Dankbaar

 

Mijn diepe verlangen om buiten

te zijn, mijn voeten te voelen op

Moeder Aarde, me te verbinden

met de grootse natuur om ons heen

werd me de afgelopen nog eens

heel duidelijk gemaakt.

Geveld door iets wat niet in mijn

lijf hoort, iets wat mijn systeem er nu

aan het uitwerken is.

Het liet me nog eens extra voelen

hoe heerlijk het is om buiten te kunnen

zijn, gewoon in onze eigen tuin,

me te verbinden met alles wat er

leeft, waar ik rond mag dwalen en

her en der wat mag ondersteunen.

Een paar dagen binnen deed mijn hart

hunkeren, naar buitenzijn.

Gelukkig hier aan mijn tekentafel kon ik

de vogels zien, ze kwamen drinken en

badderen, de lijster en merel hun hoogste

lied kon ik wel beluisteren, en zag de knoppen

van de magnolia nog dikker worden.

Terwijl ik genezende dutjes deed

hoorde ik af en toe een duif landen

op ons platte dak.....

Deze dagen doen me ook weer eens stilstaan

dat voor veel mensen het helemaal niet

zo gewoon is om naar buiten te gaan,

die niet zo gemakkelijk de tuin of park

in kunnen lopen, soms gebonden zijn aan bed

of door zorg voor een ander......

Het maakt me nog bewuster van

het feit hoe dankbaar we kunnen zijn

met wat er wél is, hoe vanzelfsprekend

we het ook vinden.

Ik laat mijn lijf nog wat aansudderen

om weer in balans te komen.

Blijkbaar is 'de ruststand' even nodig

om tot weer een bewuster inzicht te

komen.

Ik ga in ieder geval genieten van de

vogels, de zonnestralen en van

nog zoveel meer.

Ik wens jullie allemaal een heerlijke dag

Ada

mandala: "Bijen"

(omdat hier de bijen al volop aan het werk zijn)