En áls ze dan verschijnen,
de 'Wezens',
dan is er ook geen houden meer.
Zoals gisteren,
een regen-achtige dag,
en ik voelde het al.
Er was iets wat op papier wilde/moest.
Er was tijd en ruimte dus
hoe heerlijk is het dan om je spullen
te pakken en te gaan zitten.
En kijken wat er komt.
Ze vertelde al:
'blauw en groen…..
en zeker géén vleugels (als van engelen),
nee zeker niet'.
Mmmm bijzonder.
Ik begon met de bloemvorm,
hé die staat raar,
het leek op een kievitsbloem,
nee toch weer niet.
Andere kleuren, iets meer blaadjes.
Zijzelf wilde boven op de bloemkern.
Uren zitten kleuren en tekenen,
mijn gedachten bij de wereld,
wat er allemaal (niet) gebeurt,
maar ook wetend vanuit
de diepte van mijn ziel,
dat het komt zoals het komt,
er is geen ontkomen meer aan.
En floep, ineens was de tekening klaar.
En nu? Wat en wie is het?
Kijkend naar de bloem wist ik het niet.
Op google gezocht naar een blauwe
hangende bloem, en jawel!
daar was het aanknopingspunt.
Een clematis!
Die kende ik niet, wel de clematis,
maar niet deze kleur.
En de boodschap?
Gezegend zijn internet en mijn boekenkast.
De betekenis van de Clematis kan zijn:
Wachter én innerlijke schoonheid.
Eigenwaarde en streven naar het hoogste.
Jawel, het kwartje viel,
Wachter…..dat was de boodschap
die ik aangereikt kreeg.
Ik ben (mede met zo ontzettend veel anderen)
een Wachter, wakend over de mensheid
(door te delen én vragen die er zijn te beantwoorden).
Maar voor mij ging het nog iets verder,
de Wachter…….die wacht op de tijd
die komen gaat én op dat moment
zijn krachten en weten écht gaat inzetten.
Aha, de Wachter,
was neergestreken op mijn papier,
in de vorm van een sierlijke Clematisvorm.
En nu……ik weet dat het wachten
straks voorbij zal zijn,
mijzelf als Wachter neer mag gaan zetten.
Tot dan blijft ze even in mijn directe omgeving,
dit kleine wezen, tot het seintje komt
dat ze mag gaan, de wijde wereld in.
Zo ontvang ik dus mijn tekeningen,
allemaal met een duidelijke boodschap
(soms is het diep graven en zoeken).
Heerlijk om te doen,
maar niet van te voren wetend wat
op mijn stukje papier gaat gebeuren.
En zo teken ik dus.....waarom?
Het is gewoon zo.
Ik wens je een heerlijke dag
Ada
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.