Eikel-kindjes

Stil liggen wij te genieten van de eerste winter-lente zonnestralen. 
De wind ruist zachtjes door de grote eikenbomen, waar wij de kinderen van zijn. 
Verstopt onder een laagje vochtige, zachte, bruingekleurde eikenbladeren liggen we te wachten....geduldig. 
Misschien duurt het wel een jaar. 
Geeft helemaal niets, we hebben de tijd. 

Ondertussen kletsen we wat af, daar onder die blaadjes. 

"Hoe zou het zijn, om als grote eik boven alle andere bomen uit te toornen? 
Uit te kijken over de huizen? 
Hoe zou het voelen om als eerste de grote windvlagen op te vangen?
Of de kletsnatte regendruppels op te vangen? 
Hoe zou het zijn om een laag sneeuw te voelen op je takken?"

Allemaal vragen die gesteld worden door de Eikel-kindjes. 
Ze liggen te dromen, daar, onder een zacht bladtapijt...……
geduldig totdat het écht zomer wordt...…
totdat ze écht de groeikracht voelen ontstaan om omhoog te schieten.

Nog even wachten Eikel-kindjes,
het is nu nog steeds winter, de lente komt vanzelf,
jullie tijd komt, wacht maar af.

Voor nu, klets nog maar even door.
geniet en droom daar onder die zachte bladeren...….
Moeder Natuur wekt jullie, als het tijd is.