Bereid je voor

 

Bereid je voor

op wat komen gaat.

Waar al tijden en tijden

over geschreven werd

waar over verteld werd

wat uitgelegd werd,

maar waar zoveel mensen

hun oren en ogen voor sloten.

En nog steeds voor sluiten.

Het niet willen weten

het niet willen begrijpen.

Bereid je voor,

want de onthullingen

staan op het punt van

wereldwijd verschijnen.

De kracht hiervan zal

ongekend zijn.

Bereid je voor dat

je een korte tijd

even helemaal

op jezelf vertrouwen moet.

Omdat wat er om je heen gebeurt

onbegrijpelijk zal zijn.

Blijf bij je eigen kern, blijf

in je zelf vertrouwen.

Je hebt zoveel geleerd,

je zult het nu moeten

gaan inzetten.

Bereid je voor

op het Licht

wat eindelijk door zal breken.

Niet zonder slag of stoot

want het verdriet van het

weten zal groot zijn.

Immens groot zijn.

Dat de wereld helemaal niet

was wat zoals het leek

dat dingen totaal anders in

elkaar steken dan dat

we voor geschoteld kregen.

Bereid je voor

als mens,

maar ook als helper,

ondersteuner,

begeleider,

de tijd breekt aan

om het Licht écht

daadwerkelijk te laten schijnen

over alles wat het

Licht niet kan verdragen,

zodat nu alles,

maar dan ook echt

uitgezuiverd gaat worden.

Want daarvoor ben jij hier

op dit moment op aarde.

Laten we zorg dragen

voor elkaar,

want het komt er NU

op aan.

Ik wens je een heerlijke dag.

Ada

mandala: "Onderweg naar Huis"

(noot: nogmaals plaats ik deze tekst, omdat we steeds

dichter bij het punt komen dat we voorbereid

moeten zijn, dát we moeten weten wat er gaande is.

zoek de stilte, ga naar binnen en luister en kijk en voel)

Vroeg of laat

 

Hoe lang houden we

het nog vol, in

de wereld die in waanzin

is ondergedompeld.

Een mensheid hopeloos

op zoek naar méér,

vermaak,

hossen,

feesten,

partijen

meedeinen,

kopen.

Op zoek naar grote

menigtes om zich

daarin onder te

dompelen, om maar

niet te hoeven voelen.

Om maar niet te hoeven

voelen hóé de energie

soms niet meer te harden

is, ongekende hoogtes

aan het bereiken is.

Een energie die de Aarde

op deze manier nog nooit

bereikt heeft (althans ….)

Zelf word ik alleen maar stiller

in deze dagen,

doorleef alle gekke, rare

pijnen, de éne dag dit

de andere dag weer wat anders.

Ik voel, luister, kijk,

en vooral,

verwonder ik mezelf

dat zo weinigen écht

realiseren wat er gaande is.

Hun weg,

mijn weg,

ik word alleen maar stiller,

en geniet

van alle eenvoud

van het gewoon Zijn,

want meer is er niet.

Ik word alleen maar stiller

en probeer de energie

die nu binnenkomt

als liefdevol en zorgzaam

te ervaren

én dat is al een

uitdaging, ieder moment.

Makkelijk, nee

niet echt,

maar er moet wel

doorheen gegaan worden.

Vroeg of laat.

Over aardbeien en merels

 

 

Ohhhhhh wat een giller,

ieder jaar rond dit tijdstip,

is er het ‘gevecht’

tussen de enorme

merel-populatie hier in

onze tuin en mijzelf.

De strijd, wie is er eerder

de zwarte vogels

of de ’grijze duif’ (moi)

Het gaat om de aardbeien,

kilo’s en kilo’s hangen er

hier te bungelen,

én zijn er al verdwenen

in gerechtjes en vriezer.

Iedere morgen (en middag en avond)

vind ik lekker aangesmikkelde

restanten van aardbeien,

niet 1 tegelijk, ben je

gek, uit al die lekkere

rode rakkers 1 hapje (lees snaveltje).

En ik zie ook dat pa en ma merel

het jonge volk begeleiden naar onze

aardbeien bak, waar ze ze leren hoe

ze kunnen scoren.

Moet er smakelijk om lachen

want eerlijk is eerlijk ze

verdienen het,

die heerlijke smaak van

onbespoten aardbeitjes.

Als dank voor hun

heerlijke ochtendzang

én avondzang, laat ik het

maar gebeuren.

En toch hè, als ik zo’n

kleine rode aardbei vanuit

de keuken spot, ga ik m op

een holletje halen.

Haha wie is er eerder,

zij of ik.

Liefde en Compassie

 

Wanneer hardheid

tegenover zachtheid komt,

wanneer geschreeuw

overstemt wordt door koesterend spreken,

wanneer krokodillentranen

tegenover ontroeringstranen komen.

Wanneer hardheid

tegenover compassie komt,

wanneer bitterheid

tegenover vergevingsgezindheid komt,

wanneer wanhoop

tegenover hoopvol komt,

wanneer gezag

tegenover gezond verstand komt,

wanneer oorlogsvoering

tegenover Vrede komt.....

Weet dat Liefde en Compassie

altijd zullen winnen,

op welke manier dan ook.

We dragen alle gevoelens

in ons, niemand is heilig,

maar het gezonde verstand

en het diepe vanuit het hart voelen

kan wel de boventoon voeren

en zachtheid brengen.

Voor de ander, voor jezelf.

Omdat niemand beter is

dan een ander,

we maken allemaal onze fouten

laten we elkaar daar niet op

afrekenen.

We hebben als mensheid

intussen genoeg tolgeld betaald,

om de oversteek te maken,

naar een andere wereld

waar we ons zuivere menszijn

mogen laten zien.

Niemand is beter of meer

dan een ander.......

Voor het slapengaan

in de avond, zing ik vaak

het H'oponopono

een poosje

in mijn gedachten:

'Het spijt me,

vergeef me,

ik houd van je

dank je wel'

Mijn houvast in deze soms

onthutsende dagen....

waar iedereen fouten maakt

niemand zijn handen

in onschuld wast,

maar waar iedereen recht

op vergeving heeft.

Ik wens je een dag vol wonderen

Ada

deze tekst schreef en plaatste ik al eerder

Voor de denkers

 

Voor de 

na-denkers

over-denkers

maal-denkers

doordraai-denkers

uitpluis-denkers

niet meer te stoppen-denkers

ik-schiet-haast-uit-mijn-panty-denkers….

een oefening die ik

tijdens mijn cursussen

altijd uitdeelde,

uit het stokoude boek

van Kareen Zebroff.

Omdat hoofden van mensen

soms als een razende tekeer

kunnen blijven gaan, gedachten

soms niet te stoppen zijn.

Het malen van het denken

onophoudelijk is.

Zelf zou ik wel eens zo’n 

uit-knop willen bezitten

om te stoppen met het

steeds maar overdenken 

(wat helemaal niets oplost).

Daarom vandaag nog maar eens 

deze prachtige oefening delen,

hij is echt geweldig,

het helpt

het is eenvoudig

en gemakkelijk in te zetten.

Ook kan ik jullie van Bach

de White Chestnut aanbevelen

die als het ware een zacht dekentje

over je denken neerlegt.

Ada

Zij die weten

De verbindingen zijn gelegd,

soms bijna ongemerkt,

voelen we de 'draadjes' met

mensen, dieren én planten

om ons heen.

Zij die ons wat te leren hebben

over hoe het anders kan,

over hoe we terug naar onze basis kunnen gaan

de 'oude' kennis die grote stappen

naar voren doet,

zij, die de kennis met zich meedroegen

al levens lang, die gaan langzaamaan 

naar voren stappen en leggen de

stukjes naast elkaar neer,

om samen één geheel te vormen.

Het delen van het weten

over water, 

over vuur, 

over gezondheid,

over voedsel 

over kristallen

over de energie die we allemaal

in onze handen dragen

over onze stembanden 

waarmee we zingend wonderen 

kunnen verrichten

en nog zoveel meer......

Over het samenwerken

met de natuurwezens,

met de dieren,

met de planten,

met alle elementen om ons heen,

de kennis van de Oervolken

de kennis van de bossen

en de bergen......

Langzaam komen ze naar voren

zij die weten, die wisten dat

er op hun gewacht wordt,

en de tijd is NU.

Er is gewacht tot dit moment

in de tijd, omdat zij die weten

geleerd hebben in het donkere

verleden dat ze niet over deze

oude kennis mochten spreken,

tot NU.

Dus luister goed om je heen,

en observeer, omdat je door de

dag heen, talloze boodschappen

zult ontvangen van zij die weten.

Die hun kennis op hun manier 

aan het doorgeven zijn,

op hun eigen rustige manier

want eindelijk, eindelijk

is de tijd daar om te delen,

onvoorwaardelijk!

De kennis over Moeder Aarde,

én al haar bewoners,

en ook over de sterren,

de manen en de zonnen.

Niemand die precies weet

hóé de verandering komt,

hoe het eruit zal zien

maar dát die komt

dat is al waar te nemen

en te voelen,

overal!

Ik wens je een heerlijke dag

Ada

Het samen rooien...

 

Samen......

Zachtjes tik ik op

zijn arm….

hoor je hem,

vraag ik,

de Koekoek?

We staan stil,

zijn ‘goede’ oor richt hij

op de kant die ik

hem aanwijs.

Ja, hij hoort hèm.

Wat mij zo blij maakt.

Mijn lief, wiens gehoor

erbarmelijk is,

eerst door lang geleden

toen een rotje vlak naast

zijn oor afging,

later door Ménière.

Ik probeer hem steeds

te wijzen op geluiden

uit de natuur,

zodat hij ‘gewoon’

mee kan blijven

luisteren naar al

het moois om ons heen.

Dankbaar dat er nog

steeds dingen gehoord

worden.

Altijd wetende dat je

het samen moet doen.

In het leven,

in het dagelijkse leven,

maar ook op het

wereldtoneel.

Als we nou eens meer

rekening met de ander

zouden houden,

iets meer begrip tonen

voor iets waar de ander

moeite mee heeft,

last van heeft.

Wij, wij rooien het saampjes wel,

heus wel eens met onbegrip

soms met hele rare gesprekken

(omdat luisteren soms lastig is )

maar gelukkig soms ook

met zoveel humor dat we

dubbel kunnen liggen.

Ik wens het wereldtoneel

ook het nodige begrip

en inzicht voor de ander.

Misschien gaat de wereld het

dan ook met elkaar ‘rooien’