Terug naar jezelf

Terug naar jezelf

Laat mij verzachten
als ik verhard.
Laat mij luisteren
als ik teveel spreek.
Tevoorschijn komen
als ik me verstop.
Oordeelloos zijn
als ik in verwijten schiet.
Mijn waarheid zeggen
als ik mij aanpas.
Langzaam worden
als ik gejaagd ben.
Laat mij steeds meer
mezelf vinden
als ik de ander zoek.


schrijver onbekend
mandala: gemaakt naar aanleiding van het boek
'de cirkel van het leven' van Elisabeth Kübler-Ross.

Sprakeloos

"Sprakeloos kun je zijn. Over iets wat je waarneemt, wat je stil maakt. Schoonheid, ontroering, herinnering. Het komt meestal op een heel onverwacht moment. Wanneer al je zintuigen ontspannen zijn, neem je iets in zijn volheid waar, wat je zo intens roert, dat je niet weet wat je zeggen moet..

Sprakeloos........in de hectiek van het leven van alledag, met alle geluiden, indrukken is het soms zo heerlijk iets waar te nemen, wat je in stilte meevoert.

Laten we hopen dat we het nooit kwijtraken. De sprakeloosheid, zodat we het kinderlijk blije niet verliezen.........".

ik schreef dit een paar jaar geleden toen ik mee mocht kijken door de ogen van 'onze' tweeling, toen bijna 3 jaar, toen de wereld voor ze openging.

De vogels die welkom werden geheten in de tuin, de bloemen die uit volle borst begroet werden...de vlinders die van dichtbij bestudeerd werden, en mieren werden gevolgd met een vinger...……..

ik werd weer sprakeloos van het wonder wat Leven heet!

Zonnen aansteken.....

Er moeten mensen zijn
die zonnen aansteken,
voordat de wereld verregent.

Mensen die zomervliegers oplaten
als het ijzig wintert,
en die confetti strooien
tussen de sneeuwvlokken.

Die mensen moeten er zijn.

Er moeten mensen zijn
die aan de uitgang van het kerkhof
ijsjes verkopen,
en op de puinhopen
mondharmonica spelen.

Er moeten mensen zijn,
die op hun stoelen gaan staan,
om sterren op te hangen
in de mist.

Die lente maken
van gevallen bladeren,
en van gevallen schaduw,
licht.

Er moeten mensen zijn,
die ons verwarmen
en die in een wolkeloze hemel
toch in de wolken zijn
zo hoog
ze springen touwtje
langs de regenboog
als iemand heeft gezegd:
kom maar in mijn armen

Bij dat soort mensen wil ik horen

Die op het tuinfeest in de regen BLIJVEN dansen
ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan

Er moeten mensen zijn
die op het grijze asfalt
in grote witte letters
LIEFDE verven

Mensen die namen kerven
in een boom
vol rijpe vruchten
omdat er zoveel anderen zijn
die voor de vlinders vluchten
en stenen gooien
naar het eerste lenteblauw
omdat ze bang zijn
voor de bloemen
en bang zijn voor:
ik hou van jou

Ja, er moeten mensen zijn
met tranen
als zilveren kralen
die stralen in het donker
en de morgen groeten
als het daglicht binnenkomt
op kousenvoeten

Weet je,
er moeten mensen zijn,
die bellen blazen
en weten van geen tijd
die zich kinderlijk verbazen
over iets wat barst
van mooïgheid

Ze roepen van de daken
dat er liefde is
en wonder
als al die anderen schreeuwen:
alles heeft geen zin
dan blijven zij roepen:
neen, de wereld gaat niet onder
en zij zien in ieder einde
weer een nieuw begin

Zij zijn een beetje clown,
eerst het hart
en dan het verstand
en ze schrijven met hun paraplu
"I love you" in het zand
omdat ze zo gigantisch
in het leven opgaan

en vallen
en vallen
en vallen

en OPSTAAN

Bij dát soort mensen wil ik horen
die op het tuinfeest in de regen BLIJVEN dansen
ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan
de muziek gaat DOOR
de muziek gaat DOOR

en DOOR

Toon Hermans

Ik wens je een blije maandag!

Toen ik in Atlantis leefde.....

Toen ik in Atlantis leefde, mediteerde ik
op het beeld dat de priester in mijn hart
had neergelegd. Het beeld van de mens,
de toekomstige mens. Zo zal je lichaam
eruit gaan zien, ooit, in de verre toekomst,
zei de priester: dat is de mens die jij wordt.

Later, toen ik na de ondergang van Atlantis
leefde in India, liet de priester mij zien
wat de opdracht is van die toekomstige
mens: om de aarde om te vormen tot
een planeet, waar louter liefde ons vervult.

Toen kwam Zarathoestra; hij leerde ons
hoe hij, die de mens geschapen heeft
en die zelf het oerbeeld van de mens
belichaamt, ja, die zelf het oerbeeld is,
onderweg was naar de aarde om zich hier,
op aarde, in een mens te belichamen
en zich neer te leggen in ons aller hart.

Nog later, in de tijd van de Romeinen,
waren het de Essenen die het kind Jezus
mochten opvoeden. Dat kind zou de drager
van dat oerbeeld worden, van hem,
die ook wel Brahma genoemd wordt,
het Wereldwoord, de Zonnegeest, de Christus.
Dit wezen, het is de goddelijke liefde zelf!

En toen, toen Jezus gedoopt werd
in de Jordaan, incarneerde de ware liefde,
de Zonnegeest zich in de mens Jezus. Zo
werd de liefde op aarde geboren. En nu,
nu wil de kracht van deze geest ook in ons
hart ontwaken, wil hij ook in ons tot
leven komen om ons te maken tot de mens
die alleen nog maar de ware liefde leeft.

Maar áls deze geest in ons gaat ontwaken,
dan zullen wij de aarde hervormen, een trooster
van de dieren worden en vriendschap sluiten
met de geesten die leven en werken op aarde,
in de planten, in het gesteente en aan de dieren.
Deze geest: hij zal ons leren hoe wij de aarde
kunnen omvormen tot een planeet van de ware
liefde: onze eigenlijke, onze hoogste opdracht.


www.hansstolp.nl

Je bent uniek!!

Jij bent uniek !

Je kan denken dat de wereld
jou niet nodig heeft,
maar dat heeft de wereld wel.

Omdat je uniek bent,
zoals niemand er ooit is geweest
of ooit zal zijn.

Niemand kan met jouw stem spreken
jouw deel zeggen,
jouw lach lachen
of jouw licht schijnen.

Niemand kan jouw plek innemen
omdat het alleen aan jou is
om het op te vullen.

Als jij er niet bent om je licht te schijnen,
wie weet hoeveel reizigers verdwalen
wanneer ze proberen jouw lege plek
in de duisternis te passeren.

van Johannes Verheijden

Voor alle vrouwen!

There comes a day, somewhere in the middle of every woman’s life, when Mother Nature herself stands behind us and wraps her arms around our shoulders, whispering

“It’s time.”

“You have taken enough now. It’s time to stop growing up, stop growing older and start growing wiser – and wilder.
There are adventures still waiting on you and this time, you will enjoy them with the vision of wisdom and the companionship of hindsight, and you will really let go.
It’s time to stop the madness of comparison and the ridicule of schedule and conformity and start experiencing the joys that a life, free of containment and guilt, can bring.”

She will shake your shoulders gently and remind you that you’ve done your bit. You’ve given too much, cared too much, you’ve suffered too much.
You’ve bought the book as it were and worn the t-shirt.
Worse, you’ve worn the chains and carried the weight of a burden far too heavy for your shoulders.

“It’s time” she will say.

“Let it go, really let it go and feel the freedom of the fresh, clean spaces within you. Fill them with discovery, love and laughter. Fill yourself so full you will no longer fear what is ahead and instead you will greet each day with the excitement of a child.”

She will remind you that if you choose to stop caring what other people think of you and instead of caring what you think of you, that you will experience a new era of your life you never dreamed possible.

‘It’s time’ she will say…
“to write the ending, or new beginning, of your own story.”

Words: Donna Ashworth

mandala: Luchtkasteel

even over het Teken-je-Mee project!

Zo, de kerstboom eruit en alle andere kerstversieringen opgeruimd (niet veel werk, want zoveel hebben wij nooit in huis), maar nu wel fijn de kaarsen aan en de houtkachel die gezellig snort. 

De vakantie is voorbij, ook weer fijn, 'gewone' dagen, met iets meer ritme, terwijl Pieterman en ik én de (klein)kinderen toch heel erg hebben genoten van witte Kerstdagen in Zweden. Van het samenzijn, het sjouwen door de bossen, het maken van Fluppy de sneeuwpop die dagen voor het huis stond, het roosteren van marshmallows (die écht niet te hachelen zijn haha), gewoon dagen die we in konden vullen naar eigen wens.

Omdat ik even 'vakantie' had, én omdat ik druk ben met een nieuw boekje, is de volgende Teken-je-Mee opdracht wat naar de achtergrond geschoven. De komende dagen zal ik er mee aan de slag gaan, en weer iets fijns voor jullie uitwerken. 

Uiterlijk volgend weekend zullen jullie (de deelnemers van vorige keer) weer een nieuwe opdracht in de mail vinden, ik ga mijn best doen. Zodat jullie ook even tijd hebben om de kerstversieringen op te ruimen, en je weer wat meer te richten op tekenen.

Ik wens je een fijne avond