Woensdag.........fruitdag

Weet je? Soms wordt er hier ook wel eens niet getekend. Zijn de dagen gevuld met heel andere dingen. De afgelopen dagen staan in het teken van fruit verwerken, hier in de keuken. Ik wachtte eerst nog op herfstige regenachtige dagen. Dagen dat de kaarsen overdag kunnen branden, warme sloffen aan, vuur in de houtkachel......maar nee. Dit jaar is het gewoon allemaal anders. De dagen blijven zonnig en het is nog steeds zalig om buiten te vertoeven. Maar ja de appels en peren zijn gedeeltelijk wel aan bereiding toe.

appelsap van vorig jaar

Vandaar dat gisteren, terwijl  de was wapperde aan de lijn, de zon haar zonnestralen door het huis liet vallen, de potten met appelmoes gevuld werden. En vandaag zullen worden de stoofperen 'opgepot' worden. Een groter en vooral langer werk, maar terwijl de potten en pannen aan het pruttelen zullen zijn, kan ik mooi ondertussen in de tuin werken. Want ook daar komen nog steeds tomaten en aardbeien heel voorzichtig te voorschijn.

Ik kijk met verwondering naar de natuur. Ze past zich aan. Ik had gedacht dat na zo'n heel warme zomer de bladeren wel heel snel zouden vallen, maar nee hoor. Nog steeds siert het bladerdek de bomen, wél met de meest mooie fantastische kleuren. En in de avond wanneer wij hier nog een wandeling maken over de Zonneberg, kun je de herfst ruiken...….terwijl de avondzon zakt en de rode kleuren over het veld vallen. 

Een prachtige herfst, in alle kleuren en geuren. Vandaag zal het binnen ook geuren, wanneer de peertjes langzaam rood zullen stoven en de geur van de kaneelstokjes de keuken zullen vullen. En misschien dat morgen dan weer de potloden tevoorschijn kunnen komen. Als het fruit verwerkt is.

Ik wens je een heerlijke woensdag...….

Niets doen?

Soms raken woorden je diep, omdat ze precies vertellen hoe jij je op dit moment in je leven voelt. Hoe is het mogelijk dat mensen exact de snaar weten te raken, waar jij op dit moment zó over aan het nadenken bent.

Deze week vond ik woorden over 'niets doen'. Iets wat in onze bedrijvige, haastige, en vooral prestatiegerichte maatschappij eigenlijk niet voor mag komen. We moeten vooral doorgaan!!! En presteren, meer en meer, beter en beter!! Wedijveren! Zucht....ik vind het zo moeilijk kán me er ook echt niet bij aanpassen, maar overal om je heen zie je het gebeuren, mensen die het hoofd bijna niet meer boven water weten te houden, omdat er nóg meer én nog beter gepresteerd moet worden.

Omdat ik bijna wel zeker weet, dat sommigen onder jullie het precies zó voelen, deel ik de woorden graag van Elvira van Rijn. Onderaan vind je de link voor het hele artikel.

"Je kunt alleen een werkelijk waardevolle bijdrage leveren als je jouw dienstbaarheid aan een betere wereld in balans brengt met dat deel van jou dat rust nodig heeft om weer op te laden. Dat opladen noemen we over het algemeen 'niets doen'. 

Ik heb daar de afgelopen tijd veel over nagedacht. 

Wat is 'niets'? Meestal betekent het dat je niet werkt, of geen geld verdient. Dat je uitrust, dingen doet die je echt leuk vindt, geniet van je vrijheid. Waarom noemen we dat 'niets'? Wat jij doet om je beter in je vel te voelen, is op zich al een bijdrage aan een betere wereld. Als jij meer geeft dan je kunt, hol je jezelf uit en verspreid je juist een veel lagere energie waarmee je je omgeving als het ware leegzuigt".

lees hier het hele artikel van Elvira.

Ik wens je een heerlijke rustige dag!

Geen zomer meer en ook nog geen herfst

De tussendagen tussen zomer en herfst...…….ik vind het verwarrend. De ene dag loop je te puffen in een mouwloos shirt, de andere dag moet de jas aan. Het lijkt nog wel zomer, maar dat is het helemaal niet meer. In de avonden wordt het al killer in huis, soms kijk ik naar de houtkachel. Zullen we hem aansteken, maar nee, toch nog maar niet. Want als we dat eenmaal doen, dan is het écht afscheid van de zomer (lijkt het). Dus nee, nog even geen hartverwarmende vlammetjes in de kamer. Maar wel branden de kaarsen, dat vind ik ook altijd heerlijk zo in de herfst. Dat extra warme licht. Tja en kaarsen branden voor anderen, is eigenlijk altijd wel nodig.

Gisteren voelde het heel dubbel, de zon was warm, zo niet heet te noemen, maar er vielen ook al wat blaadjes uit de bomen, tegelijkertijd vliegen er nog volop vlinders, maar de appels werden al geplukt, ......dat voelt dan weer als herfst. Ook als je tijdens een wandeling de paddenstoelen ziet staan. En af en toe zie ik hier de eekhoorn voorbij hollen met een beukennoot/eikeltje, wat hij in zijn wintervoorraadkast op zal gaan bergen. Dus soms lijkt het nog als hoogzomer, maar alles vertelt dat de herfst in aantocht is.

De eeuwige cirkel van het Leven. Ieder jaar weer....en ieder jaar geniet ik ook van de herfstkleuren, de verstilling wanneer er in de vroege ochtend wat mist hangt. Inkeer dat is ook herfst, het weer naar binnen keren, in jezelf, in huis. En als ik in de donkere avond de uil hoor roepen, dan weet ik dat de herfst écht niet ver meer is. Dus het is nog even verwarrend genieten van de warmte van de zonnestralen overdag, maar ook van de warmte van het huis gevuld met kaarslicht.

Ik wens je een heerlijke rustige herfstdag.

Hellup! Oproepje!!

Hellup!
oproepje!

Aan Linda Kleinstra Baauw...je hebt mij gevraagd om de nieuwste teken-je-mee opdracht te sturen, heb ik gedaan, maar ik krijg foutmeldingen! Je mailbox zou vol zijn......ik hoop dat ik je op deze manier kan bereiken....

Klaartje Fier gaat naar......

Met wat vertraging......is er vanmorgen een naam getrokken waar Klaartje Fier naar toe gaat. Een dochter die niet fit is, met 3 jonge kinderen......waarvan er gister ook 1 ziekjes was, tja dan ligt mijn prioriteit even ergens anders, en schuift het mandala tekenen en alles daarom heen naar de achterhoede.

Vanmorgen wél een naam getrokken uit de namen die binnenkwamen via facebook, mijn blog én via de mail. Tja en eigenlijk zou ik iedereen een kaart gunnen, soms kwamen er zulke verdrietige verhalen binnen..….maar ja, de afspraak was dat 1 iemand de kaart gaat ontvangen. Heb met de Engelen samengewerkt en tatarata……

de kaart gaat naar Lydia Visee

Nogmaals, ik had het een ieder gegund, maar misschien een volgende keer beter...…

Er zullen vast en zeker nog wel meer kaarten tevoorschijn komen, zomaar voor iemand.....

Lydia, van harte, en de kaart komt naar je toe.

dank je wel voor alle lieve reacties....een heel fijne dag gewenst.

Klaartje Fier zoekt een thuis

Sprankelend ligt ze op mijn tekentafel, Klaartje Fier, een klaver-elfje, ze wordt omringd door gouden stipjes.....Ze wil naar haar volgende thuis...….

Ik schreef al eerder, dat er in de toekomst hier kleine Natuurwezens tevoorschijn zullen komen op papier, niet voor mij, maar voor iemand anders. Voor troost, of voor ondersteuning óf voor blijheid. Een paar weken geleden verscheen "Violientje" op papier en ging naar Ans, waar de kaart veel troost bracht omdat een heel dierbaar iemand was overgegaan (hier het verhaal). En de reis van "Violientje" werd heel bijzonder. Blijkbaar reisde ze eerst naar de Hemel, om daar een prachtige boodschap over te brengen. Uiteindelijk kwam ze gelukkig wel op de goede bestemming aan (tot grote blijdschap van zowel Ans als van mij)

Vorige week diende zich een Klavertje Vier aan......al dagen zoemde ze door mijn hoofd. En deze week kwamen de eerste lijnen op papier. En nu is ze af, en mag ze verstuurd worden. Naar iemand die haar graag wil ontvangen voor zichzelf of juist voor iemand 
anders.

Ik heb haar Klaartje Fier genoemd, omdat ze straks fier en dapper op weg gaat om iemand te troosten of een hart onder de riem te steken. Ze is omringd door allemaal gouden stipjes (het goud wat ik gebruik bij het Icoon-tekenen).

Zoals de vorige keer, schrijf ik de namen op, doe de papiertjes in een schaal met daarin een prachtige rozenkwarts, en ik zal woensdagavond een naam trekken. En laat het hier op mijn blog én op facebook weten.

Wil je meedoen? Laat hier op mijn blog, of bij facebook je naam óf die iemand anders achter, je mag me ook een mail sturen......

Herfst

In de herfst worden de nieuwe zaden gezaaid voor de toekomst. Als de zon langzaam lager gaat staan aan de horizon, de aarde wat kouder gaat worden, dan zijn de zaden voor het nieuwe voorjaar alweer uitgestrooid.

Geduldig wachtend, eerst op de diepe winterkou, met de donkerte. Daarna de eerste warmte van de voorjaarszon, die de zaden koesteren en doen jubelen van vreugde. "Onze tijd komt. Nog even en wij mogen onze ogen en harten openen voor de wereld om ons heen".

Zie wat doorgegeven wordt, wat straks geoogst zal worden. Zo ook bij ons mensen. Laten we proberen goed te doen tijdens ons leven, de vruchten én bloemen zullen door onze kinderen worden geoogst en geplukt.

Ik wens je een heerlijk herfst-weekend.


tekst : uit mijn boekje "De cirkel van het Leven in de Mandala".
mandala's:  Wiebelweer en Zonnebloem