Met een hoorbare zucht
liet ze zich neerploffen
op haar kassa-stoel.
Nadat ze samen met een
collega 'de wacht' stond te
móést ze dus naar de
gewone kassa, omdat
daar zo'n grijze duif
gewoon geholpen wilde
worden én ook nog eens
contant wilde betalen.
Alles in haar houding liet
zien en voelen dat ze het
zó ontzettend balen vond.
Ach, en achter mij schoven
nog een aantal 'grijze duiven'
aan, ook omdat zij gewoon
contant wilden betalen.
Gelukkig liet ze geen
zuchtjes meer ontsnappen.
Er was dus geen ontkomen
meer aan, aan die grijze golf.
Dit is dus de wereld......
zo'n diepe kloof soms,
zo'n onbegrip,
maar niet alleen van deze
tijd hoor, ik denk
dat onze ouders er
'ook iets van vonden'
toen het loonzakje verdween,
toen het bankpasje werd ingevoerd.
Het heeft gewoon met wereldse
veranderingen te maken, zo is
het altijd geweest.
Is het een kloof van jong en oud
of een kloof van onbegrip?
De kloof tussen 2 werelden?
De kloof is er wél in ieder geval.
En die kloof is te overbruggen,
door gewoon vriendelijk en aardig
te blijven.
Ik wenste de jonge vrouw een heel
fijne avond ....en tot de volgende keer!
(ik dacht kan ze zich in ieder geval
voorbereiden op nogmaals een
komst van mij!)
Want daar zit op dat moment de kracht
ik, die gewoon met contant geld wil betalen
(en ook geen controle in mijn tas wil hebben)
en zij die haar ongenoegen laat blijken,
zodat ik daar al mijn vriendelijkheid
op los kan laten.
Dát is óók de wereld een
beetje mooier kleuren met
elkaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.