Ze woont hier achter
tegen de kleine bosrand aan.
Vaak kom ik haar
in een glimp en
oogwenk tegen.
beetje schuw.
Ze woont er al veel
langer dan dat wij
hier in het huis wonen.
Ik probeer dan ook uit
alle macht
haar woonomgeving
te beschermen en in
stand te houden.
Of geef haar een
waarschuwing dat
de machines komen.
Het werd tijd vond ze
dat ze op mijn papier
terecht kwam.
Maar ze wilde wel graag
in de donkerte van het
lover getekend worden.
De bladeren, haar thuis,
waar ze
met nog meer anderen
woont en leeft.
"En ze is blij" vertelde ze,
dat de wereld anders
is geworden".
"Jij, onze tuinvrouw",
zei ze tegen mij,
"je bent ook veel meer thuis,
en nog meer aan de tuin
aan het werk".
"Nog meer aandacht voor
de waterbakjes, nog
meer aandacht voor ons,
omdat je onze 'sporen' ziet
in de tuin.
En je kletst tegen ons
nog meer dan voorheen"
Weet je, ging ze verder
de lucht voelt schoner,
de vogels zijn luidruchtiger.
"Ja", sprak ze,
"deze crisis is voor ons,
Natuurwezens,
een zegen, er komt zoveel
meer ruimte en tijd voor ons.
Mensen zijn bewuster,
dat ze het niet alleen kunnen,
maar ook niet alleen hoeven doen".
Ze gaf de boodschap mee,
dat we veel lering als mensheid
moeten trekken uit deze
bijzondere tijd.
Dat wij mensen helemaal niet
de controle over alles hebben,
alhoewel we dat wel denken.
Moeder Aarde heeft
nog steeds de volledige controle
over alles wat op haar leeft.
"De mensen moeten weten" zei ze,
"dat wij, alle wezens,
op haar mógen wonen,
we kunnen dat
alleen met haar permissie.....
want als ze genoeg van ons bezoek heeft,
dan is het klaar...........".
"Dus", ging ze verder,
zorg goed voor Moeder Aarde
voor elkaar, voor de dieren,
de planten, het water
en kijk eens wat vaker naar ons,
Natuurwezens om.
Want wij staan klaar voor hulp
maar jullie vergeten ons zo vaak".
Na haar wijze woorden,
keerde ze weer terug
het lover in,
naar haar thuis,
en soms, heel soms,
zal ik haar weer in een glimp zien
achter in onze tuin
tegen de kleine bosrand.
Ik wens je een heerlijke dag
Ada
mandala :"Green Lady in the Leaves"
