dinsdag 31 december 2019

Ik wens je......



Ik wens je vurig rood
om in je eigen kracht
te blijven staan.

Ik wens je oranje
om te verbinden in liefde
met de ander.

Ik wens je geel
om te schijnen als
prachtige zonnestralen.

Ik wens je groen
om je hart te volgen en
vol passie te laten kloppen.

Ik wens je lichtblauw
om je eigen waarheid
te spreken, in vrijheid.

Ik wens je indigo
om tot universeel
bewustzijn te komen.

Ik wens je violet
om je intuïtie
te gaan volgen en
daarop te vertrouwen.

En ik wens je wit,
om het reine en zuivere
in jezelf te (her)vinden.

Kortom ik wens je alle kleuren
van de regenboog.

Niet alleen voor het komende nieuwe jaar,
nee, voor alle dagen van je leven.

Straal als de Regenboog!
Ik wens je een veilige oudjaarsnacht.

maandag 30 december 2019

Laagstaande zon



De laagstaande zon knalt zijn stralen door het huis. Zalig verwarmend, maar oh, laat ook zien dat er een sopje door het huis mag, de stofzuiger aan de slag moet. De duif die hier tegen het raam vloog, och zijn afdruk is nog duidelijk te zien.....

En dan de Kerstboom, mmmmm, tja, die staat er nog glorieus bij, geen naald op de grond te bekennen (vers gekocht bij een kweker 'om de hoek'), maar toch.....voor mij mag de boom eruit.
En dan ook nog alle buitenversieringen......nu de zon zich zó laat zien, en de boomklever al op inspectie gaat bij de vogelhuisjes (ohoh), roept het een dubbel gevoel in mij op.

Diep winter geeft de kalender aan, maar mijn hart verlangt ook al naar de lente. En toch hoop ik ook nog op een dik pak sneeuw (sorry 'sneeuwhaters"), rode neuzen, koude handen en voeten na een wandeling over de Zonneberg. Omdat het ook voor de natuur 'beter' zou zijn. Sommige knoppen van struiken koekeloeren al aan de takjes. Maar ja alles, maar dan ook alles, is aan verandering onderhevig, dus ook de verschuiving van de seizoenen. We zullen er aan moeten wennen, overgave.

Ik schreef het al eerder, dit zijn voor mij Tussendagen, rommeldagen deze dagen tussen kerst en het nieuwe jaar. Aan de ene kant voelt het nog een beetje feestelijk aan de andere kant wil ik met 'de zwabber' door het huis.

Maar eerst gaan morgen de oliebollen in het vet (de buurmannen doen dat gezamenlijk), gaat er hier in Twente enorme hoeveelheden vuurwerk de lucht in, carbid wordt afgeschoten in melkbussen. Ja daar zal ik me echt even doorheen moeten bijten....Maar ik spreek in gedachten met alle dieren af, dat ze vroegtijdig een veilig heenkomen zullenzoeken.....oh ja, net als mensen zullen ze zich af en toe een 'rotje' schrikken.

Voor vandaag laat ik de boel de boel. Ik ga straks, vanmiddag, de potloden opzoeken, om te tekenen over het hier en nu, over Moeder Aarde, die langzaam aan het ontwaken is. Het beeld zit al in mijn hoofd, nu mag het eruit. Op papier.....

Ik wens je een mooie dag, en ik hoop dat bij jou ook de zonnestralen door de ramen vallen én je hart weten te raken.


de mandala is een ode aan de duif die waarschijnlijk door zijn vlucht tegen ons raam een beetje hoofdpijn kreeg.

zondag 29 december 2019

Zo aan het eind van het jaar......



Zo bijna aan het eind van het jaar,
is het fijn om eens terug te kijken,
in mijn geval,
om te kijken wat er zoal getekend werd.

Dit jaar bleek ik wel erg druk geweest te zijn met de potloden...….een aantal tekeningen vonden hun weg naar lieverds, die wel wat ondersteuning konden gebruiken.

ik hoop dat mijn tekeningen een inspiratie voor jullie zijn, misschien voor dit komende nieuwe jaar?
Als ik zo terugkijk, voor ieder wat wils.
Een heerlijke ZON-dag gewenst.









































Kerst in Zweden




Voor 1 keer (heb t aan hun mamma gevraagd) 
plaats ik een foto van mijn drie ‘grote’ inspiratiebronnen. 

Die mij zó’n spiegel voorhouden, 
waar ik zoveel van leer, 
en waar ik zo mee kan lachen 
(en ja hoor soms is er ook stevige onenigheid).

Een week lang vertoefden we met z’n allen in ‘ons’ Zweedse bos. 
Er werd gewandeld, deden spelletjes, 
kleuren en tekenen, een hut gebouwd, 
marshmallows en worstjes warm maken boven een vuurtje, 
samen eten aan onze grote keukentafel, 
eindeloos op het lampje van de 
gekleurde sneeuwman drukken.....en nog veel meer.....

Intussen zijn we allemaal weer in het Twentse land.....
en het is goed zo. 
We hebben met elkaar weer prachtige herinneringen gemaakt.

vrijdag 27 december 2019

Tussendagen





De dagen tussen Kerst en Nieuwjaar, vind ik altijd tussendagen. Even schakelen van de 'zachtheid' van Kerst, naar de oliebollen van Oudjaarsdag.

Meestal kan ik mijn draai niet zo goed vinden. Het liefst ga ik even aan de slag met mijn potloden. Rust vinden in mijn lijf en leden én in mijn hoofd.

Terwijl ik nieuwe plannen aan het uitdenken ben voor het komende jaar vind ik het heerlijk om stil te zijn, met de potloden, stil aan mijn tafel, terwijl de wereld voorbij-raast.

Misschien is het bij jou net zo. Vandaag plaats ik daarom een teken-mandala-opzet van een zon/ster/kristal. Zodat je de komende dagen ook heerlijk kunt tekenen, misschien ook de rust vinden die jij fijn vindt. En direct aan de slag kunt. Simpelweg, een stukje papier, liniaal, potloden en aan de gang.

Ik wens je heerlijke tussendagen.




De opzet van de zon/ster/kristal:

Zoek het midden van je papier (ik heb op 30x30 gewerkt)
zet cirkels van 2,4, 6, 8 en 10 cm. (gerekend op de liniaal)





deel in 12en en zet de lijnen over je hele tekening
(wanneer je in het midden 'open' wilt houden, zet daar dan géén lijn -
alles wat je niet weg hoeft te gummen is meegenomen)





Kijk goed naar onderstaand voorbeeld.....
maak een kleine 'binnenzon/binnenkristal/binnenkristal'
in de 2e cirkel en zet de punten zoals ik gedaan heb....kijk goed.
De buiten-ster/zon/kristal staat ook al aangegeven.





En hier is de uiteindelijke vorm zoals ik hem wilde tekenen........
misschien komt er bij jou wel iets totaal anders uit..
voel welke lijnen jij wilt toevoegen of juist wil weghalen
(het is jouw 'stukkie papier'.....en jij doet daarop wat jij wilt)






dinsdag 24 december 2019

Samen


Koesterend,
verwarmend
troostend,
beschermend,
luisterend,
dragend,
invoelend,
omarmend
toegewijd
liefdevol

wanneer ieder van ons
zich zo zou kunnen verbinden
met een ander,
is niemand alleen,
weet iedereen zich gekoesterd
en geliefd.

zal de mensheid in Licht
verder kunnen gaan,
op weg naar wereld vol
Samen!

Ik wens je mooie, liefdevolle dagen

zaterdag 21 december 2019

Winterzonnewende, het verhaal




Koning Hulst en koning Eik, het verhaal over de Winterzonnewende.


In een land hier ver vandaan leefden twee koningen in hetzelfde koninkrijk, ze waren broers van elkaar.

De Hulstkoning woonde in het Noorden. Daar was het koud, er lag altijd sneeuw en was het er donker! Omdat het altijd donker was in het gebied van de Hulstkoning leerde hij zijn volk om rust te nemen en zuinig te zijn met wat ze hadden aan voedsel. Hij leerde zijn volk om na te denken over het leven om bij zichzelf naar binnen te gaan en te voelen wat ze echt nodig hadden. Deze koning leerde zijn volk omgaan met moeilijkheden in het koude gebied. Zij leefden in rust en eenvoud met elkaar, zij verzamelden voedsel en hadden de oude kennis om deze lang te bewaren en goed om te gaan met de bronnen.

Zijn broer, koning Eik, leefde in het Zuiden van het land, waar het veel warmer was en de zon volop scheen. Koning Eik vond het belangrijk dat zijn volk kon genieten van het leven en dat zij feest vierden. Zijn volk nam wat ze wilden en zij dachten er niet er verder over na. Vruchtbaarheid stond bij hem hoog in het vaandel en hij zag dan ook graag jonge leventjes rond hem heen dansen!

Maar Koning Eik was niet blij, want het was, net zoals in het noorden bij zijn broer Hulst, winter geworden. Het werd kouder en donkerder en het volk in het zuiden was niet gelukkig. Ze wisten niet goed hoe ze met die situatie moesten omgaan. En de koning kon het ze niet leren. Alleen in het Noorden hadden ze kennis van overleven in deze omstandigheden.

Daarom besloot Koning Eik dat het tijd werd om een bezoek te brengen aan zijn broer en op 21 december betrad hij zijn rijk.
Koning Eik liep op Koning Hulst af en zei: “Mijn beste broeder, mijn volk is niet gelukkig, en wij willen het licht en de zon terug in ons land. Help ons de zon terug te brengen.” Hulst lachte hem uit, en zei: “Je volk moet eerst maar eens leren zuinig te zijn met wat ze hebben, en een tijd van bezinning in acht nemen waarin ze nieuwe plannen kunnen maken”. “Zonder plannen kom je nergens.”

Maar Koning Eik wist dat daar nu geen tijd meer voor was en ondernam actie. Hij zei: “Beste broer, als ik moet vechten voor de terugkeer van het licht, zal ik dat doen”.
Hij stond op en liep op Koning Hulst af. Hulst stond op en vloog zijn broer aan. Koning Eik was zwakker dan zijn broer maar hield vol, denkend aan het volk, dat hem nodig had. Dat schonk hem kracht. In zijn gedachte brandde de zon en in één slag versloeg hij de Hulstkoning, die nu gewond op de grond lag.

Koning Eik beval hem de zon terug te geven. En zo gebeurde het. Koning Eik zei: “Mijn beste broeder, als je de donkere dagen terug wilt, kom dan op 21 juni naar het zuiden des lands, waar je krachten weer met de mijne worden gemeten.”

En zo geschiedde het dat de broers Koning Hulst en Koning Eik elkaar op de Zomer- en de Winterzonnewende elkaar opzochten en hun deel van het seizoen opeisten. Maar zij besloten óók om ook hun kennis te delen met hun beide volkeren. Zo was er voortaan in het hele land in de lichtmaanden feest, overvloed, genezing en vruchtbaarheid.
En in de donkere maanden was er tijd voor rust, bezinning en het maken voor nieuwe plannen voor in de lichte tijd.

Iedereen was gelukkig, omdat beide volken nu de kennis hadden van licht en donker!

(het verhaal vond ik op verschillende plekken op internet, maar geen enkele keer met naam van een schrijver...een sprookje, een sage?)

Ik wens je een prachtige Winterzonnewende dag


maandag 16 december 2019

May you grow still enough





May you grow still enough
to hear the small noises earth makes
in preparing for the long sleep of winter,
so that you yourself may grow
calm and grounded deep within.

May you grow still enough
to hear the trickling of water
seeping into the ground,
so that your soul may be softened
and healed, and guided in its flow.

May you grow still enough
to hear the splintering of starlight
in the winter sky
and the roar at earth's fiery core.

May you grow still enough
to hear the stir of a single snowflake in the air,
so that your inner silence
may turn into hushed expectation.


tekst: David Steindl-Rast
mandala : tussen Maan en Sterren

zondag 15 december 2019

Het tekenseizoen is afgesloten







Zo, in de laatste weken van het jaar, verzorg ik altijd nog een paar laatste, heel bijzondere lessen. "Krachtkaarten maken voor het nieuwe jaar".

Momenten van bezinning en vooral van vooruitkijken. Diep in jezelf 'afdalen' en kijken waar je wensen liggen voor het komende jaar. Vrouwen, die een moment voor zichzelf nemen, en werkelijk in hun diepste kern gaan kijken waar hun eigen vraag ligt. En dát 'verwoorden' door middel van de potloden.

Ik doe dit al jaren, en nog steeds bezitten die momenten ware magie. Voor mij altijd een feest om dit te mogen organiseren, en om een veilige plek te mogen bieden waar dromen, verdriet maar ook geluk besproken mogen worden. In een (kleine) kring van vrouwen.
En tja, de 2,5 uur die we daarvoor reserveren, die zijn áltijd te kort, meestal wordt er nog gewoon een uur aan vastgeplakt, zoveel is er te delen en te bespreken. De tijd vliegt!

Gistermiddag was deze laatste bijeenkomst. Na afloop heb ik de deur van mijn tekenruimte met zo'n warm hart gesloten, zo dankbaar! Wetende dat de vrouwen met prachtige wensen hun pad gaan vervolgen het nieuwe jaar in. Hun kaarten gevuld (nog niet helemaal af) met wensen, dromen, krachten, en dat allemaal getekend op een kleine kaart.

En oh, omdat ik ook weet wat er de afgelopen jaren aan wensen uitkwamen bij andere deelneemsters, durf ik vol vertrouwen te zeggen, let maar op, kijk maar wat er gaat gebeuren!

Mijn tekendeuren blijven nu even een poosje dicht....wel zijn er alweer nieuwe lessen gepland voor het komende nieuwe jaar (zoals een basiscursus, vervolglessen en wat verdiepingsmiddagen). Maar ik zal de komende weken ook plannen maken voor een paar speciale lessen, zoals het "Creatief Ontdekmoment". Ook zal er nog een dag besteedt gaan worden om een Boeddha te gaan tekenen.

Voor mij is het nu 'vakantie'. In die zin dat er even geen tekenlessen zullen zijn, maar achter de schermen blijf ik gewoon aan het werk, ter voorbereiding van....

Straks eerst maar eens de wandelschoenen aan, en het hoofd even leeg laten waaien......

Ik wens je een heerlijke zondag!


deze tekening is niet mijn krachtkaart voor het komende jaar, 
wél is dit een speciale krachttekening die ik jaren geleden maakte 
(die zo mijn gevoel van vrijheid verwoordt)

vrijdag 13 december 2019

Kerstmis (en weer werd er een kindje geboren)




Er was eens een man die het kerstfeest grondig wilde vieren.
Hij haalde een laddertje uit de schuur en spande langs het plafond de rode papieren slingers die daarvoor garant zijn. Aan de lamp hing hij een van die rode bellen, die opgevouwen weinig lijken, maar naderhand nog aardig meevallen. Toen dekte hij de tafel. Hij had hiervoor urenlang over drie winkels verdeeld in de rij gestaan, maar het zag er dan ook goed uit. Naast elk bord stak hij ten slotte een kaarsje aan, waarvan je er tien in een doos koopt, en klapte in zijn handen. Dit was het teken om binnen te komen. Zijn vrouw en kinderen, die al die tijd in de keuken elkaar met een verlegen glimlach hadden aangekeken, kwamen bedremmeld binnen.

"Nee maar," zeiden ze, "dat had je niet moeten doen."
Maar omdat hij het toch gedaan had gingen ze blij zitten en keken elkaar warm aan.
"En nu gaan we niet alleen smullen," zei de man, " we moeten ook beseffen wat er nu eigenlijk gebeurd is."

En hij las voor hoe Maria en Jozef alle herbergen afliepen, maar nergens was er plaats. Maar het kind werd ten slotte toch geboren, zij het in een stal. En toen begonnen ze te eten, want nu mocht het, al was er dan veel ellende in de wereld.

"Kijk," zei de man "dat is nu Kerst vieren en zo hoort het eigenlijk." En daarin had hij gelijk. En zij verwonderden zich over de hardvochtigheid van al die herbergiers, maar het was ook tweeduizend jaar geleden moet je denken, zo iets kwam nu niet meer voor. En op dat ogenblik werd er gebeld. De man legde de banketstaaf die hij juist aan de mond bracht, verstoord weer op zijn bord.

"Dat is nu vervelend," zei hij, "er is ook altijd wat." Hij knoopte zijn servet los, sloeg de kruimels van zijn knie en slofte naar de voordeur.

Er stond een man op de stoep met een baard en heldere, lichte ogen. Hij vroeg of hij hier ook schuilen mocht, want het sneeuwde zo. Het was namelijk een witte Kerst, dat heb ik nog vergeten te zeggen, hoe kan ik zo dom zijn. De beide mannen keken elkaar een ogenblik zwijgend aan en toen werd de een door een grote drift bevangen. "Uitgerekend op Kerstmis," zei hij, "zijn er geen andere avonden." En hij sloeg de deur hard achter zich dicht. Maar terug in de kamer kwam er een vreemd gevoel over hem en de tulband smaakte hem niet. "Ik ga nog eens even kijken," zei hij, "er is iets gebeurd, maar ik weet niet wat."
Hij liep terug naar de stoep en keek in de warrelende sneeuw. Daar zag hij de man nog juist om de hoek verdwijnen, met een jonge vrouw naast zich, die zwanger was.

Hij holde naar de hoek en tuurde de straat af, maar er was niemand meer te zien. Die twee leken wel in de sneeuw te zijn opgelost. Want het was, zoals gezegd, een witte Kerst.
Toen hij weer in de kamer kwam zag hij bleek en er stonden tranen in zijn ogen. "Zeg maar even niets," zei hij, "die wind is wat schraal, het gaat wel weer over." En dat was ook zo, men moet zich over die dingen kunnen heen zetten. Het werd nog een heel prettig Kerstfeest, het was in jaren niet zo echt geweest. Het bleef sneeuwen, de hele nacht door en zelfs het kind werd wederom opnieuw in een schuur geboren.

tekst: Godfried Bomans

donderdag 12 december 2019

12-12-12





Vandaag, zo'n bijzondere dag. De Engelenpoorten gaan open, tegelijkertijd is het vandaag ook volle Maan. De dag 12-12-12, en dan het tijdstip van volle maan, 12-12. het kan allemaal geen toeval zijn, er is iets groots gaande in het universum. Ik ga daar niets meer aan toevoegen, alle woorden die geschreven moesten worden, die staan. Martha Krul, Mieke Vulink, Therese Zumner, en nog zoveel meer mensen die verteld hebben wat er gaande is, en wat nog gaat komen.

De woorden die ik ergens las, 'de Hemel zal vandaag zijn mooiste kleuren laten zien' nou ik mocht het aanschouwen in alle vroegte, alsof de Hemel even openging.

Daarom vandaag, omdat het een speciale dag is, laat ik haar zien, de kleine Engel, die al weken als een schets op papier stond, en deze week haar eindkleuren kreeg. De zachtheid, het liefdevoille, ook al maakte ik haar zelf, ze raakt me. Deze kleine boodschapper in Kerstkleuren.

Laat je vandaag meevoeren op de prachtige energie, neem af en toe tijd (als het mogelijk is) om stil te staan bij dit moment, voel het liefdevolle wat in de lucht hangt, stroom mee, voel je gedragen.

Vandaag om 12.12 uur zal ik even de stilte opzoeken, proberen de energie op te vangen wat beloofd is.....ik wens je een prachtige, bijzondere, liefdevolle dag.


dinsdag 10 december 2019

Kersttraditie



Jaren geleden maakte ik deze tekening met houtskool. 
Hier in huis heet hij de "Kerstbomenman". 
Zo'n intrigerend beeld, het lijkt een plaatje uit een lang vervlogen tijd. 
Uit het bos een kerstboom halen, vers en fris. 
En vast niet zoals wij vaak nu doen, weken voor de kerst, maar nee, één of twee dagen voor het Kerstgebeuren in huis gezet. 
De geur van het groen nog dragend, wat heerlijk door het huis kon geuren.

De kerstboom, of Midwinterboom, vroeger gevuld met gedroogd fruit, wat noten en enkele kaarsen. 
Maar het werd ook als een 'heidens' gebruik gezien. 
Zelf weet ik nog, dat in de regio waar ik opgroeide, de Alblasserwaard, het in tijd dat ik kind was, mijn vriendinnetje geen boom in huis mocht, oei want wist ik wel dat het helemaal niet mocht, een kerstboom? 
Nou ik snapte het niet zo erg, omdat ik nog weet dat ik minutenlang met mijn neus op een kerstbal kon zitten, om te kijken naar de vervormingen van mijn gezicht, ik vond het geweldig en fascinerend..….misschien ook wel een beetje heidens.

De man een beetje ploegend door de sneeuw. 
Tja ook dat lijkt lang geleden, dat er een witte kerst gevierd kon worden in Nederland. Dus ja dit plaatje roept me terug naar een vroegere tijd. 
Waar misschien een enkel kaarsje aangestoken werd om het Licht te vieren, zo anders dan nu, de overdaad van kunstlicht. Zouden kinderen nog steeds met hun neuzen op een kerstbal gedrukt zitten?

En ja wij kochten gisteren een boom, en staat intussen hier in de kamer (het heidense zit er nog steeds in). Een kleintje, mét kluit, zodat ie in het voorjaar naar de tuin kan, bij een andere kerstboom die we vorig jaar in leven konden houden en het prima naar zijn zin heeft hier in de tuin.

Vanavond teken ik verder aan mijn kleine kersttafreel, helemaal passend in deze tijd. Als het klaar is laat ik het zien.

Ik wens je een heerlijke avond, en geniet van de bijna volle Maan, hier was ie nog even te zien. Hopelijk bij jou ook.

zondag 8 december 2019

ZONdag





Zondagmorgen, rond half 10, en het is nog steeds een beetje donker buiten. De weerberichten vertellen dat het waarschijnlijk de hele dag een beetje druilerig blijft. Jammer voor zoveel festiviteiten die in het land gehouden worden.

Fijn voor mezelf, want deze dag had ik al een poosje geleden 'gereserveerd' om te tekenen. Vandaag ga ik voorbereiden op de workshops "Krachtkaart tekenen". Ik ga er voor mezelf 1 tekenen en het één en ander op papier zetten voor alle anderen.

Vandaag ben ik dus 'verdwaald' in potloden en tekst. Terwijl de lampjes binnen en buiten branden, de vogels af en aan vliegen op de krans met allerlei vogellekkers...kom ik de dag wel door hier aan mijn tekentafel.

Omdat de zon zich waarschijnlijk niet zoveel aan ons zal laten zien, plaats ik er hier wat zonnestralen van mijn hand...voor wat extra warmte en licht, en misschien voor wat inspiratie.








Ik wens een mooie ZONdag.

(er is a.s. zaterdag nog 1 plekje vrij om een krachtkaart te komen tekenen, hier vind je wat meer info)

zaterdag 7 december 2019

Mandala-opzet in een tiendeling





Zomaar, heerlijk, tekenen met
een 10-deling.
Uitwerkingen zullen oneindig zijn.
Onderaan vind je het linkje met de uitwerkingen
die gemaakt werden met het 
teken-je-mee project.




Hier komt de opzet:

 zoek het midden van je stuk papier 
(het leuke van deze opzet is, dat het niet 
uitmaakt hoe groot je papier is), 
zet een cirkel en deel deze cirkel in 10-en 
(of met tovercirkel óf met gradenboog 360:10= 36)
(als je goed kijkt zie je de 10 lijntjes/stipjes staan)






· Je voorziet (als hulpmiddel) alle punten even een letter 
(zie voorbeeld van A jaar J). 
Je begint bij A – je trekt een lijn naar D, 
vervolgens naar E, vervolgens naar F 
en dan naar G en de laatste naar H.






· Je gaat nu naar punt B – plaats lijnen naar E, F, G, H, I
Nu naar C – plaats lijnen F, G, H, I, J
Nu naar D – plaats lijnen G, H, I, J
Nu naar E – plaats lijnen H, I, J
Nu naar F – plaats lijnen I, J
En tot slot G – nog 1 lijn naar J









Deze opzet heb ik ooit gemaakt en gebruikt voor het Teken-je-Project,
 hier vind je alle uitwerkingen die toen gemaakt zijn.


Ik wens je veel plezier met het opzetten en het uitwerken van de mandala.
Een heerlijke dag gewenst!





donderdag 5 december 2019

Sinterklaasdag-mijmeringen





Oh wat doe je op zo'n dag, Sinterklaasdag. Het is hier in onze kleine familiekring al gevierd, maar vandaag komt de Goedheiligman op school van de kleinkinderen.

Donderdagmorgen, de vaste ochtend dat ik ze alle3 naar school breng en in de middag weer ophaal. Vanmorgen mochten de 'wegbrengers' ook even blijven op school.....wat een 'zenuwen'-toestand. Kinderen helemaal hoteldebotel en hieperdepieper.
Wat een feest (of niet soms....)

Straks worden ze opgehaald, en gaan we er een ontspannen dagje van maken. Er worden poffertjes gebakken (en gegeten), lekker spelen, knutselen of gewoon lekker niks. In de avond komen pappa en mamma ook mee-eten, dat is altijd feest. En dan wordt (in ieder geval door oma) de Sint met een sierlijke boog uitgezwaaid.
Och ik weet het, het hoort erbij (zelf vind ik het lastig hoor, dat 'liegen') maar ook daar zijn de meningen over verdeeld.

Zelf zoek ik tijdens deze ochtend even de rust, met een 'opdracht', gekregen van mijn zusje. De opmaak maakte ze met goudverf, en daarin mag ik tangles maken, beginnend met de letter van mijn voornaam. Hoe leuk en vooral ontspannend is dit. Tijdens het geweld van de decembermaand, de rust zoeken en vinden in kleurpotloden en een enkel dun zwart stiftje.



De gouden lijnen staan symbool voor wat in Japan gedaan wordt met scherven van serviesgoed. Dat wat gebroken is, wordt waardevol geheeld en gemaakt. Volgens mij is het met een mensenhart evenzo, een hart wat aan scherven ligt, wordt altijd weer heel.....écht waar! Alleen zullen de scherven omringd worden door goud, om het op die manier een prachtige plek diep van binnen te geven.

Een diepgaande gedachte op deze Sinterklaasdag......even denkend aan wat mijn hart ooit brak...en ja, het is intussen weer geheeld, wel bleef er een gouden lijntje achter, het deed mij waardevol uitgroeien tot wie ik nu ben.



Ik wens je vanuit het diepst van mijn hart een mooie Sinterklaasdag
(ha zo zag ik er heel lang geleden uit.....Sint kwam bij V&D in Dordrecht)