Onder de donkere wolken
waar achter de zachte
manestralen zichtbaar werden
overdacht ik de wereld.
De wind hield zijn adem in,
kleine zachte regendruppels
voelde ik op mijn huid
en gaven de aarde al
een beetje een herfstachtige geur
en ik genoot
van het zien en het voelen
én van de stilte.
Terwijl op internet
en in de media een storm
van angst en onrust woedt
en steeds gekker wordt,
is het in mijn wereld
zacht en rustig.
Er is geen angst
er is geen onrust,
die laat ik ook niet toe,
ik blijf dicht bij mezelf.
Hoe lastig dat soms
ook is,
ik blijf erin oefenen.
Op het moment dat ik
vind dat ik angstig moet zijn
is het vroeg genoeg om dat
gevoel toe te laten
en dan wil ik zelf
onderzoeken
waar het gevoel
vandaan komt.
Ik ga niet mee in de
massa-hysterie.
De waanzin waarin
we moeten geloven.
Ik probeer wel zachtheid
neer te zetten,
uit te stralen
voor degenen die wel
die angst en onrust voelen.
En vraag de Engelen om
voor degenen te zorgen
te begeleiden.
Meer dan dat gaat niet,
mensen moeten zelf
kiezen waar ze in willen
geloven, waar ze in mee
willen gaan.
Dát is hun keuze.
Ook al voel ik wel
dat vele wegen zich op
dit moment aan het
scheiden zijn
of zelfs al gescheiden zijn.
Ik overdacht het onder
de donkere wolken
terwijl zachte manestralen
de avondlucht kleurden.
Terwijl ik de rust van de
avond voelde,
wenste ik dit gevoel
de hele wereld toe.
Voor nu, wens ik je een heerlijke dag
met misschien in de avond
wat maanstralen.
Ada
mandala: "Licht"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.