Intentie

Een kaarsje aangestoken voor Moeder Aarde, en al haar bewoners. Voor de mensen die knokken voor hun gezondheid, die verlies aan het verwerken zijn, de mensen die vechten en opstaan voor hun grondrecht in dit leven, Vrijheid!

Er is zoveel gaande, Moeder Aarde schudt haar veren. Daarom deze kaars, wat Licht zal laten schijnen, klein, maar de intentie zó groot!

Trouw aan jezelf

Er zullen altijd mensen zijn
die het oneens met je zijn.
Die je verkeerd begrijpen,
die je vertellen dat je het niet kan,
dat je het niet moet doen,
dat je het niet zal doen.

Laat ze je niet stoppen.
Wees in plaats daarvan trouw aan jezelf.
En weet dat voor ieder persoon
die niet jouw pad kiest,
er iemand heel blij zal zijn
je halverwege je pad
te ontmoeten.

tekst: Anne Taylor

Seizoenen

Seizoenen

Een prachtig seizoen is het waarin we nu leven, herfst, mede door de kleuren en ook de geuren, maar ook door de inkeer naar binnen, letterlijk en figuurlijk. De dagen worden zoveel korter, ik moet steeds vroeger in de middag de kipjes wat graan gaan geven, anders zitten ze al gezellig, dicht tegen elkaar, op stok.

Ik houd van de knusheid, van de kaarsen die branden, de behaaglijke omslagdoek, de warme sokken........ja heerlijk. Tegelijkertijd mis ik het buitenzijn, blootvoets, hup even naar buiten in de vroege zomerochtend, om vijf uur in de stilte van de nacht, maar wel met de opkomende zon, een kopje koffie in de tuin drinken. Met een boek in de koesterende zon zitten, de lange lome avonden, het gespetter van water veroorzaakt door spelende kinderen, het buiten leven.


Maar ja ook de winter is een magisch seizoen, met zijn diepvrieskou, het pak sneeuw, de ijsblauwe luchten, die vooral bij het vallen van de avond, zo mooi kunnen zijn, och dat is toch ook heerlijk. Rode wangen en neuzen na een zalige wandeling door een ijskoud Twente.

Tegelijkertijd weet ik ook dat mijn hart een sprongetje zal maken bij het horen van het 'trillertje' in het gezang van de merel soms al in januari, en wanneer je kunt merken dat de dagen écht gaan lengen. Ik jubel bij de eerste bloesem in de bramenstruik of het zien van de eerste vlinder.

Seizoenen, ik ben dankbaar dat ik in zo'n land leef, waar ze zichtbaar zijn, voelbaar zijn, je ze kunt ruiken. En daarbij horen ook de kleuren, want ieder seizoen kleurt zichzelf anders. Steeds probeer ik ze te 'vangen' met mijn potloden. En weet je, gelukkig komen door het hele jaar heen, eigenlijk alle kleuren uit het hele pallet voorbij. Seizoenen, hoe heerlijk kleurrijk anders!
(Trouwens, wat is jouw fijnste seizoen?)

Een heerlijke zaterdag gewenst!

(de mandala die ik hierbij koos, draagt alle kleuren van de seizoenen, én de vlinder staat voor transformatie, tja en de natuur transformeert zich ieder moment!)

You are the key!

They asked her:
"What is the key saving the world"?

She answered:

"You.
You are the key;
Heal yourself, know yourself,
make yourself hole and free.

Release all limits so that your love
can flow unconditionally for yourself
and the world, this will open the heaven
of your hart completely
and will guide you without fail'.

tekst: Yung Pueblo

Basistechnieken in de Mandala

De vraag lag er al even.
Of ik nog een cursus ging starten:
"Basistechnieken in de Mandala".

Mijn agenda is geraadpleegd, en ja ik start begin maart 2020 op woensdagmiddagen weer met deze prachtige basiscursus.

Hier vind je nog wat meer informatie.

De roep van de uil

Midden in de nacht, 4.45 uur gaf de wekker aan, toen ik gewekt werd, door de roep van de uil. Stil heb ik liggen luisteren, en hij/zij bleef maar doorgaan. Het geeft me altijd zo'n knus, veilig gevoel. Die 'grote waker' die ergens op een boomtak zit en alles in de gaten houdt.

Ik probeer me dan voor te stellen hoe het eruit ziet. Ons huis en tuin gezien vanuit de hoogte van de bomen. Wanneer ik daar dan aan denk word ik blij, het witte huis tegen 'de bosrand' aan, waar nu het groen van het gras verdwenen is onder een laag blaadjes van de grote eikenbomen. Waar de planten in herfstige rust zijn gegaan, de bijen bijna niet vliegen, en de kippen in de middag al heel vroeg gaan slapen. Waar her en der nog wat speelgoed ligt van de kinderen, te wachten tot het de schuur in mag. De stoelen en de tafel staan te wachten tot de zon weer gaat schijnen, om dan weer te dienen voor veel gezelligheid. En dat alles met het zachte maanlicht wat nu, bijna volle maan, zo prachtig aanwezig is in de nacht.

Bijzonder, dat die gedachte vannacht bij me opkwam, om te visualiseren hoe ons huis er in de nacht uit zou zien door de ogen van deze roepende uil. Het was een heerlijk beeld, en met de nog steeds roepende uil op de achtergrond, ben ik weer gaan slapen. En werd ik wakker met het lichte, zachte gekwetter van de mezen, die vonden dat het nu hún beurt was om me te wekken.

Tja dat is 'het risico' van het landelijk wonen, om de dieren rond je huis bij nacht en ontij te horen. Nou ik houd ervan.

Ik wens je een heerlijke zondag!

Loslaten kun je niet doen!

Staak je pogingen maar om los te laten,
je hoeft helemaal niets los te laten.
Loslaten kun je niet ‘doen’, onmogelijk!

Hoe meer je iets probeert los te laten,

hoe meer je er aan vast komt te zitten.

Maar als je bereidt bent de dingen
die je graag los zóú willen laten, totaal te ervaren…….
Dan zullen ze jou loslaten".

tekst: Erik van Zuydam

Een tekst die je het beste echt een paar keer kunt lezen en nog eens lezen...…...langzaam zal je begrijpen wat er écht staat.