Zomertijd
Er wordt ons verteld dat het nu Zomertijd is. En wij volgen gedwee, je kunt haast niet anders dan meedoen, want anders lopen wel heel veel dingen niet synchroon met de wereld om je heen.
Het herinnert mij aan een tijd, lang geleden, aan mijn opa. Mijn opa, maar ook mijn vader waren mensen van de natuur, ze leefden gewoon mét de natuur, en tja ik, ik kan er gewoon niet omheen. Mijn wezen wil ook mijn eigen natuur volgen.
Wanneer de vogels in de ochtend beginnen te fluiten, roept er iets in me: Eruit! Genieten van de eerste schreden van de dag, de wereld die tot leven komt. De zon die ik hier in Reutum achter de Zonneberg omhoog zie komen………ik kan er dankbaar voor zijn dat een paar mensen me geleerd hebben én me de vrijheid hebben gegeven om zo dicht bij de natuur te blijven.
Mijn opa en mijn vader, buitenmensen in hart en nieren. Wonend aan de rivier, aan de overkant de koeien die daar de hele zomer graasden. En ik mocht als kind zo vaak mee in de roeiboot, mee naar de ‘overkant’. Als klein kind hollend door het gras, ook een beetje bang voor de koeien………griezelig spannend………..
Nu ik zelf oma ben, kan ik genieten hoe onze kleinkinderen, liggend in het gras een mier bekijken. Hollend achter een bijtje aanzitten……….driftig bladeren verzamelen, goedemorgen tegen de vogels roepen...
Mijn opa en mijn vader, mijn grote voorbeelden in een ver verleden. De gezichten van mijn opa en vader lopen door elkaar heen, ze leken op elkaar. Deze tekening heb ik jaren geleden gemaakt…….hij hangt nu daar waar we het huis binnen komen.
“Dag opa, dag pap”, fijn dat jullie mijn leermeesters waren (en nog steeds zijn)…….
Zomertijd……….gedwongen door de wereld om ons heen………maar onze eigen natuur, onze eigen tijd…..die is helemaal van ons………
ik wens je een heerlijke "Zomertijd"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.