Heb je dat ook?
Dat je zoveel in vraag stelt over ‘de wereld’?
Dat je genoeg hebt van al het negatieve
dat aan ons wordt doorgegeven via de media?
Dat je het op je heupen krijgt als je ziet
dat zoveel in onze maatschappij nog steeds in
handen is van een ‘mannenbastion’?
Dat je echt van je sokken wordt geblazen
als je ziet hoe moeders en kinderen op de vlucht slaan,
op zoek naar een beetje veiligheid
die tot hun basisrecht hoort.
Dat je dagen hebt dat je je het liefst van al
terugtrekt in je coconnetje, dicht bij jezelf?
Dat je nachtelijke reizen doet die je brengen
waar je nog nooit geweest bent en
dat je je daar toch veilig voelt?
Dat je energiesysteem steeds gevoeliger
wordt voor prikkels van buitenaf?
Dat het je soms allemaal even teveel wordt en
je graag op de delete-knop zou willen duwen
maar de knop niet vindt?
Heb je dat ook?
Dat je steeds dankbaarder gaat worden voor wat je wel hebt?
Dat je kan genieten van de vogels in de lucht,
de wolken die voorbijdrijven en de zon die schijnt?
Dat je intens blij wordt als je een kind hoort schaterlachen?
Dat je kan ontroerd zijn door prachtige muziek
of het lezen van een wondermooi boek?
Dat je het gevoel krijgt op een pad te lopen waar
niemand je kan vanaf brengen?
Dat je steeds meer de roep van je hart gaat volgen?
Dat je het gevoel krijgt dat je toch wel iets te
doen hebt op deze aardbol?
Dat je steeds meer je intuïtie gaat volgen bij te maken keuzes?
Dat je steeds meer van de stilte gaat houden?
Dat je innerlijk weet dat er geen toe-val bestaat maar dat alles je op het juiste moment toevalt?
Heb je dat ook? Ja?
Dan kan ik daar alleen maar blij van worden!
Join the club!
in de vroege ochtend las ik dit,
prachtige woorden die ik mocht delen van
Marie Christine Vansteenkiste
tekening: "Engel van Vrede"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.