Wanneer je regelmatig op internet vertoeft, kom je de
meest mooie dingen tegen. Een hele tijd geleden (2015) zag ik een wonderschone
stervorm met aurakleuren. Mmmmm een leuke uitdaging om zomaar zelf mee
aan de slag te gaan. Niet natekenen (haha lukt toch nooit) nee, de basisvorm en
daarin mijn eigen weg gaan.
Een middagje vrij, de vorm op papier gezet en een beetje fröbelen en inkleuren. Ik ‘schets’ altijd mijn tekeningen wanneer er een statische vorm inzit…….heb ik de vorm in mijn vingers en kan ik met kleuren en andere vormen schetsen op mijn ‘proefblaadje’.
Zo ook deze keer……….en jawel ik kwam erachter als ik deze vorm ‘helder’ op papier moest krijgen ik de vorm na moest tekenen met een fineliner……….en tja, wat gebeurde er……….er ontstond een kleurplaat. Niets mis mee, zou je zeggen. De boekwinkels liggen vol met kleurboeken voor volwassen, dus wat zit ik nou te miepen. Een kleurplaat, waar je helemaal geen eigen vormen aan toe kan voegen, omdat de lijn van de fineliner er al staat. Voor mij voelt het helemaal niet goed.
Toch dit keer maar doorgezet, en niet de hele handel aan de kant geschoven. Zitten kleuren (want zo voelde het écht) met rode wangen en stikvol weerzin naar deze mandala.
Ik weet precies waar de weerzin vandaan komt……….ik kan (voor mijn gevoel) niet zwieren en zwaaien op papier. Een koningskroon bijvoorbeeld zit ook vol lijnen, maar wanneer je ze tekent met potlood kun je weghalen en laten staan wat je wilt.
Voor mij dus een prachtige oefening van hoe ik géén mandala’s wil tekenen. Ik weet dat ik de vrijheid wil ervaren, ook op papier. Mijn potloden moeten alle ruimte krijgen om een eigen weg te kiezen, ze mogen dansen op papier………..en ik wil mezelf blijven verwonderen met de kleuren en vormen die als vanzelf ontstaan.
Dat is wat ik ook altijd wil proberen te vertellen aan alle mandalatekenaars. Mandalatekenen is een proces, een proces van jezelf, met jezelf, van ontdekken. We willen zo graag een ‘mooi plaatje’, maar dat is mandalatekenen zeer zeker niet, het is een proces wat je met jezelf aangaat. Soms realiseren mensen zich dat totaal niet, hebben niet in de gaten wanneer je met vormen aan de gang gaat, dit in je lichaam een heel scala van processen in de gang zet. Dat er verdriet kan ontstaan, weerstand of een onbegrensde vrolijkheid. Alle emoties kunnen voorbij komen. In alle heftigheid.
Nadat ik de gekleurde bellen rondom de stervorm had gezet…………ja toen voelde ik iets van vrijheid in mijn tekening…..mijn eigen toevoeging………de belletjes die mogen dansen en zwieren op het papier.
Kortom deze mandala is ‘mijn persoonlijke gevecht’ geweest de afgelopen dagen. Een hernieuwde ontdekking……….ik wist het wel, en toch stapte ik weer in de ’valkuil’………en mocht ik zelf weer ontdekken dat VRIJHEID met grote letters een item in mijn leven zijn……….en ook zeker in mijn creativiteit………….in mijn mandala’s………..
Een middagje vrij, de vorm op papier gezet en een beetje fröbelen en inkleuren. Ik ‘schets’ altijd mijn tekeningen wanneer er een statische vorm inzit…….heb ik de vorm in mijn vingers en kan ik met kleuren en andere vormen schetsen op mijn ‘proefblaadje’.
Zo ook deze keer……….en jawel ik kwam erachter als ik deze vorm ‘helder’ op papier moest krijgen ik de vorm na moest tekenen met een fineliner……….en tja, wat gebeurde er……….er ontstond een kleurplaat. Niets mis mee, zou je zeggen. De boekwinkels liggen vol met kleurboeken voor volwassen, dus wat zit ik nou te miepen. Een kleurplaat, waar je helemaal geen eigen vormen aan toe kan voegen, omdat de lijn van de fineliner er al staat. Voor mij voelt het helemaal niet goed.
Toch dit keer maar doorgezet, en niet de hele handel aan de kant geschoven. Zitten kleuren (want zo voelde het écht) met rode wangen en stikvol weerzin naar deze mandala.
Ik weet precies waar de weerzin vandaan komt……….ik kan (voor mijn gevoel) niet zwieren en zwaaien op papier. Een koningskroon bijvoorbeeld zit ook vol lijnen, maar wanneer je ze tekent met potlood kun je weghalen en laten staan wat je wilt.
Voor mij dus een prachtige oefening van hoe ik géén mandala’s wil tekenen. Ik weet dat ik de vrijheid wil ervaren, ook op papier. Mijn potloden moeten alle ruimte krijgen om een eigen weg te kiezen, ze mogen dansen op papier………..en ik wil mezelf blijven verwonderen met de kleuren en vormen die als vanzelf ontstaan.
Dat is wat ik ook altijd wil proberen te vertellen aan alle mandalatekenaars. Mandalatekenen is een proces, een proces van jezelf, met jezelf, van ontdekken. We willen zo graag een ‘mooi plaatje’, maar dat is mandalatekenen zeer zeker niet, het is een proces wat je met jezelf aangaat. Soms realiseren mensen zich dat totaal niet, hebben niet in de gaten wanneer je met vormen aan de gang gaat, dit in je lichaam een heel scala van processen in de gang zet. Dat er verdriet kan ontstaan, weerstand of een onbegrensde vrolijkheid. Alle emoties kunnen voorbij komen. In alle heftigheid.
Nadat ik de gekleurde bellen rondom de stervorm had gezet…………ja toen voelde ik iets van vrijheid in mijn tekening…..mijn eigen toevoeging………de belletjes die mogen dansen en zwieren op het papier.
Kortom deze mandala is ‘mijn persoonlijke gevecht’ geweest de afgelopen dagen. Een hernieuwde ontdekking……….ik wist het wel, en toch stapte ik weer in de ’valkuil’………en mocht ik zelf weer ontdekken dat VRIJHEID met grote letters een item in mijn leven zijn……….en ook zeker in mijn creativiteit………….in mijn mandala’s………..
een fijne zonnedag gewenst.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.