Over mijn oermoeders, hoe is het mogelijk!

Het wonder over en van mijn Oermoeders!

Hoe is het toch mogelijk.
Zo vol verwondering.
Wonderen gebeuren zo recht onder je neus.
Hoe is het toch mogelijk......

Door het aanvragen van het altaartje
werd ik totaal terug geslingerd in de tijd.
Niet door het tekenen op hout, maar door het
adres waar het naar toegestuurd moet
worden.

Mijn hemel hoe dan?
Het adres, in ieder geval de straatnaam, is hetzelfde
woonadres van één van mijn grootmoeders.
Waar ik nog steeds contact mee heb, in de nacht,
bij grote nood, wanneer ik mijn oermoeders vraag,
soms roep!

De vrouwen uit mijn moeders lijn die al lang niet meer
hier in dit leven zijn, maar soms zo dichtbij me zijn.
Ik heb geen namen, geen foto's van deze oermoeders,
maar dat hoeft ook niet, ik weet dat ik van hun
afstam, dat ik trekken in mijn gelaat heb
(alle vrouwen in deze lijn lijken heel sterk op elkaar,
klein detail......de kledingmaat ook hetzelfde).

Ik werd terug geslingerd in de tijd naar een oud verleden,
waar vrouwen moesten overleven tussen en na
oorlogen, waar één van piepkleine huisjes bewoond werd
door een paar van mijn oermoeders.......
Foto's staan op internet van dit adres, maar geen
van de gezichten die voorbijkwamen herkende ik,
ook niet de huisjes.

Maar het is goed, ik mocht weer even heel dichtbij ze
zijn, mijn vrouwenlijn, ongelooflijk wat het tekenen
van een altaartje teweeg kan brengen.
Ik ben er zo dankbaar voor.
Om even dichtbij ze te mogen zijn.

Ik wens je een heerlijke avond vol wonderen.
Ada