"Omarm-jezelf" dag

 

Dát kunnen ze echt

niet van je afnemen!

Je sprankeling,

je geloof,

je blijheid,

je bekommering,

je invoelen,

je empathie,

je liefdevol vasthouden

je warme zoen

je openstellen

je stilte opzoeken

je hart opendoen.......

en nog zoveel meer

kan je niet afgenomen

worden.

Realiseer je je dat wel?

Dáár zit de vrijheid,

die zit gewoon in jezelf

en nergens anders.

Hoe jij de wereld wilt

zien en ervaren,

dát is van jou.

Dat zit in jou!

Hoe ga jij ermee om?

Daar valt of staat

het mee.

Zeker nu in deze

bijzondere tijd.

Het wonder van jezelf

omarmen,

jezelf prettig

gezelschap vinden,

jezelf aardig vinden

blij zijn om wie je bent,

dat zit heel diep in

je eigen kern,

dat kan niemand

echt niemand je

afnemen.

Lief mens, omarm jezelf!

Ik wens je een heerlijke

"omarm-jezelf" dag

Ada

Dwalend

Dwalend tussen de oude

én een nieuwe wereld, steeds die dunne grens overstappend, wetende dat je het oude achter aan het laten bent, en voelend dat je ook

al in de nieuwe

wereld woont.

Het is balans zoeken,

steeds schakelen.

Omdat we het oude

al zo lang kennen,

maar we ook weten

dat het niet klopt

dat het anders moet.

Onze weg vinden,

steeds die grens overstappend......

maar het moment is nabij

dat we opeens aan de andere

kant van de lijn staan

en niet meer terug gaan

maar ook niet meer kunnen.

Voor nu is het nog even zoeken,

maar snel, heel snel

zal de grens bereikt zijn

om onze nieuwe tijd in

te stappen en de schouders

er onder te zetten om

te bouwen aan de nieuwe

wereld......we zijn nu met

zovelen de voorbereidingen

aan het treffen.

Het wordt wereldwijd gevoeld

en gezien, en wordt er

met man en macht gebouwd,

bedacht, bekeken hóé we

aan de nieuwe wereld

invulling gaan geven.

En soms wanneer je even

over de grens heenstapt naar

die nieuwe wereld kun je

de glimp zien en voelen.

We werken met man en macht

allemaal met onze eigen inzet,

en kracht én gave aan de

nieuwe wereld.

Ik wens je een heerlijke 'werk'dag

Ada

Nu komt het erop aan

 

En nu komt het erop aan.

Hoe dicht kun je nu bij

jezelf blijven.

En vertrouw je op het

grootse wat gaande is.

Laat je afleiden door rare

berichtgeving,

door dreigende oorlogstaal,

door angstaanjagende beelden?

Nu komt het erop aan.

Heb je altijd gevoeld dat het

niet klopte, durfde je

blindelings op je eigen

kompas te varen?

Dan is NU de tijd om daarin

te blijven geloven.

Want nu komen de afleidingen.

Nu wordt uit alle macht

geprobeerd je uit je kracht

te trekken, je in angst te zetten.

Niet doen, blijf bij jezelf,

want jij weet wat de waarheid is,

jij weet, je hebt er altijd in geloofd

je hebt het altijd geweten.

Nu is de tijd waarom je hier

op Aarde bent gekomen.

Om NU je Licht neer te zetten,

voor jezelf, voor de ander,

voor Moeder Aarde.

Want met elkaar zetten

we de Liefde,

de Kracht,

het Licht neer.

Nu is het moment.

In alle vertrouwen

Heel veel liefs

Ada

Iedere vorm, lijn, kleur heeft een betekenis

Wat een fijne ontmoeting.

Zaterdag.

Vanuit Limburg kwamen ze naar

me toe gereisd.

De vrouwen die me vroegen om een

geboortemandala voor ze te maken.

Wekenlang was ik ermee bezig.

Verkeerde ik heel voorzichtig in

'hun energie'.

Ik voelde, rekende en tekende.

Wat was het fijn om ze

'in het echt' te mogen ontmoeten.

Alsof ik ze al kende, het voelde

vertrouwd, en fijn.

Ik heb ze verteld, over wat er in

de numerologie te 'lezen' was

och het was zo'n mooie herkenning

voor beiden.

Iedere vorm,

iedere lijn

iedere kleur

heeft een betekenis.

Helemaal passend bij

degene voor wie ik tekende.

Zo fijn om dit te kunnen en

mogen doen!

hier vind je meer info en nog meer tekeningen

die ik voor anderen maakte

Verdwaald

 

Soms voel ik me weer als dat jonge kind

Verdwaald in een wereld

waar ik niet in paste.

Verwonderd om me heen kijkend

naar wat er gebeurde.

Als kind zocht ik de stilte,

praatte met de dieren,

had hele gesprekken met kabouters,

met elfen,

met Engelen......ik zag ze niet, maar ik wist

dat ze gewoon bij ons leefden.

Voelde me vaak helemaal niet thuis op Aarde

maar sloeg op mijn eigen wijze er doorheen.

Gaande op mijn levensweg vond ik steeds

meer mijn plek in de wereld, samen met een

paar dierbaren, die het 'draaglijk' maakten.

Toen ik de kleurpotloden ontdekte, en dat

ik daar mijn eigen wereld kon toveren,

mijn eigen beelden die ik zag vorm kon geven

kwam er rust. En kwamen er meer

gelijkgestemden op mijn weg.

Die het ook normaal vonden dat

Engelen ons begeleiden, dat elfen bestaan.....

En soms, wanneer ik nu om me heen kijk,

voel ik dat jonge kind weer.

De wereld die ik niet snap, de mensheid

die helemaal op hol gaat.

Die zo lijdzaam volgt, dat ik er verdrietig

van word.

Een mensheid die zo opgaat in materie, die

het wonder van het Leven vaak helemaal

niet opmerken.

Op dat moment vlucht ik,

naar mijn eigen wereld, naar de potloden,

in gebed, praat ik met de Engelen,

met de Natuurwezens

vraag ze om hulp voor de mensen.

Alleen wat ik toen,

in mijn jeugd niet wist, maar

nu wel, we zijn met zovelen.

Die het niet begrijpen, die zich buiten de

'maatschappij' voelen. En dat verbindt op een

prachtige, krachtige manier.

Dat geeft een onnoemelijke kracht.

De kracht van samen.

Bomen

 

De wijze, oude zielen

van de bomen kwamen

gisteravond naar me toe.

Al een hele poos hing de zweem

van verdriet om me heen.

"Ons" bos wordt gekapt,

het was al tijden bekend.

Het bos, achter ons huis,

waar ik zo van houd,

waar ik zo blij van word.

Ik wist het al bijna 2 jaar

en gisteren is de start gemaakt.

De oude wijze

boomzielen vertelden,

'het is goed,

we zijn oud, het is tijd

om te gaan, om plaats

te maken voor nieuw'.

Dank je wel dat je ons

liet weten wat er komen

zou, we hebben ons

voorbereid'

Ook de vele kleine wezens

heb ik 'gewaarschuwd'.

Ook zij hebben een andere

plek gezocht, sommigen

zijn in onze tuin gebleven,

anderen zijn naar elders gegaan.

En nu, terwijl ik schrijf

hoor ik de zaag, en de

grote machine en voel de dreun

als er een boom geveld wordt.

Ja ik wist en weet,

dankbaar ben ik dat ik het ze

allemaal heb kunnen zeggen

van hart tot hart,

met weemoed zie de bomen

vallen.......en ik weet ook

niets blijft,

alles is vergankelijk in dit leven.

Ik wens je een mooie dag

Ada

mandala: "Boom"

Het wordt tijd

 

Het wordt tijd dat we onze eigen

Engelenvleugels open gaan slaan.

Dat wij onze eigen kristalkleuren gaan

herkennen en erkennen.

Wij mensen bezitten een Heilige Kracht.

Een kracht om lief te hebben,

om te verzorgen, om te koesteren.

Laten we die kracht inzetten

op onze eigen wijze.

Niet meer toekijken hoe

de 'groten der Aarde’ zoveel kapot maken,

dingen doen die geen daglicht verdragen.

En ja ook jij, iedereen kan een steentje

bijdragen, door liefde, aandacht, compassie

uit te stralen naar de ander, naar alle

levende wezens die hier op

Moeder Aarde leven.

Als de liefde en aandacht oprecht is

wordt het gevoeld.

Masuru Emoto liet het ons zien!

De waterkristallen die veranderden

onder goede of slechte aandacht.

en weet je ook nog dat wij mensen

uit ongeveer zo’n 70% water bestaan?

Als je je dan realiseert wat je allemaal

bij de ander teweeg kan brengen……..

dan weet je wat je zelf in handen hebt,

zoveel kracht, Heilige Kracht.

Die ons zomaar gegeven is,

en wat we zó gemakkelijk kunnen inzetten.

Gewoon door wat liefde rond te strooien,

compassie uit te stralen.

En aan de andere kant te zien,

dat een mens op kan bloeien,

kan groeien tot wie hij zou kunnen zijn,

met wat extra aandacht.

Kom op lief mens, sla je Engelenvleugels

open, en omarm het Leven.

En geef liefde.

Ik wens je een heerlijke dag

Ada