Verhaal over één seringenbloem

Zondagmorgen......rond kwart over 6, de wereld ontwaakt. Mijn tuinklompen gaan aan, ik ga naar buiten, luisteren naar het vogelconcert wat weggegeven wordt. Een strakblauwe hemel, tintelfris, het gras kraakt zelfs een beetje. Mijn eerste gang is naar onze dames, de kippen, de deur van het hokje moet opengezet worden, het is dag! Dus meisjes goedemorgen, wakker worden.....en blij springen ze uit hun huis. Jawel, op het dak van hun huisje ligt een dun laagje wit, het heeft blijkbaar een beetje gevroren!

Mijn tweede gang in de tuin is naar de seringenstruik, waar welgeteld voor het eerst dit jaar één prachtige bloem hangt te bungelen. Even mijn neus laten genieten van de intense geur, zelfs nu al, op deze vroege morgen...…

De geur voert me terug naar heel lang geleden...…..Moederdag...…..mijn vader die op de zaterdagavond ervoor wat bloemen knipte van de seringenstruik, deze in papier wikkelde en ze werden in de schuur in een emmer gezet. De volgende ochtend mocht ik ze geven aan mijn mams, en oh wat was ik trots dat ik een cadeautje voor haar had. En zij, zij was er zo blij mee. Helaas staan seringen maar een dag, hooguit 2 dagen mooi op de vaas, maar het gebaar was goed en liefdevol (commercie zoals in onze huidige tijd, was er gelukkig nog niet!)


Vandaag een dag, voor veel mensen zal die bestaan uit gezelligheid, samenzijn, lieve woorden. Maar echt niet voor iedereen. Voor sommigen een dag waarop het gemis extra voelbaar zal zijn, sommigen die helemaal geen blije herinneringen hebben aan een moeder, sommigen die niet eens weten wie hun moeder is, sommigen waarvan hun moeder niet meer weet wie hun kind is, sommigen die zelf geen moeder genoemd kunnen worden, omdat dit wonder aan hun voorbijging.

Voor ieder mens geldt een eigen verhaal, een verhaal van een moeder, de oorsprong van het bestaan, zij die baarde.....en wat er daarna gebeurde, dat wordt een levensverhaal genoemd. En ieder mens maakt daar een eigen vertelling van, volgt een eigen weg.

En dat realiseer ik me heel goed, op het moment, op die tintelfrisse morgen in de tuin, wanneer ik  met mijn neus in de seringenstruik hang. Een mooie, koesterende, vooral liefdevolle memorie, aan een prachtige vrouw, die me zoveel leerde in dit leven, die al zo lang niet meer mee wandelt met me hier op Aarde, maar die me nog steeds opzoekt hoor, die me op de meest onverwachte momenten een kus op mijn wang komt drukken.....ik haar geur weer even ruik....dan weet ik weer....ze loopt gewoon met me mee maar dan wel in een andere dimensie...kijk dat doet een seringengeur met mij. Op deze zondagmorgen.

Vanmiddag komt hier een mooie jonge vrouw, met haar man en kinderen, ze zal haar armen om me heen slaan en me een dikke knuffel geven.....het mooiste geschenk wat een moeder kan ontvangen. Daarna eten we met elkaar aan de grote keukentafel (dat is ook nodig met de kleinkinderkroost van 3) en zo......op die manier zal ik vandaag Moederdag vieren. Maar eerst ga ik straks met Pieterman ontbijten, de wandelschoenen aan doen, en er op uit, want deze mamma vindt het ook zalig om Twente in te lopen, met de zon op mijn bol, met de grootste lieverd naast me. 

Moederdag een dag van gedenken en overdenken, en vooral van vieren...….blij zijn met de zon, met de vogels die zingen, met de geur van één seringenbloem.

Ik wens je een mooie ZONdag.