen te kiezen
wat we willen, we moeten
naar ons eigen hart luisteren
om onze weg te kunnen
vervolgen, óf om te wachten.

Er kan geen veroordeling zijn,
er kan geen 'meeslepen' zijn,
er kan geen 'kom je me' zijn
nee, ieder voor zich maakt de keus.

En ja in dat proces zullen veel
mensen elkaar kwijt raken,
elkaar uit het oog verliezen,
maar de hartsverbinding zal
er zijn, zal er blijven,
om het mooie,
het goede,
het lieve,
het fijne wat er ooit was
tussen mensen.

We lopen allemaal ons
eigen pad.
En op die weg, komen
weer nieuwe ontmoetingen,
weer nieuwe gelijkgestemden
waar we van kunnen houden,
waar we van kunnen leren,
waar we mee kunnen leven.

Daarom lijkt de wereld nu zo
chaotisch, zo raar, en onduidelijk.
We lopen allemaal richting
ons eigen kruispunt van wegen,
om daar onze eigen afslag
te nemen,
naar ons nieuwe leven,
naar onze nieuwe toekomst.,
naar ons nieuwe menszijn.

En soms mag je nu in deze
verwarrende tijd, voor de ander,
heel even een richtingsbord zijn,
maar niet meer dan dat,
want iedereen neemt een eigen
afslag, een eigen pad.

En soms blijven mensen
'gewoon' bij je, omdat
je zielsverwanten bent,
omdat je zó verweven bent,
en samen bereid bent
om een weg te lopen.
een pad samen te vervolgen.

Veroordeel dus niet, weet alleen
dat de ander zijn weg aan
het zoeken is,
zijn afslag probeert te vinden.

Een reis die we allemaal
aan het maken zijn,
en stap voor stap,
komen we allemaal bij ons
einddoel,
de plek waar
we zielsgelukkig zullen zijn!
Waar onze ziel rust
zal vinden.
Waar we de hemel op aarde
zullen maken.

Ik wens je een mooie reis
én een heerlijke dag en geniet!
Ada

The Green Lady

 

Ze woont hier achter
tegen de bosrand aan.
Vaak kom ik haar
in een glimp tegen.
Ze is verlegen en een
beetje schuw.

Ze woont er al veel
langer dan dat wij
hier in het huis wonen.
Ik probeer dan ook uit
alle macht
haar woonomgeving
te beschermen en in
stand te houden.

Het werd tijd vond ze
dat ze op mijn papier
terecht kwam.
Maar ze wilde wel graag
in de donkerte van het
lover getekend worden.

De bladeren, haar thuis, waar ze
met nog meer anderen
woont en leeft.

En ze is blij vertelde ze,
dat de wereld wat rustiger
is geworden.
Jij, onze tuinvrouw,
zei ze tegen mij,
bent ook veel meer thuis,
en nog meer aan de tuin
aan het werk.
Nog meer aandacht voor
de waterbakjes, nog
meer aandacht voor ons,
omdat je onze 'sporen' ziet
in de tuin.
En je kletst tegen ons
nog meer dan voorheen.

Weet je, ging ze verder
de lucht voelt schoner,
de vogels zijn luidruchtiger.
Ja, sprak ze,
deze crisis is voor ons,
Natuurwezens,
een zegen, er komt zoveel
meer ruimte en tijd voor ons.
Mensen zijn bewuster,
dat ze het niet alleen kunnen,
maar ook niet alleen hoeven doen.

Ze gaf de boodschap mee,
dat we veel lering als mensheid
moeten trekken uit deze
bijzonder tijd.
Dat wij mensen helemaal niet
de controle over alles hebben,
alhoewel we dat wel denken.

Moeder Aarde heeft
nog steeds de volledige controle
over de mensheid.
De mensen moeten weten zei ze,
dat wij, alle wezens,
op haar mógen wonen,
we kunnen dat
alleen met haar permissie.....
want als ze genoeg van ons bezoek heeft,
dan is het klaar...........

Dus ....ging ze verder,
zorg goed voor Moeder,
voor elkaar, door de dieren, de planten,
en kijk eens wat vaker naar ons,
Natuurwezens om.
Want wij staan klaar voor hulp
maar jullie vergeten ons...

Na haar wijze woorden,
keerde ze weer terug
het lover in......naar haar thuis,
en soms, heel soms,
zal ik haar weer in een glimp zien
achter in onze tuin
tegen de bosrand.

Ik wens je een heerlijke dag
Ada

Luisteren

 

Luisteren is meer
dan horen.
Luisteren is tijd
durven verliezen.
De ander laten uitpraten,
geen oplossing geven,
maar stapvoets met de
ander op weg gaan.

Niet jouw tempo opdringen,
maar het zijne volgen.
Niet jouw antwoord geven,
maar hem 't zijne laten vinden.

In het luisteren ervaart
de ander, dat je van
hem houdt.

Wie durft te luisteren
voelt niet meer de dwang
om de ander te verlichten,
maar begint te geloven
dat het luisteren zelf
al Licht is.

En.....luister je ook
wel eens naar jezelf?

Ik wens je een heerlijke dag
Ada

tekst: schrijver onbekend

mandala : Vlinders

Leer te vertrouwen!

 

Je hoeft niet alles
te lezen,
te weten,
te volgen,
te ervaren,
te doen……

In deze tijd van overvloed
aan informatie
is het ondoenlijk
alles tot je te nemen,
alles te begrijpen,
alles te ondernemen,
alles te ervaren….

Zoveel geluiden
uit zoveel kanalen
uit zoveel richtingen
uit zoveel hartenkreten.

Wij mensen zijn ‘gezegend’
met een ‘antenne’,
om het onderscheid te
kunnen maken
wat goed en
niet goed voor je is.
Door de vele geluiden
kom je niet meer écht
dicht bij je eigen kern,
omdat je vaak gaat twijfelen
door alle ruis om je heen.

Maar je weet écht wel wat jouw
waarheid is, want het raakt
je tot het diepst van je kern,
heel je Zijn komt op scherp te staan
je wéét gewoon!
Het zijn deze heldere momenten,
waarop je kunt blindvaren.

Vertrouw daarop,
laat de vele, vele geluiden
langs je heen gaan,
probeer de stem van je eigen hart
weer te horen.

Deze stem
spreekt jouw waarheid,
vertelt jouw gevoel.
Vertrouw daarop!
Leer te vertrouwen.

Ik wens je een heerlijke, bijzondere 8-8 dag!
Ada

Ziels-contract

Ben je dan vergeten?
Dat je een 'ziels-contract'
hebt gesloten,
over de lengte van de periode

dat je hier op Aarde zal zijn,
dat je je werk
mag doen,
je Licht zal laten schijnen,
dat je je in zal zetten
voor Moeder Aarde én
haar bewoners?

Ben je het vergeten?
In deze onzekere tijd
sterven mensen
soms 1000 doden,
zoveel angst,
zoveel is vergeten,
zoveel bangheid
zoveel zorgen
voor de toekomst,
terwijl we zelf ooit
bepaald hebben
wanneer we zouden .....
gaan,
overgaan,
Hemelen,
sterven,
of hoe je het ook
wilt noemen.

Ben je het vergeten?
Dat je het Licht terug
zou brengen hier op
deze wereld,
in Liefde, plezier,
zorgzaamheid, samenzijn?

Zoveel is in 'contracten'
vastgelegd,
lang geleden voordat
je naar deze plek
op Aarde kwam,
jij hebt zelf aangegeven,
ik wil het graag zo-en-zo
omdat ik wil leren
daar op Aarde
én omdat ik anderen wil leren!

Zovelen zijn het vergeten,
en daarom is er zoveel
onrust, angst, zorg.
Probeer je eigen kern
te bereiken,
op welke manier dan ook,
meditatie,
yoga,
wandelen,
coaching.....
op jouw manier,
om je kern te vinden,
het antwoord te krijgen
waarom je hier bent....
want ooit heb je zelf besloten
tot dit contract.

Maar vergeet nooit,
hoe moeilijk je het soms
ook vind in dit leven,
om welke reden dan ook,
dat je Licht blijft schijnen,
door alle donkerte heen.
En dat er altijd, maar dan ook altijd
Licht over jou zal schijnen,
ook door alle donkerte heen.

Zoek de stilte eens vandaag,
en luister naar jezelf!

Ik wens je een heerlijke zomerdag
Ada

Bijzondere tekening én muziek

Over een raar, gek, bijzonder tekenprobeersel.
nou nou dat was even een dingetje.....
ik neem je mee op mijn tekeningen-reis.

En het liedje bleef maar doorgalmen in mijn hoofd….
Pink Floyd… over een steen in de muur.

Er is altijd een wensenlijstje in mijn hoofd,
met tekeningen die ik wil uitproberen,
waarvan ik wel van te voren weet,
wauw dit gaat me uit mijn comfortzone trekken,
uitdagend en vreemd, gewoon anders.
En deze is héél anders.

Tijden geleden kwam ik op Pinterest
een afbeelding tegen die me zo intrigeerde…
een stenen muur, waar enkele stenen mistten,
en door deze gaten heen was de sterrenhemel (vrijheid) te zien,
prachtig vond ik het.

Toen ik deze week begon met de opzet,
begon gelijk al de weerstand, rechthoekig,
bijna zonder kleuren, hoezo?
Blehhh.....hoe kun je het jezelf lastig maken.
Tegelijkertijd dreef het liedje binnen,
van Pink Floyd “Another Brick in the Wall”.
Oh een tekst die zo van toepassing is
op het NU waarin we nu leven,
we zijn maar gewoon een steen in de muur (zo lijkt het soms).
Maar oh hoe graag willen we onszelf zijn....

Al tekenend kwam ik er wéér achter
dat ik het ab-so-luut niet fijn vind
om met alleen maar zwart op wit te tekenen
(Zentagles zonder kleur zijn ook niet mijn ding).
Totdat ik de stenen ‘vuil’ kon gaan maken.
Met een oude doezelaar,
waar nog oude grauwe (geel/grijs/bruin)
kleuren op zaten, toen werd ik blij.
Toch wat kleur aanbrengen,
zodat ze steeds meer op echte stenen gingen lijken.
Het werd steeds meer een tekening van mezelf.

Dat maakte me blij, omdat ik me realiseerde,
door soms iets te verwijderen,
komt er een opening, een nieuwe kijk, ruimte.
De sterren die te zien zijn door de gaten
in de muur, gaven mij zo’n gevoel van vrijheid,
want hoe erg dingen soms ook zijn,
er komt altijd, ja áltijd een opening tot verandering,
tot vrijheid, tot helderheid, tot inzicht.

Deze manier van tekenen kan dus van mijn wensen-lijstje af.
De tekenperiode gaf me mooie muziek,
en gaf me een mooi inzicht over hoe erg dingen kunnen zijn,
er is altijd een opening, altijd een nieuwe ruimte tot anders….

Zo, je hebt even mee kunnen kijken
over het hoe en waarom van de tekening!

Ik wens een fijne avond

Ada