zondag 29 juli 2018

Kosmische energie



Wat gebeurt er toch allemaal om ons heen. Wauw, het wordt met de dag méér voelbaar. Er hangt iets in de lucht. Voor mij voelt het als heel fijne, goede energie. Maar, wel een zeer aanwezige. Ligt het aan mij...…...aan anderen, of gewoon aan ons allemaal, maar wordt het ook gevoeld bij de dieren, bij de planten, bij de Natuurwezens? Er hangt iets in de lucht.

Het eerst zalige zomerweer, wat daarna even doorsloeg naar 'niet te harden' zomerweer heeft er natuurlijk ook voor gezorgd dat we een tandje minder gingen. We rust moesten nemen, we moesten gewoon even langzamer leven. Wat tegelijkertijd weer ruimte maakte voor overdenkingen en mijmeringen. En overdenkingen geven soms zulke mooie inzichten. En tja als inzichten, dromen, wensen, mijmeringen bewaarheid worden, zou je je dan voor kunnen stellen wat er dan met de wereld zou gebeuren. Als ieder mens zijn of haar dromen zou najagen...
Kun je je dat voorstellen? Dat iedereen op deze wereld zou (kunnen) doen waar het hart ligt, waar de passie zit? Waar hij of zij voor naar de Aarde is gekomen? Haar of zijn gave in zou mogen zetten voor Moeder Aarde én al haar bewoners.

Als je je dat eens voor zou stellen.....

Afgelopen vrijdagavond, tijdens de maanverduistering, hebben er miljoenen mensen gekeken, zich verwonderd, de magie gevoeld van wat dáár, hoog aan de hemel te zien was. Het wonder wat zich voltrok. Natuurlijk weten we over de lijnen van de planeten, die draaien en schuiven....maar als je je realiseert dat dát zich gewoon voor je ogen voltrekt, en dat met miljoenen gelijkgestemden kunt volgen, hoe groots is dat. En zullen op dat moment niet heel veel mensen gemijmerd hebben?  Over het Leven, over de wensen, over de mogelijkheden die er misschien wél zijn. 


Toen ik de afgelopen weken bezig was met deze tekening wist ik niet waar het op uit zou draaien (notabene de opzet is van 4 jaar geleden!! de binnenste rode bellen staan écht al 4 jaar op papier, de rest kwam de afgelopen weken). Monnikenwerk......de kleine balletjes, de kleuren, het inkleuren met een zwart stiftje. Ik wist niet wat het moest worden. Het werd steeds een 'gekkere' mandala, zo helemaal niet mijn stijl (vond het wel heel erg leuk om te doen), maar blijkbaar moest het zó op papier. Uren en uren werkte ik eraan, ha soms zwetend met de hoge temperaturen.

Toen ik vrijdagnacht met mijn lief keek naar de maan(verduistering), die daarna steeds meer goudkleurig werd, die steeds meer ging stralen....kreeg ik het beeld van mijn mandala voor ogen......dát was het dus! 

Kosmische Energie!
Niet te bevatten voor gewone mensen, maar wél te voelen, wel waar te nemen. En dat deden we met miljoenen tegelijkertijd, voelen, waarnemen en mijmeren. De Magie ervaren wat daar aan de Hemel gebeurde. Hoe groots kan het zijn......dat je daar gewoon getuige van mocht zijn. Hoe mooi is het dat juist wij, al die miljoenen mensen tegelijkertijd, de hoofden omhoog lieten gaan om te kijken! Wij allemaal tegelijkertijd....samen, met al die mensen die juist nu in deze bijzondere tijd op deze planeet zijn. Om de Kosmische Energie te zien, te voelen en door te geven. Want dat het indruk heeft gemaakt op iedereen, weet ik bijna zeker.

En jij, keek jij ook?
Ik wens je een heerlijke zondag met alles wat je gaat doen, of juist niet gaat doen.
Liefs Ada

woensdag 25 juli 2018

Fotografisch geheugen…..en over 30 jaar geleden.




Vandaag de dag, het maakt niet uit, wát er ook maar gebeurt, er worden foto’s van gemaakt. Met kleine camera’s in telefoons (die werkelijk iedereen bij zich draagt) die geweldig mooie foto’s maken, om mooie herinneringen te bewaren (maar vooral om er langs te scrollen).

Maar wij mensen (misschien ook wel dieren trouwens) hebben een prachtig geschenk gekregen van onze Schepper. Een fotografisch geheugen. Dingen die plaatsvinden in ons leven die er écht toe doen, die worden soms tot in het kleinste detail onthouden. Ach ja, hoe lang bestaat een camera eigenlijk? 125 jaar? Voor die tijd moesten de mensen het gewoon met hun geheugen doen. En soms zijn het niet alleen beelden maar ook geuren (zelf ben ik heel geurgevoelig, herken soms geuren uit mijn vroegste jeugd.



Vandaag is het precies 30 jaar geleden, dat mijn vader overging naar een andere dimensie. Naar de andere wereld, waar wij geen weet van hebben en niet weten hoe het daar voelt en is. Hij, mijn pipa-papoea, tjonge wat is het lang geleden. En wat weet ik alles tot in detail nog. Ook het moment dat ik hem smeekte om TERUG te komen, huilde in de tuin, hem riep. Maar ja, dat deed hij niet. Niet op de manier die ik zo graag wilde, maar op een totaal andere wijze. 

Hij verscheen……..in het landschap, waar hij me van alles over leerde, hij verscheen als geur van het water, hij die me leerde me te kunnen ruiken wanneer er regen komt (soms uren van te voren). Hij leerde me zoveel. Bakken koffie wegslurpen, en dan niet van die slappe, nee échte koffie. Hij leerde me dat buiten zijn de beste ontspanning kan zijn die er is. En dan de wijsheid die hij had, toen ik heel klein was, vertelde hij al, dat het water vervuilde, en dat wij mensen er nog ‘wel achter zouden komen’. 


En zo hij is nog steeds zo dicht bij me, maar oh, wat zou ik nog eens graag écht met hem praten. Wat ook dat konden we, in gesprekken, meningen uitwisselen, tot aan het gaatje. Het ging er soms fel aan toe……tot diep in de nacht. Maar altijd met het respect naar elkaar.
Het is ook goed zo……wij wandelen nog vaak samen, hij in zijn dimensie, ik in de mijne, en toch zo verbonden. Ik hoop dat hij kan zien dat er hier vaak kleine nazaatjes van hem in de tuin rondhuppelen, dat ze heel, heel graag buiten zijn. En ik probeer op mijn manier de liefde ‘voor buitenzijn met alles erop en eraan’ door te geven, aan die kleine mensjes, die uiteindelijk ook uit hem zijn voortgevloeid. Fotografisch geheugen, zonder veel foto’s, staat die lieverd gewoon op mijn netvlies gebrand.

Ik wens jullie een heerlijke woensdag met misschien ook wel mooie herinneringen, in ieder geval kun je ze gaan maken!!




zondag 22 juli 2018

Het zomert....ik voel het aan de kleurpotloden


Ach het is zomer, en mijn potloden staan geduldig te wachten. Te wachten tot ik de moed op kan brengen om te tekenen. Niet dat ik zoveel last van de warmte heb, nee ik sta vroeg op, en vang de koelte van de nacht en dat is heerlijk. Nee, de potloden hebben last van de warmte. Ik merk het met het slijpen, ik merk het met het tekenen. Ze zijn wat zachter dan anders. Dát komt de warmte die langzaamaan ook voelbaar is in huis. Juist omdat ik graag werk met hele scherpe punten, kan ik het voelen. Bijzonder om te merken dat zelfs potloden 'last' hebben van de temperatuur.

En als het dan toch zomer is...

Potloden, hoe worden ze eigenlijk gemaakt? Ik vond een heel leuk filmpje (van Willem Wever), je vindt hem hier, gewoon leuk om eens te bekijken, wanneer je onder je parasol zit. Dan komt natuurlijk de volgende vraag, hoe worden puntenslijpers gemaakt? dat filmpje vind je hier. En als we dan toch informatief bezig zijn, gum, ook zo'n bijna onmisbaar product bij het tekenen, hier vind je uitleg en zie je hoe het gemaakt wordt.

Dus wanneer je de volgende keer bezig bent op je tekentafel.....kijk je misschien ook anders naar de dingen waar je mee werkt. Waar een heel proces aan vooraf ging. Want ja, ooit heeft iemand het uitgevonden. 



Ik hoop dat jullie af en toe ook tot tekenen kunnen komen, en wanneer het volgende week misschien nog wat warmer wordt...….overweeg ik misschien wel om de kleurpotloden af en toe in de koelkast te zetten, wie weet.

Ik wens jullie een heerlijke zondag.



dinsdag 17 juli 2018

Vlinders en nog eens vlinders




Het komt waarschijnlijk door het fantastische mooie weer, ik heb nog nooit zoveel vlinders gezien. Soms lijkt het alsof ze over elkaar heen buitelen. Vrolijk dartelen ze in de rondte.....maken dansjes in de lucht. En in de avond, als je planten water geeft, ontwaken de nachtvlinders, en vliegen een beetje verschrikt weg, om ergens anders, onder een blad weer weg te kruipen.

Vlinders...…...wie wordt er niet vrolijk van? Toen ik vanmorgen zocht naar tekeningen met vlinders, zag ik, dat er het er toch wel een aantal zijn, wél met de meest exotische kleuren, dat wel. Hier in de tuin voeren de kleine witte toch de boventoon.

Ik heb mijn vlindertekeningen even bij elkaar gezet...….fijne dag!
















zaterdag 14 juli 2018

Ik geloof in de mensen



Ik geloof in de mensen, de gewone mensen.

Gewone mensen
Wondere mensen!

Mensen, waardoor een
stroom van liefde in stilte
over de wereld gaat.
Zij zijn de oasen in onze
woestijn.
Zij zijn de sterren in onze 
nacht.

Gewone mensen!
De enige longen
waarlangs onze wereld
nog ademen kan.


Phil Bosmans - in Liefde weer Mens worden.

dinsdag 10 juli 2018

Hier zucht de wereld even van verlichting....




Hier zucht de wereld even van verlichting. Een gestage regen valt zacht op al droge land, op de planten, de vogels en alle andere beestjes die in de natuur leven. Vanmorgen vroeg hoorde ik het al......het zachte geluid van water op de weg, waar de auto's over heen reden. Gelukkig, hier in Twente frist de boel even heerlijk op (ik hoop op nog meer plekken).
In de tuin scharrelen heel veel jonge vogels, wiens veren nog niet eens goed zitten, en die verbaasd rond kijken, dit fenomeen hebben ze nog niet eerder waargenomen in hun jonge leven. Water, en nu eens vanuit de Hemel.


Zalig......er zal heus niet genoeg vallen om al het vele verdampte water van de afgelopen weken aan te vullen, maar met dit kleine beetje is iedereen denk ik wel blij. Ook wel fijn, een dag binnen......met mooie muziek, de kristallen die allemaal een wasbeurt krijgen, en daarna een pufje Palo Santo, dus het huis geurt hier zalig. De hortensia's die ik eerder deze week plukte krijgen een plekje binnen.....zodat ik er hier ook van kan genieten.

Ook nog nagenieten van al het moois wat gister op mijn blog stond, de lieve reacties, het vele delen, de mandala's die rondgaan over vele wegen, voor ieders inspiratie.
Dat kleurt mijn leven...….mijn leven met de Mandala. 

Ik wens jullie een heerlijke verfrissende dag toe.....

maandag 9 juli 2018

Teken-je-Mee project nr. 30




En zo druppelden de afgelopen weken heel gestaag de tekeningen binnen, gemaakt naar aanleiding van de teken-je-mee opdracht nummer 30. En ja, ik val in herhalingen, een feest om al dat moois 'uit te mogen pakken' bij binnenkomst via de mail. En wederom waren de verhalen soms hartverwarmend, soms hartverscheurend. 

Zoveel mandala's die hier staan, vertellen hun eigen verhaal. Over het vieren van het Leven, samen met een moeder, een Vrouwencirkel die 'zomaar' ontstond tijdens het tekenen, over levenspaden die soms met kronkels en hobbels gaan. Kinderen waar zorgen om zijn, levens die geleid worden, maar eigenlijk niet meer goed voelen. Eén iemand die tekende terwijl ze luisterde naar haar geboortehoroscoop, anderen die spinnenwebben tekenden (en het opviel dat er zo weinig spinnen in de tuin te vinden zijn). Een ander schreef dat er harten de wereld ingestuurd moesten worden......omdat de wereld dat nodig heeft (al is het maar in je eigen kring). Iemand anders tekende weer naar aanleiding van een bijzondere vakantie waar een boeddhistisch centrum gevestigd was......en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Nou jullie snappen het......terwijl al die 'koppies' gebogen over een tekening zitten......gebeurt er van alles in jullie hoofden, krijgen blijheid en zorgen kleur en vorm op papier.....en weet dan dat jullie niet alleen zijn, we zijn met elkaar, allemaal met onze dagelijkse blijheid, verdriet en zorgen. En met elkaar hebben we de weg gevonden door en met de mandala om beeld te geven aan die gemoedstoestanden....er even stilte en rust in te vinden.

Dat de tijd waarin we leven hectisch en soms zorgelijk is blijkt ook uit het feit dat ik van een aantal tekenaars het bericht kreeg dat het deze keer niet ging lukken om in te zenden, vanwege veel zorgen, ziekte en onrust. Hopelijk kan iedereen de volgende keer weer met volle teugen genieten van het met elkaar tekenen.

Lieve tekenaressen dank jullie wel voor jullie beelden (en geschreven verhalen), samen mét elkaar geven we dit prachtige project kleur. En voor alle kijkers, ik wens jullie heel veel kijkplezier en evenzoveel inspiratie.





Reneé van Ravenhorst




Karin van de Langenberg





Nicole Ottevaere




Renee Leijser



Mirjam Kleinebuul



Tiny Jong




Jacqueline Haspels




Willemien Moerman



Annelies Spang



Nel Leber


José Dienaar




Caroline Adriaanse




Joke van Asperen



Jannie van Fulpen




Ada Hink




Ingrid Druyven




Marielle Dobbels




Ans van Hout




Annelien van Hoef




Petra Kuivenhoven



Marloes van Esterik




Elly Leenman



Neeke Beugelink



Ada Bouman




Nicole Reijnders



Anita Theunisz
Ik ben Op Weg naar mijn Levensdoel en Levensmissie




Jacqueline Hollegien



Marianne Galjema


Jellie Veenema



Mirjam Wagenmans



Ria Hesselink



Ingrid Kok




Sonja Jacobi





Trudi Schoenmakers




Anja Kusters




Katja Boning



Anja van Aaken



als laatste een tekening van Dinie, niet naar aanleiding van het project, maar gewoon.....zomaar even, als afleiding...het woord ruimte geeft al haar gevoelens weer, dank je wel Dinie dat ik je tekening mag plaatsen....je geeft een beeld weer, wat velen ook voelen......