Synchroniteit en een schrijfsel recht vanuit mijn hart.
Het hoort zó bij deze tijd. Alles komt bij elkaar, niet alleen in het groot, op het wereldtoneel, maar overal, bij alle mensen, bij alle situaties die nu in de wereld gaande zijn. Zo groots.
De gesprekken die ik gistermiddag en vanmorgen
had met prachtige vrouwen, die duidelijk
en helder voelen, die weten wat er nu gaande is,
kwamen we tot de conclusie dat buitensluiten,
verguisd zijn, een 'alleen' zijn,
een gedeeld gevoel is.
Omdat we ons altijd 'anders' hebben gevoeld.
En dat wij door de tijd heen daar onze weg
in vonden, met vallen en opstaan,
met pijn en moeite, maar uiteindelijk
uitkomend bij onze eigen diepe kern.
Want we kunnen gewoon niet anders
dan onszelf zijn. Juist daar wel de ander
in zijn/haar waarde latend......
maar niet meer de grenzen verleggen,
nee in eigen kracht blijven staan
(en oh wat mogen we blijven oefenen).
Toen ik even later ook nog een prachtig geschreven
stukje tegenkwam waarin de schrijfster
schrijft (in mijn woorden):
'het is allemaal meegemaakt omdat we juist nu in deze verdelende tijd weten hoe het voelt om uitgesloten te zijn, verguisd te zijn.
Juist daarom kunnen en mogen we nu volharden en dicht bij onszelf blijven'.
De woorden liepen naadloos over in de gesprekken die
ik had. Waarin we met elkaar dezelfde conclusie hadden.
Prachtig. En juist ook omdat ik tijdens het met elkaar praten
het boek benoemde van
Susan Smit - De Heks van Limbricht, wat me zó raakte,
omdat het zo herkenbaar was (moest het soms gewoon even
wegleggen omdat het pijn deed, de herkenning).
Waarschijnlijk zijn zovelen juist nu in deze verdeel- en heerstijd
neergestreken om anderen te steunen, die voelen dat dingen
niet goed zijn, woorden niet fijn zijn, het uitsluiten eenzaamheid
brengt. Juist nu, zijn we hier met zovelen, juist nu schreef Susan
haar boek, om het duidelijk en helder neer te zetten.
Uitsluiten het doet zo'n pijn, maar ......uiteindelijk brengt het je zo diep bij je eigen kern.
Dus lief mens, die dit nu 'op het juiste moment' leest, weet
we zijn met zovelen, die weten, voelen hoe het is, om 'anders'
te zijn, er soms niet bij te horen.....en wanneer je dat maar weet,
dan zo het je kracht kunnen geven, alleen al die gedachte.
We horen er allemaal bij!
We zijn allemaal verbonden met elkaar.
Ik wens je nog een heerlijke dag, en heel veel liefs
Ada
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.