Ik tuimelde en viel,
pardoes vanuit de
ene wereld in de
andere.
Ik wist niet wat me
overkwam, wist geen
dag, geen tijd, even
geen houvast.
Vanuit de andere tijdlijn
kwam ik blijkbaar té
snel terug, geen tijd
gehad om over te
schakelen van de ene
lijn naar de andere.
Opgestaan met flink
wat bekers koffie,
wandelschoenen aan
met mijn lief
gaan lopen en lopen
in de zon en in wind.
En eindelijk viel ik weer
een klein beetje
op de plek waar ik hoor
in dit leven.
In de wetenschap dat er
een hele grote verandering
aankomt. Wat en hoe?
Geen idee, maar het zal
groots zijn.
Wat een bijzonder gevoel
hangen tussen 2 werelden.
Deze dag zal ik mijn lijf
rust geven om werkelijk
te kunnen aarden.
Met misschien her en der
een klein zacht dutje.....
Ik wens jullie een heerlijke dag
Ada
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.