Bomen

 

De wijze, oude zielen

van de bomen kwamen

gisteravond naar me toe.

Al een hele poos hing de zweem

van verdriet om me heen.

"Ons" bos wordt gekapt,

het was al tijden bekend.

Het bos, achter ons huis,

waar ik zo van houd,

waar ik zo blij van word.

Ik wist het al bijna 2 jaar

en gisteren is de start gemaakt.

De oude wijze

boomzielen vertelden,

'het is goed,

we zijn oud, het is tijd

om te gaan, om plaats

te maken voor nieuw'.

Dank je wel dat je ons

liet weten wat er komen

zou, we hebben ons

voorbereid'

Ook de vele kleine wezens

heb ik 'gewaarschuwd'.

Ook zij hebben een andere

plek gezocht, sommigen

zijn in onze tuin gebleven,

anderen zijn naar elders gegaan.

En nu, terwijl ik schrijf

hoor ik de zaag, en de

grote machine en voel de dreun

als er een boom geveld wordt.

Ja ik wist en weet,

dankbaar ben ik dat ik het ze

allemaal heb kunnen zeggen

van hart tot hart,

met weemoed zie de bomen

vallen.......en ik weet ook

niets blijft,

alles is vergankelijk in dit leven.

Ik wens je een mooie dag

Ada

mandala: "Boom"

Het wordt tijd

 

Het wordt tijd dat we onze eigen

Engelenvleugels open gaan slaan.

Dat wij onze eigen kristalkleuren gaan

herkennen en erkennen.

Wij mensen bezitten een Heilige Kracht.

Een kracht om lief te hebben,

om te verzorgen, om te koesteren.

Laten we die kracht inzetten

op onze eigen wijze.

Niet meer toekijken hoe

de 'groten der Aarde’ zoveel kapot maken,

dingen doen die geen daglicht verdragen.

En ja ook jij, iedereen kan een steentje

bijdragen, door liefde, aandacht, compassie

uit te stralen naar de ander, naar alle

levende wezens die hier op

Moeder Aarde leven.

Als de liefde en aandacht oprecht is

wordt het gevoeld.

Masuru Emoto liet het ons zien!

De waterkristallen die veranderden

onder goede of slechte aandacht.

en weet je ook nog dat wij mensen

uit ongeveer zo’n 70% water bestaan?

Als je je dan realiseert wat je allemaal

bij de ander teweeg kan brengen……..

dan weet je wat je zelf in handen hebt,

zoveel kracht, Heilige Kracht.

Die ons zomaar gegeven is,

en wat we zó gemakkelijk kunnen inzetten.

Gewoon door wat liefde rond te strooien,

compassie uit te stralen.

En aan de andere kant te zien,

dat een mens op kan bloeien,

kan groeien tot wie hij zou kunnen zijn,

met wat extra aandacht.

Kom op lief mens, sla je Engelenvleugels

open, en omarm het Leven.

En geef liefde.

Ik wens je een heerlijke dag

Ada

Er komt een dag

 

Er komt een dag,

ergens in het midden van het leven

van iedere vrouw,

dat Moeder Aarde Zelf

achter ons komt te staan

en haar armen

om onze schouders vouwt en zegt..

"Het is tijd

Je hebt nu genoeg op je schouders genomen.

Het is tijd om te stoppen met groeien

naar volwassenheid, naar ouderdom,

en om te beginnen met wilder en wijzer te groeien.

Er wachten nog steeds avonturen op je

en dit keer zal je ervan genieten

door de visie van wijsheid

en het gezelschap van inzicht,

en je zult echt loslaten.

Het is tijd om te stoppen met

de gekte van vergelijkingen

en de bespottelijkheid

van schema's en gelijkvormigheid,

En te starten met het ervaren

van de vreugdes dat een leven,

vrij van dwang en schuld,

kan brengen".

Ze zal je schouders liefdevol schudden

en je eraan herinneren

dat je je deel hebt gedaan.

Je hebt teveel gegeven,

teveel gezorgd,

teveel geleden.

Je hebt het boek gekocht zoals het was,

en het T-shirt gedragen.

Erger, je hebt de boeien omgedaan

en het gewicht van een lading

die veel te zwaar was voor jouw schouders,

gedragen.

"Het is tijd" zal ze zeggen…

"Laat het los, laat het echt los

en voel de vrijheid van de

frisse, schone ruimtes in jou.

Vul ze met uitvindingen,

liefde en gelach.

Vul jezelf zo vol,

dat je niet langer bang bent

voor dat wat komen gaat.

En in plaats daarvan,

begroet je iedere dag

met de opwinding van een kind."

Zij zal je eraan herinneren

dat wanneer jij de keuze maakt om

je niet langer druk te maken over

wat andere mensen over je denken,

je een nieuw tijdperk in je leven zult ervaren

waarvan je niet wist dat het mogelijk was.

"Het is tijd"

zal ze zeggen….

"Om een eind of een nieuw begin

van je eigen verhaal te schrijven."

tekst: Donna Ashworth

tekening: "Green Lady in the Leaves"

Rijkdom

 
Rijkdom zit
in het dak
boven je hoofd,
de kachel die
zachtjes snort
het warme bed
waar je in de nacht
mag uitrusten.
 
Rijkdom zit
in de arm om je heen
het zachte vertellen
dat er van je
gehouden wordt.
 
Rijkdom zit
in het aanschuiven
aan de keukentafel
waar de koffie
geschonken wordt
waar de potten en
pannen gevuld worden
met heerlijk, eerlijk
eten en waar samen
van gesmuld wordt.
 
Rijkdom zit
in samen praten
verdriet delen
kennis uitwisselen
respecteren van de ander
telkens weer.
 
Rijkdom zit
in het horen van de vogels
het ontwaken van het
eerste madeliefje van dit jaar
de natuurwezens die hier
door de tuin scharrelen
in het zien van de
opgaande zon
en het zien van
de vallende sterren
en de maan die het witte
licht uitstrooit over de
tuin in de nacht.
 
Rijkdom zit in de ‘kleine’
en ‘gewone’ dingen.
Die zijn zo groots,
dát is het wonder van
het leven, je hoeft
niet verder te zoeken
het is er al.
Dat is de magie
waarover geschreven wordt
het is er al, recht
onder je neus.
 
Geniet er van
deel met plezier
wees blij met die 

mooie rijkdommen
want mooier zal het
niet worden,
het is er al.
 
Ik wens je een heerlijke dag
Ada
 
 
 

Kriebels in mijn buik

 

Kriebels in mijn buik,

het voelt een beetje

zoals vroeger, om als kind de

andere dag jarig te zijn.

Opgetogen spanning.

Ben nooit zo van de drempel

over naar het nieuwe jaar,

maar dit keer is er een blije

onrust, iets ongrijpbaars.

Omdat ik weet, we zijn nu

met zovelen, die gaan inzien

dat er niks van klopt.

Die gewoon weten dat

het anders gaat worden

en dat we iedere dag geen

stap vooruit gaan,

maar een flinke sprong.

Het voelt voor mij

alsof we de hartsverbinding

weer terug gaan vinden,

dat we er achter zijn gekomen

dat we het écht samen

zullen moeten gaan doen.

Over onze eigen ego zullen

moeten stappen om de

wereld te gaan veranderen.

Dus ja, kriebels in mijn buik,

opgetogen verwachting

omdat ik weet dat we met

zovelen zijn.

Wat een rijk en blij gevoel!

Ada

Ik wens je ......

 

Ik wens je vurig rood

om in je eigen kracht

te blijven staan.

Ik wens je oranje

om te verbinden in liefde

met de ander.

Ik wens je geel

om te schijnen als

prachtige zonnestralen.

Ik wens je groen

om je hart te volgen en

vol passie te laten kloppen.

Ik wens je lichtblauw

om je eigen waarheid

te spreken, in vrijheid.

Ik wens je indigo

om tot universeel

bewustzijn te komen.

Ik wens je violet

om je intuïtie

te gaan volgen en

daarop te vertrouwen.

En ik wens je wit,

om het reine en zuivere

in jezelf te (her)vinden.

Kortom ik wens je alle kleuren

van de regenboog.

Niet alleen voor het komende nieuwe jaar,

nee, voor alle dagen van je leven.

Straal als de Regenboog!

Ik wens je een 'veilige' nieuwjaarsnacht!

Ada

mandala: "Transformatie"

Als mensheid......

Als mensheid lopen we

allemaal ons eigen pad,

linksom,

rechtsom,

vooruit,

achteruit

of we blijven stokstijf staan.

We hebben allemaal

een eigen keus daarin.

Nu op dit moment in de tijd

worden we werkelijk gedwongen

om te kiezen wat we willen,

we worden gedwongen

naar ons eigen hart te luisteren

om onze weg te kunnen

vervolgen, óf om te wachten.

Er kan geen veroordeling zijn,

er kan geen 'meeslepen' zijn,

er kan geen 'kom je mee' zijn

nee, ieder voor zich maakt de keus.

En ja, in dat proces zullen veel

mensen elkaar kwijt raken,

elkaar uit het oog verliezen,

maar de hartsverbinding zal

er zijn, zal er blijven,

om het mooie,

het goede,

het lieve,

het fijne wat er ooit was

met al die mensen.

We lopen allemaal ons

eigen pad.

En op die weg, komen

weer nieuwe ontmoetingen,

weer nieuwe gelijkgestemden

waar we van kunnen houden,

waar we van kunnen leren,

waar we mee kunnen leven.

Daarom lijkt de wereld nu zo

chaotisch,

zo raar,

zo onduidelijk.

We lopen allemaal richting

ons eigen kruispunt van wegen,

om daar onze eigen afslag

te nemen,

naar ons nieuwe leven,

naar onze nieuwe toekomst,

naar ons nieuwe menszijn.

En soms mag je nu in deze

verwarrende tijd, voor de ander,

heel even een richtingsbord zijn,

maar niet meer dan dat,

want iedereen neemt een eigen

afslag, een eigen pad.

En soms blijven mensen

'gewoon' bij je, omdat

je zielsverwanten bent,

omdat je zó verweven bent,

en samen bereid bent

om een weg te lopen.

een pad samen te vervolgen.

Veroordeel dus niet, weet alleen

dat de ander zijn weg aan

het zoeken is,

zijn weg of afslag probeert te vinden.

Een reis die we allemaal

aan het maken zijn,

en stap voor stap,

en we komen allemaal bij ons

einddoel,

de plek waar

we zielsgelukkig zullen zijn!

Waar onze ziel rust

zal vinden.

Waar we de hemel op aarde

zullen maken.

Ik wens je een mooie reis

samen met iedereen

die je onderweg tegenkomt

we doen het met elkaar.

Ik wens je een heerlijke dag

Ada

met de mooiste mandala van ons leven,

de zon, die ik vorige week fotografeerde in de

vroege ochtend

(noot: de tekst plaatste ik al eerder)