Circles of Women

"I believe that the circles
of women around us
weave invisible nets of love 
that carry us when we are weak
and sing with us when
we are strong.

Let's lean back and let 
the arms of womens friendships
carry us and help us 
to know ourselves better
and live our lives together".


schrijver/schrijfster onbekend

de 'officiële' opening van mijn tekenruimte

En ja, eindelijk is het dan zover. Mijn tekenruimte is klaar, de spullen hebben allemaal een goede plek gekregen, de tafels en de lampen staan op de juiste plaats, de lichtval is goed. Heerlijk. De koffiemaker en waterkoker staan paraat...….het kan gaan beginnen!

Maar er was nog 1 ding. Ik wilde zo graag starten met mijn allerliefste 'tekenklantjes'. De tweeling van 5, en onze kleinzoon van 9. Had al gezegd, dat ik heel graag daar met hun wilde gaan tekenen, dat zij de eerste waren die daar gingen tekenen.

Fabian van 9, och die tekende al zó vaak op mijn andere kamer, die vond het wel goed, en vertrok met opa om het gras te gaan maaien. Maar de tweeling die vond het geweldig!
Ik had een kleurplaat gemaakt mét mandala én een bij (net als oma's logo).

De potloden en stiftjes werden opgezocht (hebben een eigen doos, want ja, hoe stoer wil je het hebben), kartonnen onder de papieren, kaarsen aan, Kindermantra's als achtergrond muziek en zo gingen we van start.

De puntjes van hun tongen kwamen naar buiten, ze 'kropen' bijna in hun tekening. Er werd meegedeind en geneuried met de mantra's, soms ook nog even een dansje tussendoor. En zo werd mijn tekenruimte ingewijd. Door 2 kleintjes.....Jojanneke zei: "Oma, ik word hier zo blij van, ik moet bijna huilen"...…(oma toen ook bijna) dat doet tekenen dus met je. De rust, het gevoel, de ontspanning. Wij als volwassen kunnen het allemaal beredeneren met ons brein, maar deze 2 kleintjes die voelen alleen het pure gevoel, beredeneren nog niet zo.

foto vond ik op internet

We dronken wat met elkaar, we aten een koekje en genoten van het samenzijn en de kleurtjes. En tja na een uurtje werd de boel weer opgeruimd, toen lokte de tuin, en de grasmaaier van opa en de kippen...…..haha,wel zeiden ze , we willen de volgende keer weer hoor!!

Wat een magisch moment. Ik heb foto's gemaakt en een filmpje, maar vanwege het feit dat ik die hier niet wil plaatsen komen ze dus niet op mijn blog. Maar wel hun mandala's, fantastisch hé?

Deze week gaan de lessen weer beginnen, alles is klaar, de papieren uitgeprint, het tekenpapier gesneden, ik verheug me er weer op. Zalig. En steeds als ik in mijn tekenruimte zal zijn, voel ik weer het intense geluk toen ik daar zat, als oma, met 2 lieffies…...die meedeinden op de kindermantra's.

Ik wens je een heerlijke zondag! En voor alle cursisten.....tot gauw!

Keizerinnenkroon met opzet

Ik deel haar nog graag een keer met liefde. De Keizerinnenkroon.

Veel mensen die mandala's tekenen komen in aanraking met de Keizerskroon, een prachtige opzet gedeeld die in 12en wordt gedeeld.

ook de Keizerskroon, bijna niet te zien, maar deze opzet is wel gebruikt

Later kwam daar de Keizerinnenkroon bij, die nog niet iedereen kent. Die wordt gedeeld in 13en. Een totaal andere energie, veel zachter, ja ik denk veel vrouwelijker.

Een paar jaar geleden schreef ik er al eens een blog over, mét de opzetten van beide mandala's. Nu zo de herfst aanbreekt en je misschien weer wat meer tijd gaat krijgen om te tekenen. Een echte aanrader deze 2 mandala's samen na elkaar te tekenen én het verschil van energie te voelen.

Hier vind je de opzetten met uitleg...alvast veel tekenplezier gewenst!

Spectrum of colors

"I am a gardener of my own being.
I grow some magical stuff....
happiness, kindness, passion.

I water it with love to thrive.
Yet, sometimes the ego
tries to get in the way bringing
anger, pride and hate.

Yet again,
I am a gardener of my own being.
I can either care or let it be.

So I choose the spectrum of colors
to blossom inside of me".

tekst: Rasa Bulavaite

"Miljoenen' eikenbladeren in aantocht......

Je kunt het voelen, ruiken en zien. De eerste aanwijzingen zijn er alweer. 

De draadjes die geweven worden door de 'onzichtbare' spinnen en die je langs je wangen voelt strijken wanneer je in de tuin loopt. De webjes die gesponnen worden, in de meest mooie mandalavormen. En dat allemaal door zo'n klein beestje. Oh het is toch echt een wonder. En kijk dan ook eens naar de dauwdruppels die op de geweven draadjes hangen en de meest prachtige regenboogkleuren laten zien, zo mooi.

En dan de geur, van de aarde, en nee nog net niet van de blaadjes die vallen, maar dit is de vooraankondiging van de komst van de herfst. Hier in de tuin ruikt het, als je je best doet, naar appeltjes. Langzaam vallen ze nu één voor één op de grond, doordat bijvoorbeeld een merel een beetje hardhandig in de boom landt, of wanneer mussen elkaar achterna zitten, tja dan valt er wel eens een appel. De val-appels, ik heb er al appelmoes van gemaakt. Ook dat proef je, dat ze nóg net niet rijp zijn, nog nét niet het zoete in zich dragen, maar helemaal prima om ze te 'vermoezen'.

Ja, de herfst is in aantocht. De komkommerplant doet zijn best nog om er de laatste komkommer uit te persen, de sla is opperdepop. Het is allemaal weer voorbij dit seizoen. Gelukkig heb ik wel zaadjes bewaard van de komkommers, misschien lukt het om volgend jaar hier weer nieuwe planten van te kweken. Zo ook de lathyrus, de laatste bloemen staan in een klein potje. Iedere dag kijk ik of er nog een paar open zijn gegaan. Ook daarvan liggen al zaadjes klaar voor de volgende lente.

De laatste bramen die er nog zijn, kleuren bij de dag, en worden, als ze bijna rijp zijn, heerlijk opgepeuzeld door de merels. De eekhoorn holt hier bijna iedere dag even over de schutting. Blijkbaar heeft hij toch ergens zijn winteropslag liggen, och ja, het bos is zo dichtbij met heel veel eikeltjes, het is hier net een grote openlucht-supermarkt. De vlinders die loom door de tuin vliegen, het lijkt alsof op hun laatste krachten gaan. Landen op een appel of een laatste hortensiabloem die bloeit.

De egel heb ik al even niet meer gezien, zou die al een plekje voor de winter hebben gevonden? Zou die al met de oogjes dichtzitten? Wonderen die zomaar om ons heen gebeuren.

Dus ja, wanneer ik hier door de tuin scharrel, zie en voel én ruik je de verandering van de natuur. Over een paar weken zal de tuin hier weer langzaamaan gevuld worden met miljoenen eikenbladeren...….hoeveel bladeren zou een eik eigenlijk dragen? En hoeveel bomen staan er hier achter in het bos? En hoeveel vallen er dan in onze tuin? Ja ik denk dat miljoenen wel een goede schatting is.

Vandaag de wandelschoenen aan, wandelen door een bijna-herfstig Twente, kijken naar de grote bomen in de verte, of er kleurverandering te zien is. Vanaf nu zal hier het landschap iedere dag steeds iets bruiner/roder/geler kleuren. Een waar kleurfeest. Iedere dag een beetje.

Ik wens je een heerlijke zondag!

Mijn "over-levings" boek

Vorige week liet een lieverd die hier thee kwam drinken, én een aantal wereldse zaken kwam doorspreken (die we samen ook oplosten) mij een boek zien...…."Ken je deze schrijfster Ada?", was haar vraag. Oh ja....Louise Hay!!
En of ik die kende, al zó lang. In een zó moeilijke periode in mijn leven, duwde iemand haar boek "Je kunt je leven helen" in mijn handen. En ja, er moest heel veel geheeld worden in mijn Zijn, in mijn Ziel, ik lag helemaal in gruzelementen.

"Ga dit maar eens lezen", zei ze. En toen, ging de wereld voor mij open. Herkenning en erkenning gaf Louise Hay in haar boek aan mensen. Eigen-waarde daar schreef ze ook over, nou ik had het altijd bestempeld als egoïsme, wanneer je goed voor jezelf zorgde. Ik ging lezen en kon niet meer stoppen.

Voor de spiegel staand de affirmaties uitspreken, oh jee, dat was gek (was ik soms gek??). Maar zoals altijd de aanhouder wint. Heel langzaam stap voor stap gingen dingen veranderen. Zo klein en miniem, maar alles bij elkaar werd de verandering steeds groter en groter. Samen met de intussen gevonden rust van yoga, begaf ik me op een heel ander levenspad dan wat ik geleerd had in een dorp waar kerkelijke gehoorzaamheid dé levensoplossing was. Mensen die me verafschuwden omdat ik mediteerde (weet je wel wat er dán met je kan gebeuren?). Brieven die ik kreeg (ja echt) omdat ik ook nog eens met Reiki ging werken (hoe heidens was ik wel??).

Maar gelukkig had ik toen het boek van Louise Hay al heel goed begrepen, en ik wist dat dit mijn weg was, eigen-waarde, daar kon ik het leven mee overwinnen. En natuurlijk samen met Pieterman die een heel heldere kijk op het leven heeft, en mensen écht nooit gek vindt, liepen we samen een levenspad waar we gelukkig van werden, en nog steeds zijn. En ook een aantal andere mensen hoor, waar ik veel van leerde, die me soms echt die schop onder mijn kont gaven om aan te pakken,

om door te zetten.

Dus ja, deze schrijfster ken ik, maar het lijkt erop dat ze mij ook heel goed kende. Ze schreef de woorden die bij me binnenkwamen, een heel heldere kijk gaven op hoe dingen écht in elkaar steken. En omdat haar zienswijze bij mij past. Dat is natuurlijk ook belangrijk, zoveel mensen, zoveel meningen, maar wat is de jouwe?

Door de jaren heen heb ik veel mensen mogen wijzen op dit prachtige boek. Ik heb de druk van 1995 in mijn bezit, het ligt helemaal uit elkaar, volgeplakt met mooie gedichten en overdenkingen die ik vond, én het boek wat ik nooit uitleen! Omdat ik het altijd onder handbereik wil hebben, gewoon om het op het moment dat ik het nodig heb, het kan lezen.

Louise Hay, al een tijd niet meer hier in dit Aardse leven, maar nog zo aanwezig in vele levens die zij heeft aangeraakt. Soms heb je gewoon iemand nodig in het leven die je wegwijs maakt. En ik ben haar dankbaar! Heb jij ook zo'n boek wat je leven veranderde?

Ik wens je een mooie dag xx

Een beetje 'boerin" die met Reiki werkt

Boerin.....het woord roept bij mij altijd het beeld op van een stoere struise vrouw, die achter koeien aanloopt, mét een geruite schort. Hoe stereotype wil je het hebben. 
Maar soms ben ik hier op ons 'erf' ook een beetje boerin. De komkommerplanten moeten bewaterd worden, de appels moeten verwerkt worden tot appelmoes, kruiden geplukt, zaden worden gedroogd voor volgend jaar, de peren gaan de pan in om gestoofd te worden. 

En regelmatig loop ik met wat rijst, graan, appelklokhuizen en blaadjes sla naar onze kippen. Drie dames, Trees, Toos en Thea, ik schreef er al eens over. Drie prachtige roodgekleurde kippen. Ze kletsen wat af en met elkaar. Maar de laatste tijd werd er ook stevig ruzie gemaakt. En één dame, moest steeds het onderspit delven. Steeds werd ze onder de voet (lees poot) gelopen door de andere 2. Lag ze soms plat op de grond, en er werd brood uit haar snaveltje gehaald, en in de avond mocht ze het hok niet in om te gaan slapen. Ochhhhhhhhh.

Als er iets is waar ik niet tegen kan, is wanneer er iemand/iets wordt buitengesloten. En dit arme kipje was ook gewoon helemaal niet lekker. Nee, snap ik, wanneer je uit de toom wordt gestoten. Ze had volgens mij gewoon last van stress, kippenstress. We hebben het eens een dag of wat aangekeken, en deze verstoten kip eerst heel voorzichtig uit het hok gehaald en daarna apart gezet. Eerst in een doos (want ja, waar laat je zo'n beestje) en later bouwde Piet met onze oudste kleinzoon een riant kippenverblijf. Er werd een dag druk gemeten, getimmerd en gebouwd in onze tuin door de mannen.

En ik, ik kletste wat af tegen haar. Vertelde haar dat het niet eerlijk was, en dat ze er ook gewoon bijhoorde. Ik kookte rijst, deed een beetje Bach Bloesem Rescue in haar water én ik gaf haar Reiki. Zittend voor het hokje, hield ik mijn handen bij haar, en oh guttegutgut…...floep, daar viel ze bijna om, van de slaap, van de ontspanning. Zomaar een paar minuten, een paar dagen achter elkaar......en ja hoor zienderogen knapte ze op, en na een paar dagen stapte ze weer parmantig rond, en keek weer kwiek op als ze de deur open hoorde gaan. Een goed teken van alertheid, én gezondheid.

Drie weken zat ze apart, tot gistermorgen. We besloten dat ze toch weer terug zou gaan, gezellig bij de andere dames. En nu, na haar special retreatment, was ze hopelijk goed opgewassen tegen de andere dames en kon ze weer haar plek opeisen in de toom. Er werd druk gekletst door de dames toen ze elkaar weer zagen, en daarna ging ieder haar eigen weg weer. 

Mooi zo, ik hoop dat de rust in het kippenhok wedergekeerd is. Met wat extra vertroeteling, wat Reiki, en liefde van de 'boer' die een mooi hok maakte, was de zwakste van het stel weer opgewassen om haar eigen plek op te eisen. We houden het even in de gaten. Maar gisteravond zaten ze weer gezellig naast elkaar op stok......rust in de tent. En tja een beetje Reiki doet op zijn tijd ook gewoon wonderen.

Ik wens je een fijne dag!