Menselijk instinct

 

Zijn we écht zover van

ons menselijk instinct afgedreven?

Zijn we écht vergeten hoe het

voelt als een bewering niet klopt

of wanneer je voorgelogen worden!

Of wanneer iemand met sprankeling

een echte waarheid laat zien?

Zijn we het met elkaar écht

zo ver van ons menselijk instinct afgedreven?

Als je nekharen overeind gaan staan,

wanneer je misselijk wordt bij het lezen van iets

of iets hoort waar je hart een sprong van maakt.

Zijn we het écht vergeten?

Dat we over een prachtig

menselijk instinct beschikken?

Ik in ieder geval niet,

ik vertrouw er blindelings op.

Mijn gevoel heeft me nooit in

de steek gelaten.

Ook al verklaarde iedereen

me voor gek, lieten ze me vallen,

ik blijf achter mezelf staan.

Niet altijd gemakkelijk

maar mezelf verloochenen, nee.

Wanneer dieren onraad voelen

kun je het zien, ze worden onrustig,

ze nemen elkaar

mee op sleeptouw,

wil er één écht niet mee,

blijft ie achter, zonder pardon.

Er wordt door de groep voor

overleving gezorgd.

Zo gebeurt het nu ook,

zoveel mensen die wachten op de anderen

of ze willen volgen, ze blijven roepen,

omdat ze onraad voelen, omdat ze wéten

dat het niet goed is wat gebeurd.

Wanneer we blijven in deze oude wereld

waar leugen en bedrog overheerst

waar angst gezaaid wordt.

En ja, de wegen zijn zich nu al aan

het scheiden, velen zullen achter blijven.

Zij voeden zich met angst, angst om

de waarheid onder ogen te zien,

en angst is, zoals ons de geschiedenis

heeft geleerd een hele slechte

raadgever.

Mijn vraag!

Luister naar je instinct,

luister naar je gevoel

durf daarop te vertrouwen,

kijk wat er om je heen gebeurt,

als je het dan écht niet snapt,

blijf je achter in je angst.

Dat is nou juist niet de bedoeling

want het zou samen moeten zijn,

maar toch, iedereen heeft

daarin een vrije keus.

Wij zijn al op pad gegaan,

samen met heel veel anderen,

die wel op hun instinct vertrouwen

en dat samen voelt goed,

gelijkgestemden,

omdat we het samen zullen gaan klaren.

Ada