Vroege ochtend hier in Reutum.
Heel even waren er wat zonnestralen, maar nu jagen er dikke grijze wolken langs de hemel.
Je hoort af en toe de wind en merkt dat ie in kracht toeneemt.
Vandaag zal niet alleen Nederland, maar met ons vele andere landen in de ban zijn van een storm.
Al dagen wordt er over geschreven, het voelt of de media de spanning opstuwt.
Storm, iets waar wij mensen een enorm ontzag voor kunnen hebben. Net zoals voor al het 'geweld' wat de natuur voort brengt.
Ik groeide als klein meisje op in de Alblasserwaard, aan de rivier de Merwede, ook nog eens buitendijks. Dus ja ik weet wat het geweld van water en wind kunnen aanrichten. Nog voor de Deltawerken gereed waren, kwam bij extreem hoog water het gewoon ons huis binnen. Moest ik op de schouders van mijn vader aan 'de wal' gezet worden om naar school te kunnen. Luisterend naar de radio, wisten mijn ouders ok, onze spullen moeten weer omhoog zodat niet alles kletsnat werd. Onze woonkamer (lees keuken en voorkamer) was een verdieping hoger, zoals bij een echt dijkhuis. Maar beneden stonden nog genoeg spullen die nat konden worden.
En wind aan de rivier, dat was zo magisch om te zien (als kind realiseer je nog niet zo de gevaren), de golven die er gevaarlijk uitzagen, grote schepen die soms dwars over de rivier kwamen te liggen door zijwind. Het jagen van de wolken wat je door het weidse gezicht zó mooi kon zien.
Denkend aan mijn vader, die op de dijk ging staan, en gewoon wist wat voor (nood)weer er op komst was. Hij leerde mij om de komende regen 'te ruiken'. Wat ik nog steeds niet verleerd ben.
Nu zijn we 'afhankelijk' geworden van de weermannen, de codes door de ether (geel, oranje, rood) slingeren, waar wij als mensen ons gedrag aan aan moeten passen. Het is natuurlijk wel fijn dat je een beetje op de hoogte gehouden wordt, maar soms is gezond verstand ook heel goed. Zoveel mogelijk losse spullen, hup naar binnen, hoef je de weg niet op? Lekker thuisblijven dan.
En ja, ook ik vind het hier spannend, of alle bomen in het bos blijven staan, er geen dakpannen door de lucht gaan vliegen. En ik zal straks de kipjes ook even toespreken dat ze lekker binnen moeten blijven. Maar de natuur en haar kracht, daar zullen we ons aan over moeten geven. Zoals altijd gedaan is door mensen, al net zolang als Moeder Aarde bestaat.
Gisteren zei iemand, ja het wordt zo'n dag, lekker binnen, kachel aan, een beetje lezen, een beetje tekenen en dan ben ik dankbaar, dankbaar voor het dak boven mijn hoofd wat me bescherming biedt. Ze zei, want dan moet ik denken aan al die mensen die dakloos zijn, en geen veilige plek hebben voor wind en regen.
Zullen we dat doen vandaag, een beetje zorg dragen voor elkaar, wat kracht sturen naar de mensen die wél naar buiten moeten, wat kracht sturen naar mensen die geen dak boven hun hoofd hebben?
Ik wens je vanuit Twente een mooie veilige zondag!
