Ik vond ze voor mijn voeten,
de veren van de Buizerd.
Tijdens een wandeling op de Zonneberg,
vloog ze voor ons uit.
Het voelde als een cadeau van haar
omdat ik aan het tekenen was,
aan een kleine mandala
in de kleuren van Moeder Aarde
tinten van diep donkerblauw naar
groen, van geel naar oranje rood.
Kleuren van het Leven,
van de Aarde, die aan ons is toevertrouwd.
Waar wij zorg voor dragen.
Als mensheid.
En ja, ik geloof in het goede van de mens,
dat we met elkaar een hemel op Aarde kunnen maken.
Ik blijf erin geloven, iedere dag op nieuw.
Ieder is op dit moment in deze wereld
een eigen pad aan het zoeken,
een niet altijd prachtig geëffend pad,
soms met grote struikelblokken,
en diepe valkuilen.
Onze taak als mens, om de ander te helpen,
te bemoedigen, te ondersteunen.
Op je eigen manier, met je eigen woorden
de ander te dragen, aan te sporen
In Liefde te zijn voor die ander.
Het goede te blijven zien.
Op die manier werken we met elkaar
aan het voortbestaan van Moeder Aarde,
Zij, die ons draagt, ons voedsel geeft,
een plek geeft om te schuilen...
Zij....en wij samen
op naar een andere tijd,
waarin we allemaal mogen groeien
en liefdevol verder leven.
En wij mogen daar iedere dag
weer aan werken, ieder moment opnieuw..
Samen.
ik wens je een heerlijke dag
(en kijk af en toe naar de Hemel,
want ook daar zijn wonderen te aanschouwen)
Ada
